نیت در میقات

در میقاتی نیت می کنی و حج را آغاز می‌کنی یعنی آنچه را آغاز کرده ای احساس می‌کنی می‌فهمی چه می‌کنی و چرا انجام می دهی

جامه ات را هم از تن می‌ریزی خود را می‌تکانی، احرام میپوشی و سپس به نماز می‌ایستی، نماز احرام، عرضه خویش، در جامه تازه ات بر خدا یعنی که اینک من، ای خدا نه دیگر برده نمرود، بنده طاغوت که در هیات ابراهیم که در هیات انسان، در جامه ای که فردا باید به دیدارت از خاک برخیزم یعنی که آنجا هم به سرشت خویش که هیچم که همه چیزم که بنده تو شده ام به طاعت که آزاد از هر چه و هر که جز تو شده ام، به عصیان!

و شگفتا که نماز در میقات در کفن سپید احرام، در آستانه معیاد، معنی دیگری دارد گویی کلمات تازه ای می شنویم؟ تکرار یک فریضه نیست داریم با او حرف می زنیم.

وزن حضور او را بر خویش لمس می کنیم ای رحمن! که دوست را می نوازی ای رحیم که آفتاب رحمتت از مرز کفر و ایمان شایستگی و ناشایستگی، پاکی و ناپاکی و حتی دوستی و دشمنی ما می گذرد.

آری، جز تو، دیگر کسی را نخواهم ستود که حمد ویژه تو است جز تو دیگر کسی را ارباب نخواهم گرفت که رب همه توئی که ملک و مالک روز دین تویی، همۀ بتهایم را می شکنم هیچ کس را جز تو دیگر نمی پرستم از هیچ قدرتی جز تو دیگر یاری نمیگیرم ای تنها و تنها معبود من ما همه را که این چنین بر بیراهه های جهل افتاده ایم و بازیچه ضعفهای خویشیم و بازیچه قدرتهای غیر تو وغیر خویش، به راه، آر بر راه پاک راستی و آگاهی و حقیقت و کمال و عشق و زیبائی و خیر بران ما را همراه آنها کن که دوستشان داشته ای و نعمتشان داده ای نه آنها که بر آنان خشمگین و نه آنها که گمراهانند.

نماز میقات هر قیامش و هر قعودش پیامی است و پیمانی که از این پس ای خدای توحید هیچ قیامی و هیچ قعودی جز برای تو و جز بروی تو نخواهد بود؛ سلام بر تو ای محمد (ص) رحمت و برکت خدا بر تو که در درون این زندگی و بر روی این زمین اینچنین رحمتی و برکتی را ارزانی آدمی کردی سلام بر ما و بر بندگان پاک خدا.