طهارت نفس؛ از اسرار عرفانی حج

 

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج، پاکی درون و طهارت نفس، از حکمت ها و اسرار عرفانی حج است و دست یافتن به آن، نیاز به مجاهدت و تلاش های زیادی دارد. حج، فرصت گران بهایی برای تزکیه و پالایش نفس از آلودگی ها و آراستن درون به وسیله اعمال خدایی است.

در این موقعیت فرحناک که ممکن است تنها یک بار در طول عمرِ آدمی، اتفاق بیفتد، حج گزار باید این حکمت ناب را آویزه گوش و قرین قلب خود کند و عارفانه مناسک و اعمال حج را به جای آورد تا در پرتو آن، به تزکیه و تهذیب نفس بپردازد و با انجام آنها از فیض های رحمانی برخوردار شود.

امام رضا علیه السلام در شمارش فلسفه و حکمت های حج، به رفع قساوت دل و پلیدی درون اشاره فرموده اند: «و منه ترک قساوة القلب و خساسة الأنفس»؛ «(در حج) رهایی از سنگدلی و خسّت نفس است.«

عالم ربانی، بهاری همدانی می نویسد: »مقصود اصلی از خلقت انسان، شناخت خدا و رسیدن به درجه دوستی و اُنس با او است و رسیدن به این دو غرض جز با تصفیه و پاک نمودن قلب ممکن نیست... از اینجا بوده که شارع مقدّس، عبادات را یک نسق نگردانیده؛ بلکه مختلف جعل کرده است, زیرا که به هریک از آنها رذیله ای از رذایل، از مکلّف زایل می گردد تا به اشتغال به آنها، تصفیه تمام عیار گردد و چون عمل حج مجمع العناوین بود با زیادی؛ چه اینکه مشتمل است بر جمله ای از مشاقّ اعمال، که هریک بنفسه صلاحیّت تصفیه نفس را دارد... مضافاً بر تشرّف بر حرم خدا و خانه او، علاوه به حصول رقّت که مورث صفای قلب است به دیدن این امکنه شریفه...«

ملاّ مهدی نراقی نیز اشاره می کند:«شکّی نیست که اجتماع در چنین جایگاهی، علاوه بر فوایدی که در آن است، از حصول الفت و مصاحبت مردمان و مجاورت بزرگان و نیکان که از شهرها و سرزمین ها آمده اند و همدستی همّت ها و اندیشه ها و یاری و هماهنگی نفوس بر تضرّع و زاری و دعا برای سرعت اجابت در خواست ها و یاد کردن پیغمبراکرم صلی الله علیه و آله و بزرگداشت او و نزول وحی او... سبب نرم دلی و صفا و جلای نفس خواهد شد.»

امام خمینی قدس سره اشاره می کند که:«پس به منا روید... بدانید تا از این محبوب ها که بالاترینش حبّ نفس و حبّ دنیا تابع آن است نگذرید، به محبوب مطلق نرسید.»