دل‌تنگی یک نوجوان عمره‌گزار در مسیر مسجد شجره

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج، ساک‌ها در گوشه‌ای چیده شده‌اند، صدای همهمه زائران در فضای هتل ثلاثه پیچیده و کاروان آماده حرکت به سمت مسجد شجره است. اما امیرمهدی عشایری، نوجوان ۱۶ ساله‌ای که برای اولین بار به این سفر آمده، در گوشه‌ای نشسته و چشم‌هایش هنوز به سوی مدینه دوخته شده است.

"مدینه را ترک می‌کنیم، اما دلم هنوز در کنار گنبد سبز پیامبر (ص) جا مانده است. باور نمی‌کنم که این لحظات زیبا به این زودی تمام شد. هر بار که وارد حرم می‌شدم، حس می‌کردم که در کنار پیامبر نشسته‌ام، حرف‌هایم را می‌شنود و لبخند مهربانش بدرقه راهم است."

او از شب‌های آرام مدینه و لحظه‌ای که برای اولین بار به حرم پیامبر وارد شد، چنین می‌گوید:
"آن لحظه که برای اولین بار از باب‌السلام وارد حرم شدم، قلبم تندتر از همیشه می‌زد. به ضریح که نزدیک شدم، زبانم قفل شده بود، فقط نگاه می‌کردم و اشک می‌ریختم. حس می‌کردم که پیامبر دارد مرا نگاه می‌کند و می‌گوید: خوش آمدی فرزندم."

مدینه، برای امیرمهدی فقط یک شهر نبود، بلکه خانه‌ای روحانی بود که در آن آرامش واقعی را تجربه کرد.

"در این چند روز، هر صبح کنار گنبد سبز می‌ایستادم و تا اذان مغرب از این حال بیرون نمی‌آمدم. حتی وقتی از صحن مسجدالنبی فاصله می‌گرفتم، حس می‌کردم هنوز بوی پیامبر در هوای مدینه جاری است."

اما اکنون، لحظه وداع رسیده است؛ لحظه‌ای که برای او سخت‌ترین بخش این سفر است.

"با خودم عهد بسته‌ام که اینجا را فراموش نکنم. دلم می‌خواهد دوباره برگردم، دوباره همان مسیر را تا حرم طی کنم، دوباره در دل شب کنار ضریح بایستم و دل‌تنگی‌هایم را با پیامبر بگویم."

کاروان آماده حرکت است و امیرمهدی با چشمانی نمناک، آخرین نگاهش را به مدینه می‌اندازد. او در حالی که سوار اتوبوس می‌شود، زیر لب نجوا می‌کند:

"یا رسول‌الله، من می‌روم... اما قلبم را همین‌جا، کنار ضریحت جا می‌گذارم."

عمره دانش‌آموزی؛ سفری که روح نوجوانان را دگرگون می‌کند

عمره دانش‌آموزی، تجربه‌ای است که بسیاری از نوجوانان را با بُعدی تازه از معنویت آشنا می‌کند؛ لحظاتی که تا همیشه در ذهن و قلبشان حک می‌شود.