سه دلیل برای باب الحوائج بودن حضرت اباالفضل(ع)

حجت الاسلام والمسلمین محسن اویسی در جمع زائران ایرانی در کربلا در پاسخ به این سوالات که چرا حضرت عباس(ع) باب الحوائج شد؟ چرا ایشان قدرت تصرف دارد؟ و چرا اگر آن حضرت اراده کند، بیماران را شفا می دهد و حاجت ها را برآورده می کند؟ به سه بیان از سه امام معصوم درباره حضرت عباس(ع) اشاره کرد.

این استاد حوزه و دانشگاه که در سرداب امام علی(ع) حرم حضرت اباالفضل(ع) سخن میگفت، اظهار داشت: وصف اول که یک استدلال نیز هست، از ترکیب یک حدیث قدسی و یک روایت از امام صادق(ع) بیان می شود: در حدیث قدسی آمده است: «یَا ابْنَ آدَمَ! أَنَا أَقُولُ لِلشَّیْءِ کُنْ فَیَکُونُ، أَطِعْنِی فِیمَا أَمَرْتُکَ، أَجْعَلْکَ تَقُولُ لِشَیْءٍ کُنْ فَیَکُونُ؛ من به هر چیزى بگویم باش موجود مى‌شود، تو هم به من اطاعت کن تا اراده‌ات مثل اراده من باشد.» (الجواهر السنیة فی الاحادیث القدسیة، شیخ حر عاملی، ص 285) یعنی اگر خدا اراده کند از دل صخره مستحکم کوه، شتر و بچه اش را بیرون می آورد. اگر خدا اراده کند آتش بر بدن ضعیف انسان اثر نمی کند. طبق این حدیث، اگر بنده مطیع مثل حضرت عیسی هم اراده کند، چون قدرت تصرف دارد، می تواند مرده را زنده کند و بیمار را شفا دهد.

وی افزود: در کنار این حدیث قدسی، فرمایش امام صادق (ع) را داریم که فرمود: اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْعَبْدُ الصّالِحُ الْمُطیعُ للهِ وَلِرَسُولِهِ وَلاَمیرِالْمُؤْمِنینَ وَالْحَسَنِ والْحُسَیْنِ؛ سلام بر تو اى بنده شایسته حق و مطیع امر خدا و رسول خدا و مطیع امیرالمؤمنین و حضرت حسن و حسین (علیهم السلام)؛ (مفاتیح الجنان، زیارت حضرت اباالفضل العباس) امام صادق(ع)، حضرت عباس (ع) را عبد صالح و مطیع خداوند می داند. از ترکیب این دو مطلب، نتیجه گرفته می شود که قمر بنی هاشم، به دلیل مطیع بودن در درگاه الهی، باب الحوائج شده است.

سخنران بعثه مقام معظم رهبری ادامه داد: وصف دوم درباره حضرت عباس(ع) از امام سجاد(ع) است. می دانیم که بهترین نوع مرگ، شهادت است و شهید کسی است که همه در قیامت به مقام او غبطه می خورند. امام سجاد (ع) درباره عمویشان فرمود: «رَحِمَ اَللَّهُ اَلْعَبَّاسَ یَعْنِی اِبْنَ عَلِیٍّ ... إِنَّ لِلْعَبَّاسِ عِنْدَ اَللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى لَمَنْزِلَةً یَغْبِطُهُ بِهَا جَمِیعُ اَلشُّهَدَاءِ یَوْمَ اَلْقِیَامَةِ؛ خدا عباس بن على را رحمت کند ... براى عباس نزد خدا مقامى است که جمیع شهیدان در روز قیامت غبطه آن را می برند.» (الخصال، شیخ صدوق، جلد ۱، صفحه ۶۸) نکته این روایت آن است که می گوید همه شهیدان به مقام حضرت، غبطه می خورند؛ یعنی همه شهدای بشریت از اول تا آخر خلقت.

حجت الاسلام اویسی گفت: وصف سوم نیز از زبان سالار شهیدان بیان می شود. عصر روز تاسوعا، هنگامی که دشمن به خیمه های اهل بیت حمله کرد و حضرت زینب سراسیمه نزد امام حسین(ع) آمد، ایشان به حضرت اباالفضل (ع) فرمود: «یا عَبّاس! إرکَبْ، بِنَفسی أنتَ یا أخی؛ اى عبّاس، بر اسب سوار شو؛ جانم فدایت اى برادرم!» (الإرشاد، شیخ مفید، جلد 2، صفحه 90) امام حسین (ع) چنین تعبیری را برای برادرش به کار می برد: «بنفسی انت؛ جانم فدایت»

حجت الاسلام اویسی نتیجه گرفت: با این وصف هایی که از ائمه اطهار(علیهم السلام) درباره حضرت اباالفضل(ع) صادر شده، ایشان شخصیتی عزیز نزد خداوند، باب الحوائج و شخصیتی فرادینی معرفی شده که حتی اگر فرد غیر مسلمان به واسطه ایشان، خدا را بخواند، خداوند بدون توجه به دین و مسلک او، خواسته هایش را برآورده می کند. 

وی افزود: نتیجه دیگر این است که سخن وهابیت درباره توسل نادرست است؛ در قرآن کریم درباره داستان حضرت عیسی(ع) به لفظ خداوند خطاب به حضرت عیسی می فرماید که به اذن من بیمار را شفا می دهی: «وَتُبْرِئُ الْأَکْمَهَ وَالْأَبْرَصَ بِإِذْنِی (سوره مائده، آیه 110)» و هم با لفظ متکلم توسط حضرت عیسی(ع) بیان شده است که با اذن خداوند بیمار را شفا می دهم: « وَأُبْرِئُ الْأَکْمَهَ وَالْأَبْرَصَ وَأُحْیِی الْمَوْتَى بِإِذْنِ اللَّهِ (سوره آل عمران، آیه 49)». با این نگاه، این جمله صحیح است که گفته شود: «خدایا به حق امام حسین(ع) بیماران را شفا بده» یعنی امام حسین(ع) واسطه باشند. اگر این عبارت هم گفته شود، باز هم صحیح است: «یا امام حسین، بیماران را شفا بده.» یعنی مستقیما از حضرت درخواست شفا شود، چون ایشان از طرف خداوند، اذن دارد.