خاطرات یک خبرنگار از حج (5)
نماز واجب یا مستحب

حج صفای باطن است و بیش از دو میلیون مسلمان، این روزها با نماز و عبادت در خانه خدا، روح خود را صیقل می دهند اما وقت شناس بودن هم برای همه، فضیلت خوبی است.

«حمیده حقانی» عضو کاروان 40005 بجنورد استان خراسان شمالی در سال 1402 و خبرنگار افتخاری حج با ذکر خاطره ای برای پایگاه اطلاع رسانی حج، از زائران ایرانی می خواهد به دلیل حساسیت ها، به ویژه هنگام نماز جماعت در مسجدالحرام یا مسجدالنبی که مسلمانان شیعه و سنی کنار هم هستند، از عبادات مستحبی دست بردارند چون ممکن است برای دیگران شبهه انگیز باشد.  


 خانم حقانی خاطره ای را چنین روایت کرده است:


 


نماز ظهر در طبقه اول مسجدالحرام نشسته بودیم،


و آنچنان که مرسوم است بین اذان ظهر تا اقامه فاصله بود،


فرصتی طلایی برای خواندن نمازهای مستحبی ...


اسمش همین است: مستحب


و چه خوب که خوانده شود.


هموطن نازنینی ردیف جلوتر نشسته بود،


نماز مستحبی می خواند با سوره ای غیر از قل هوالله نازنین خودمان که می‌خوانیم، گفتم نازنین خودمان چون اینجا دلم برای شنیدنش تنگ شده است.


خلاصه اقامه و بعد نماز آغاز شد،


هموطن نازنین مان اما، همچنان قرآن به دست به نماز ایستاده بود.


آرام گفتم: حاج خانوم، قربانت بشوم، رها کن! وقت نماز جماعت است.


با همان اشاره و اخم های مخصوص مادرها سر نماز، مرا به سکوت کشاند ...


رکعت دوم به سجده که نشستیم، نماز مستحبی اش تمام شد.


میان آن همه آدم های اطراف، پرچم کشور را بالا نگاه داشته بود چون پشت سر چادرمان دوخته ایم که ایرانی هستیم ...


اما من، نگران شدم،


نگران از فکر آدم هایی که این روزها زیاد دیده ایم که ایران را خوب نمی شناسند،


خواهران و برادران مسلمانمان


که گاهی کمی عجیب نگاهمان می‌کنند.