زندگینامه ای کوتاه از زندگی کوتاه حضرت زهرا (س)
حضرت فاطمه زهرا(س) تنها فرزند پیامبر اکرم «ص» و حضرت خدیجه طاهره «س» می باشند. ایشان همسر مولا علی «ع» و مادر امام حسن (ع) و امام حسین(ع) و حضرت زینب «س» می باشند. حضرت فاطمه زهرا «س» یکی از زنان نامدار در تمام جهان هستند و بیش از هزار سال اسـت کـه زنان مسلمان ایشان را بزرگ ترین الگوی زندگی خود می دانند.
حضرت فاطمه (س) دختر حضرت محمّد (ص) و ملقّب به زهرا است (به عربی: فاطِمَةُ الزَّهراء بنت محمّد؛ زادهٔ ۲۰ جمادی‌الثانی بین ۳۵ تا ۴۵ عام‌الفیل برابر ۱۸ تا ۸ پیش از هجرت در مکّه – درگذشتهٔ ۱۳ جمادی‌الاول یا ۳ جمادی‌الثانی ۱۱ هجری قمری در مدینه) دختر حضرت محمّد(ص) و خدیجه، همسر علی بن ابی‌طالب (ع)، و مادر حسن بن علی (ع)و حسین بن علی (ع) است. آن حضرت کوچک‌ترین دختر خاتم رسل (ص) و تنها فرزندش بود که از خود فرزندانی باقی گذاشت، که به «سید» یا «شریف» مشهورند.
حضرت فاطمه (س) در کودکی مستقیماً زیر نظر پدر و مادررشد یافت؛ و جوانی را در دوران دشوار کار تبلیغی پدرش گذرانید. فاطمه در محاصرهٔ شعب ابی‌طالب مادرش را از دست داد. پس از هجرت به مدینه، در سال دوم هجری با علی بن ابی‌طالب ازدواج کرد و چهار یا پنج فرزند به دنیا آورد. در سال یازدهم هجری، پس از درگذشت پدرش، به دفاع از علی بن ابی‌طالب در جانشینی محمد پرداخت و خطبهٔ فدکیه را در مسجد پیامبر برای دفاع از حقّ خویش در مورد فدک ایراد کرد. آن حضرت احتجاج‌های بسیاری با ابوبکر و عمر کرد، اما این احتجاج‌ها سودی نبخشید.
در جریان این وقایع، عمر و گروهی از همراهانش به‌قصد گرفتن بیعت به خانهٔ حضرت علی رفته و در آنجا با مقاومت امام علی و حضرت فاطمه و طرفدارانشان روبرو شدند. او نخستین کس از خانوادهٔ پیامبر اکرم است که پس از رسول اکرم درگذشت. تاریخ درگذشت آن حضرت را از سی روز تا شش ماه پس از پیامبر آورده‌اند، اما دو قول هفتادوپنج روز و نودوپنج روز رایج‌تر و معتبرتر است.
محل دفن حضرت فاطمه زهرا نامشخص و مورد اختلاف است. با این همه، سه جای محتمل‌تر است: نخست در روضهٔ نبوی میان قبر و منبر پیامبر، دوم در خانهٔ خود فاطمه زهرا که اکنون در مسجد النبی قرار گرفته‌است، و سوم در قبرستان بقیع.
به‌رغمِ گزارش‌های مذهبی فراوانی که دربارهٔ فاطمه است، منابع تاریخی دربارهٔ آن حضرت اندک است. وی از شخصیت‌های بسیار محترم نزد همه مسلمانان به‌ویژه شیعیان است. منابع اهل سنت شخصیت حضرت فاطمه را همچون بانویی پرهیزکار و باایمان می‌نمایند و زندگی زاهدانه و شخصیتش را به‌عنوان الگوی تقوا می‌ستایند. حضرت فاطمه یکی از چهارده معصوم در نزد شیعیان دوازده‌امامی به‌شمار می‌رود که دارای مقامات ویژهٔ معنوی مانند طهارت و عصمت است.
همچنین آن حضرت از اهل بیت رسول اکرم و یکی از پنج تن آل عباست. حضرت فاطمه در رویداد مباهله نیز نقش داشته‌اند. براساس احادیث و روایات اهل سنت و شیعه، ۱۳۵ آیهٔ قرآن دربارهٔ حضرتفاطمه است. سوره‌های «انسان»، «قدر» و «کوثر» و آیات «مباهله»، «تطهیر»، «نور» و «مَوَدَّت» برخی از این سُوَر و آیات هستند. مصحف فاطمه، خطبه‌های «فدکیه» و «عیادت»، «حدیث لوح فاطمه» و «دعای نور» از آثار به‌جای‌مانده از آن حضرت هستند.
