زن و شوهری که در کنار کعبه ایستاده‌اند

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج، در دل صبحگاه، زمانی که نور ملایم خورشید بر کاشی‌های طلایی مسجدالحرام می‌تابد و هوای پر از دعا و عبادت در فضا معطر است، تصویری از یک زوج مسلمان در طبقه دوم مسجد به یادگار مانده است. زن با چادر رنگارنگی که همچون رنگ‌های افق صبحگاهی درخشیده است، در کنار شوهرش ایستاده و در سکوتی پر از راز و نیاز، به کعبه چشم دوخته است.

ناگهان، دست راست خود را بلند می‌کند و انگشت اشاره‌اش را به سوی کعبه می‌گیرد. در این لحظه، انگار زمان برایش متوقف می‌شود. نمی‌دانم اشاره او به چه چیزی است. شاید به خدا، شاید به کعبه، یا شاید هم به زندگی‌شان، به آینده‌ای که با هم خواهند ساخت. حرکت انگشت او همچون نوری است که از دل شب به صبح می‌رسد، و در دل این اشاره، سخن‌هایی ناگفته و دعاهایی عمیق پنهان است.

زن در آن لحظه، با تمام وجود در ارتباط با پروردگارش است. چادرش که در صبحگاه نورانی شده، در دل آفتاب به رنگی جدید و دل‌نشین در آمده است. گویی چادرش نه فقط یک پوشش است، بلکه نمادی از دل‌آرامش و فدایی است که در قلب این زن به پروردگارش است. او همچنان در دل خود نجوا می‌کند و دستانش با انگشت اشاره، به سوی خانه خدا، نشانه‌ای از تسلیم و محبت بی‌پایان است.

در کنار او، مرد هم با چشمان بسته، همچنان دست‌هایش در قنوت به دعا و درخواست مشغول است، اما انگار در دل این زن، پاسخ به دعای هر دوی آن‌ها در یک اشاره نهفته است. زن با دست راست خود به کعبه اشاره می‌کند و در دلش می‌داند که این اشاره، تنها به معنای نماز و دعا نیست، بلکه به معنای لحظه‌ای است که در آن همه چیز از عشق به خدا و یکدیگر به هم پیوند می‌خورد.

در این صبح پر از آرامش و معنویت، هر نگاه و هر اشاره این زن و شوهر، گویی کلمات را از معنا تهی کرده و در این لحظه بی‌نظیر، تاریخ و عشق به خدا و زندگی، در دل این زوج در جریان است. انگار که در این اشاره، آن‌ها هم در آنی در پیشگاه خدا، و هم در دل همدیگر برای همیشه ایستاده‌اند.