مژده به منتظران ؛ عرفات جلوه گاه رحمت حق

همانگونه که آب دریا را نمی توان درکفه دو دست جای داد ؛ مضامین بلند و عمیق دعای حضرت اباعبدالحسین (ع) در عرفه را نیز نمی توان در چند سطر تبیین و بیان  کرد لیکن آشنایی اجمالی به آن مفاهیم ظریف و عارفانه برای دعا کننده مفید است .

روز عرفه روز رحمت عام الهی است ؛ سرزمین عرفات هم جلوه گاه مغفرت و آمرزش پروردگار است و امام حسین (ع) هم این دعای شریف را در پای جبل الرحمه در همین صحرای رحمت خیز خوانده است.

میهمانان خانه خدا روز سه شنبه هم با وقوف خود در سرزمین عرفات ؛ خود را در معرض تابش مغفرت و بارش رحمت الهی قرار می دهند ؛ دلهایی که می لرزد ؛ چشم هایی که می گرید ؛  بغض هایی که می ترکد ؛ دست های پرنیازی که به آستان خدا بلند می شود و چهره های خیس از اشک که بر خاک عرفات قرارمی گیرد همه و همه نازل کننده رحمت الهی  است.

در دعای عرفه ابتدا اوصاف پروردگار مطرح می گردد و نعمت های فراوان الهی در خلقت انسان و موهبت هایی که در جسم و جان ؛  درون و برون به او عطا کرده یاد می شود . توجه به نعمت ها زمینه ساز شکر است و غفلت از الطاف الهی موجب ناسپاسی و عصیان.

در فرازی دیگر از دعای عرفه ؛  ذکر ؛ خشیت ؛ تسلیم ؛ رضا و حمد یاد می شود و باز هم تکرار یاد کرد نعمت های پیدا و پنهان خدا و باز هم  درخواست عافیت و توفیق بارش رحمت الهی بر جان های تشنه .

در دعای عرفه نیایشگر با خداوند عاشقانه حرف می زند خاشعانه صدایش می کند خود را در دامن رحمت الهی می افکند به سایه غفران خدا پناه می برد تنها و تنها از خدا نصرت ؛ کفایت ؛ حاجت و آمرزش می طلبد. تنها در خانه خدا را به روی خود باز می بیند.

در بخشی از دعا یادی از کرامت ها و الطاف خداوند به اولیا و پیامبران از جمله یوسف و یعقوب و ابراهیم و اسماعیل و یونس است...

و یاد مرحمت های الهی ترجیع بند این دعاست اینکه او درمانده ها را پناه است و گرسنگان و تشنگان و برهنگان را کفایت می کند ؛ مونس تنهایی ها و یاور مظلومان است

در این دعا بنده مضطر و مسکین به پیشگاه خدا می نالد و او را به پیامبر و همه مقدسات و اولیا قسم می دهد که در عصر عرفه از رحمت خویش او را محروم نسازد.

صحرای عرفه هنوز هم زمزمه های حسین (ع) را در خود دارد دریایی از بندگان خدا به امید عفو و رحمت الهی به اینجا امده اند . خداوند وعده آمرزش داده و هیچکس را از مغفرت و آمرزش مایوس نساخته است .

باید دست نیاز و چشم امید و به او دوخت اگر اینجا بخشوده نشویم پس کی و کجا...

آری وعده خداوند حق است ؛ حالت روحی و التماس و نیایش ماست که رحمت را بر خطاکاران پشیمان و توبه کنندگان خاشع و گریان نازل می کند.