فضیلت امیرالمؤمنین در آیه ۵۵ سوره مائده

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج، حجت الاسلام محمدجواد اکبری با اشاره به واقعه‌ای تاریخی که توسط ابوذر غفاری نقل شده، به شرح این آیه پرداخت. طبق نقل ابوذر، در زمانی که حضرت علی (ع) در مسجد پیامبر در حال نماز مستحبی بودند، فقیر و نیازمندی وارد مسجد شد و از مردم طلب کمک کرد. اما هیچ‌کدام از حاضرین به او کمکی نکردند. فقیر در درگاه خداوند شکایت کرد و از او درخواست یاری داشت.

در این لحظه، امیرالمؤمنین (ع) که در حال رکوع بودند، انگشتر خود را به این فقیر نشان دادند و به او اشاره کردند تا آن را از دستشان بگیرد. این کار در عین حال که عمل ساده‌ای به نظر می‌رسید، حاکی از بزرگ‌ترین ویژگی اخلاقی یعنی اخلاص در عمل بود.

بعد از این واقعه، پیامبر (ص) این صحنه را مشاهده کردند و پس از دعا برای امیرالمؤمنین، آیه ۵۵ سوره مائده نازل شد که در آن خداوند سرپرستی و ولی مسلمین را به خود و پیامبر و کسانی که ایمان آورده‌اند و در حال رکوع صدقه می‌دهند، نسبت داد. این آیه به طور خاص به فضیلت امیرالمؤمنین اشاره دارد و نشان می‌دهد که این عمل انحصاری به آن حضرت تعلق دارد.

حجت الاسلام اکبری در ادامه گفت که این آیه نه تنها فضیلت خاص حضرت علی (ع) را بیان می‌کند، بلکه یک درس بزرگ در مورد اخلاص عمل نیز به ما می‌دهد. حضرت علی (ع) با این عمل نشان دادند که تمام اعمال، حتی کوچک‌ترین آن‌ها، باید با نیت خالص و به قصد قربت انجام شوند. عمل آن حضرت نه تنها در جهت رفع نیاز یک فقیر بود بلکه در راستای رضای خداوند نیز انجام شد، و این اخلاص بود که موجب شد تا این عمل به چنین فضیلت بزرگی تبدیل شود.

این درس اخلاص در عمل، به مسلمانان یادآوری می‌کند که در هر کاری که انجام می‌دهند، نیت و هدف اصلی باید خالصانه و فقط برای رضای خداوند باشد، و این امر در کارهایی که در ظاهر کوچک به نظر می‌آید، می‌تواند به دستاوردهای بزرگ و فضیلت‌های عظیم منتهی شود.