حج و تاریخی کهن در سرزمین مکه

کجای حج را میتوان یافت که نشان از کسی ، حادثه ای و خاطره ای نداشته باشد؟

کدام عمل حج است که منقطع از ریشه ای در تاریخ باشد؟ و.... می دانیم که بازشناسی این خاطره ها و یاد آوری آن حادثه ها هر کدام در تقویت ایمان و امید بخشی به امت اسلام نقشی بسزا دارد.

زیارت حج، برداشتن گام بلندی است بر فراز چندین هزار سال و شنیدن تاریخ زمان ابراهیم(ع) در امروز و دیدن آثار هزاره های پیاپی ایمان و عشق و ایثار.

اگر گروهی به استخوانهای پوسیده نیاکان و ستونهای برافراشته کاخ های هخامنشیان می بالند و افتخار می کنند، امت ابراهیمی، به یادگارهای بازمانده از عقیده و برخاسته از ایمان و نشأت گرفته از «وحی» می بالند و به بنای مقدسی افتخار می کنند که بانی آن ابراهیم است و کمک کار او اسماعیل، که هر دو از انبیاء بزرگند و شالوده این معبد بر اساس عشق به خدا و یکتا پرستی  این رنگ خلوص و نشان تقواست که در میان آن همه آثار رنگارنگ و ثابت و متغیرهای گوناگون قدیم و جدید ماندگار شده است.

حج، تنها یادآور تاریخ اسلام و حتی تاریخ ابراهیم خلیل (علیه السلام) نیست بلکه با تاریخ و سرگذشت انبیاء توحیدی و کلّ بشریت، گره خورده است.

حج یافتن تاریخ در جغرافی است.

حج، تاریخ مجسّم و عینیت یافته است. حج، تجسّم تاریخ توحید است.

زیارت این میعادگاه، مروری است بر یک تاریخ کهن و سرشار از معرفت و فرهنگ و تعالیم لیکن این مرور تاریخی و این دیار پربار برای کسی سودمندتر است که با جزئیات تاریخ و حوادث و خاطرات نهفته در سنگ سنگ این شهر و گوشه گوشه این منطقه آشنا باشد آنچه شوق آفرین و شور افزاست و احساس لطیف و روحانی زائر را بر می انگیزد و او را در عالمی سرشار از نور فرو می برد و دانستن خاطره ها و رخدادهاست در این صورت زائر آنچه را قبلاً «شنیده» بوده ، اینک می بیند.

و آنچه را آموخته بوده امروز عیاناً با آن روبرو می شود و دانسته هایش از علم به عین و از گوش به آغوش می آید.

مسلمان زائر، به آئینی معتقد است که نخستین وحی آیات قرآن در غار حرای همین شهر بر جان پیامبر نازل شده است.

به پیامبری ایمان دارد که فرزند همین شهر و زادۀ همین دیار است و دوران چهل سال زندگی پاک و دور از شرک خویش را در دشت و دره و کوه و کمر همین منطقه سپری کرده است.

به قرآنی باور دارد که نزول تدریجی آیاتش در همین شهر بوده و عناد مشرکان قریش و ایمان خالصان صحابه در همین شهر بروز می کرده است.

برده داران کافر و ربا خواران خون آشام و سران قبایل در همین جا به مخالفت با پیامبر برخاستند.

جوانان پاکدل، پیران روشن ضمیر ، بلالها و مصعبها و عمارها و یاسرها و سمیه ها در همین شهر، سخت ترین شکنجه ها را تحمل کرده اند.

این است که یادآوری این صحنه های تاریخی در فرصتِ حج، سازنده تر و لذت بخش تر است و معنایی دیگر و طعمی شیرین تر در ذائقه زائر دارد.