کوثر عرفان+ فیلم

هنوز آسمان، خاطره هجده بار چرخیدن و هجده طواف شکوهمند تو را از یاد نبرده است.
هنوز مردی که دو قدم مانده تا خدا و آن سوی هفت آسمان را پرواز کرده است، بوی بهشت را از تو استشمام می کند.
خانه تو، همیشه حلقه شیفتگانی بود که به شوق آموختن و سوختن، گرد پروانه سخنت می چرخیدند و تشنه کامی خویش را به زلال کوثر کلامت می سپردند.
در همین خانه بود که جبرئیل، پس از پرواز غمبار پدرت به آسمان حضور دوست، هر روز تا 70 روز می آمد و رازهای ناگفته فردا را باز می گفت و تو برای علی باز می گفتی و او که پیشتر بارها کتاب وحی را نگاشته بود، آموخته هایت را می نوشت.
دریغا که ما باید تا ظهور آخرین آفتاب منتظر بمانیم تا این کتاب پنهان ـ مصحف زهرا ـ منتشر شود و ما نیز شاید جرعه ای بنوشیم و «آب حیات» را تجربه کنیم.

در همین خانه بود که شبانگاه همسرت، انبانی بر دوش، کوچه های خلوت و بی عبور را در می نوردید تا کودکان منتظر یتیم را به لقمه ای بنوازد و دست محبّتی، آشنای آشفتگی شان سازد.
در همین خانه بود که قهرمان احزاب، آرامش می یافت و عطشناک ترین عاشق، خدا را در نگاهت، در سکوت و گفت وگویت در ایستادن و برخاستنت جست و جو کرد.
در همین خانه پیامبر، بوی بهشت می یافت، علی، هفت آسمان را می نوردید، کربلا آرام آرام می شکفت و قرآن معنا و مصداق می یافت.
ای دختر پیامبر، مادر آخرین رسول، همسر اولین وصی، اشتیاق همه بهشت! اینک بی تو کدام در را بکوبیم تا دری بگشاید، کدام آشنا را بیابیم تا پناهمان دهد و کدام آیینه را جست و جو کنیم تا تمامی حقیقت، تمامی پیامبر، تمامی علی و همۀ عاشورا و کربلا را در او بیابیم.
ای ملتقای مدینه و مکّه و کربلا، امتزاج مقدس پیامبر و علی! ما را دریاب که شنیده ایم بی تو هیچ کس بهشت را نخواهد یافت و بی تو، هیچ نردبانی به آسمان نخواهد پیوست.
ما را دریاب تا با کوثر اندیشه و عرفانت آشناتر شویم. ما تشنه کامانیم و تو کوثر، مگر مادر شهیدی که تشنگی، آخرین فریاد حنجره اش بود، در تشنگی و عطش رهایمان خواهد کرد؟