شناخت، لازمه «حج خالصانه»

در حج هر اندازه خلوص بیشتر باشد. «ثواب» نیز به همان اندازه بیشتر است و خلوص شأنی از شئون عقل عملی است . اراده نیت ، تصمیم اخلاص و ... در حوزه عقل عملی است و این مسبوق به «معرفت» است که مربوط به عقل نظری است.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج به نقل از حضرت آیت الله جوادی آملی؛ شناخت، لازمه «حج خالصانه»است.


 انسان باید بفهمد تا به اندازه معرفتش؛ اقدام خالصانه داشته باشد. انسان باید بداند که در حج چه خبر است تا حج را با خلوص انجام دهد.


اگر اسرار حج را نداند هر اندازه هم خلوص داشته باشد خلوص او بسته و محدود است، ولی وقتی به اسرار حج آگاه باشد خلوص او مشروح و بازتر می‌شود. لذا قبل از مسأله نیت و اخلاص، انس به اسرار حج لازم است تا انسان اعمال صوری و ظاهری را که انجام می دهد؛ بداند که باطن و مغزی دارد آن مغز را با اخلاص از ذات اقدس الهى مسألت کند.


برای هر عبادتی سری است؛ برای حج نیز سر مخصوصی است، پس بدون آشنایی به اسرار طی مراحل کامله اخلاص میسر نیست.


همانطوری که همه موجودات عالم طبیعت از مخزن الهی تنزّل نموده‌اند، اعتباریات نیز به استناد ریشه‌های تکوینی‌شان از مخزن غیب، تنزل کرده اند.


امور اعتباری مثل نماز، روزه، حج و معاملات اعتباری (بیع) صلح اجاره و مانند آن خود وجود خارجی ندارند و امری اعتباری‌اند مجموعه حرکات و سکنات زیر پوشش یک عنوان به نام «نماز» «حج» «صیام» و ... قرار می‌گیرد و درست است که اینها وجود خارجی ندارند اما به یک واقعیت‌هایی متکی هستند و منشا پیدایش بسیاری از واقعیات می‌باشند.


چه اینکه خیلی از واقعیت ها در اعتبار این اعتباریات سهیم اند. امور اعتباری به استناد منشأهای تکویتی شان از مخزن غیب نازل شده‌اند و اگر کسی این امور اعتباری را بشناسد و عمل کند، به ریشه آنها که آن مخزن غیب است می‌رسد.


اینکه وارد شده است که نماز، روزه، زکات حج و اعمال دیگر، در قبر به صورت زیبایی در می‌آیند و ولایت اولیای الهی از همه زیباتر جلوه می‌کند ناظر به همین است که هر کدام از این عبادتها یک واقعیتی دارد که انسان در برزخ نزولی یا صعودی با آن واقعیتها آشنا می‌شود.