حضرت خدیجه عفیف‌ترین بانوی روزگار خود

امروز ۱۲ فروردین ، مصادف شده است با دهم ماه مبارک رمضان و سالروز وفات حضرت خدیجه (س) همسر رسول خدا (ص) و مادر حضرت فاطمه زهرا(س). مشهورترین لقب حضرت خدیجه(ع) در عصر جاهلیت طاهره بوده و به عنوان پاک ترین و عفیف ترین بانوی آن دوران بوده است.

هنگامی که ام المومنین، حضرت خدیجه(ع) به محمد امین (ص) پیشنهاد ازدواج داد، درباره علت شیفتگی خود به آن حضرت گفت به خاطر خویشاوندی، بزرگواری و امانتداری پیامبر در میان مردم، اخلاق نیک و راستگوئی آن حضرت ازدواج می کند. ارزش این انتخاب حضرت خدیجه آنگاه نمایان می شود که بدانیم او در آن هنگام، موقعیتی عالی و ممتاز در جامعه خود داشت و تمام امکانات و زمینه ها برای ازدواج با هر یک از جوانان نامدار و ثروتمند قریش فراهم بود.

عفّت و حیای همسر رسول خدا(ص) در تاریخ اینگونه آمده است که آن بانوی مکرمه در طول زندگی به ویژه در برخورد با نامحرم همیشه از پشت پرده و حجاب و حتی در جلسه خواستگاری، از پشت پرده صحبت می کرد.

علامه محمدباقر مجلسی(ره) در کتاب بحارالأنوار بارها به عفاف و حجاب حضرت خدیجه(ع) چه قبل و چه بعد ازدواج با پیامبر(ص) اشاره کرده و می نویسد: هر کس از نامحرمان در آن شب ملاقات می کرد، خدیجه پشت پرده بود. وقتی پدرش به همراه عده ای نزد پیامبر آمد او در حجاب کامل بود. ابوطالب در پس پرده ایستاد و خدیجه به او سلام کرد.

ابو محمد بن هشام حمیری، محدث و صاحب یکی از مشهورترین کتاب های موضوع سیره نبوی می نویسد: خدیجه صاحب نسب والا، دارای برترین شرافت، صاحب بیش ترین ثروت وحریص ترین بانوان قریش به حفظ امانت و التزام به معیارهای اخلاقی، عفّت و کرامت انسانی، بود به این جهت خداوند متعال بلندترین قله شرف را به او عنایت کرد.

شمس الدین محمد بن عثمان ذهبی از شخصیت نگاران برجسته اهل سنت در مورد تقوی و عفاف حضرت خدیجه(ع) اینگونه می نویسد: فضایل خدیجه(ع) بسیار است؛ او از جمله زنان کامل، عاقل، والا، پای بند به دیانت و عفیف و کریم و از اهل بهشت بود. پیامبر اکرم(ص) بارها او را به کمالات اخلاقی به ویژه پاکی و عفاف می ستود و بر سایر امّهات مؤمنین ترجیح می داد و او را بسیار تجلیل می کرد.

حضرت خدیجه (س) نخستین زنی بود که به پیامبری حضرت محمد (ص) ایمان آورد و اولین بانویی بود که همراه حضرت علی (ع) با پیامبر به نماز ایستاد؛ همان بانویی که در سن ۶۵ سالگی و در سال دهم بعثت جان به جان‌آفرین تسلیم کرد و هنگامی که پیغمبر خدا (ص) پیکر همسر خود را در قبرستان مکه در حجون یا همان نام قبرستان ابوطالب به خاک می سپرد؛ به درون قبر رفت، سپس خدیجه را در خاک نهاد و آنگاه سنگ لحد را در جای خویش استوار ساخت. آن حضرت بر خدیجه اشک می ریخت، دعا می کرد و برایش آمرزش می طلبید.

حضرت خدیجه (س) سه سال قبل از هجرت بیمار شد. پیغمبر (ص) به آن حضرت فرمود آیا می دانی که خداوند تو را دربهشت نیز همسرم ساخته است؟ آنگاه از خدیجه دل جویی و تفقد کرد؛ به او وعده بهشت داد و درجات عالی بهشت را به شکرانه خدمات او توصیف فرمود.