نام های مکه مکرمه

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج، اسامی فراوانی برای مکه گفته اند و چند نام این شهر در قران کریم آمده است:

بَکَّه

إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِی بِبَکَّةَ مُبَارَکًا وَهُدًى لِلْعَالَمِینَ ﴿آل عمران: ٩٦﴾

گروهی «بکّه» را همان «مکّه» دانسته اند که «میم» آن تبدیل به «با» شده و از لحاظ مفهوم، به یک معنا هستند؛ گروهی دیگر تفاوتی برای آن قائل شده اند. بدین صورت که مسجدالحرام یا کعبه را«بکّه» و نام شهر را «مکّه» دانسته اند. 

برای مکه چندین معنا آورده اند از جمله؛ «بک» مشتق شده؛ یعنی غرور گردن کشان و متکبران را در هم میکوبد و یا گردن آنان را می شکند.

بک در لغت به معنى ازدحام است، زمین کعبه و اطراف آن بواسطه ازدحام مردم بکه نامیده شده.

مکّه

هُوَ الَّذی أَنْزَلَ السَّکینَةَ فی قُلُوبِ الْمُؤْمِنینَ لِیَزْدادُوا إیماناً مَعَ إیمانِهِمْ وَ لِلهِ جُنُودُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ کانَ اللهُ عَلیماً حَکیماً (فتح:4)

برای مکّه نیز چند معنا گفته اند؛ از جمله: مکّه، از «مَکَ» به معنای کمی آب مشتق شده است.

برای مکه معانی دیگری ، چون بسط، گسترش و ازدحام آورده اند.

اُمُّ القُری

« لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرى‌ وَ مَنْ حَوْلَها...»(انعام: 92)

مکه را از این رو «اُمُّ القُری» خوانده اند که گفته شده هنگام آفرینش زمین، آب تمام سطح آن را فرا گرفت و تنها مکان کعبه، خشک بود و این خشکی اندک اندک از پیرامون کعبه برآمد تا به مقدار کنونی گسترش یافت. در اصطلاح لغوی و قرآنی، به این مسئله «دَحوالاَرض» گویند که در قرآن کریم آمده است:« وَٱلأَرضَ بَعدَ ذَلِکَ دَحَیهَآ». مکه را مادر زمین ها خوانده اند و قرآن نیز به این نام اشاره دارد..

بلدالامین

وَهَٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِینِ ﴿تین:٣﴾

بلد امین به معنای سرزمین و حرم امن الهی و یکی دیگر از نام‌های مکه است که خداوند در قرآن از آن یاد نموده است.