مناجات زائران ایرانی حرم نبوی(ص) در شب سرنوشت‌ساز + فیلم
مدینه شهر عشق، اشک و دلدادگی در شب بیست و سوم رمضان، شاهد قلب‌هایی است که از عشق اهل بیت(ع) می‌تپند. چه خوش سرنوشتی است که دعای زائران ایرانی در کنار ائمه بقیع(ع) به آسمان پرواز کند.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی حج، در اکثر هتل‌های زائران ایرانی در مدینه منوره مراسم احیای شب‌های قدر برپا شد. زائران ایرانی که سوگوار شهادت امیرمؤمنان(ع) هستند، در هتل‌هایشان گرد هم آمدند و صدای مناجات و زمزمه‌هایشان در فضای سالن هتل طنین‌انداز گردید.
در هتل روضه المختار به همت بعثه مقام معظم رهبری مراسم احیا با حضور خیل زائران برپا بود. بعد از تلاوت قرآن، فیض‌الله‌زاده، مداح بعثه با نوایی حزین از شهادت مولای عدالت، امام علی (ع)، خواند. بغض‌ها ترک برداشت، اشک‌ها بی‌اختیار فرو ریخت و زائران با صدایی لرزان، نام مولایشان را تکرار کردند. با ذکر مصائب امیرمؤمنان(ع)، هق‌هق‌ها بلندتر شد. چگونه می‌توان به یاد کوه صبری افتاد که در محراب کوفه، فرقش با شمشیر غربت و مظلومیت شکافته شد ولی دلی نشکست؟
در ادامه این مراسم، زائران به جمع‌خوانی فرازهای یکصدگانه جوشن کبیر پرداختند. دعایی که حاوی هزار و یک «اسم» خدای متعال است و هر بند خاصیت ویژه دارد. برخی زائران کهنسال در حالی با دستانی لرزان صفحات مفاتیح را ورق می‌زدند که چشم‌های پر از اشکشان خطوط دعا را به خوبی نمی‌دید.
بعد از دعا نوبت علم و معرفت است؛ حجت‌الاسلام وزیری خطیب بعثه در مدینه سخنرانی کرد و فرصت عظیم امشب را یادآور می‌شود و زبان به ذکر مناقب مولا(ع) گشود. فصلی که هیچ پایانی ندارد.
نیمه‌شب مراسم احیا به اوج رسید و زائران قرآن‌ها را بالای سر بردند. این قرآن نه در برابر حکم علی (ع) بلکه با محبت و ولایت امیرمؤمنان (ع) برافراشته می‌شود تا خدا را با نام برادر و همسر و فرزندانش قسم دهند. گویی هر نجوای زائران از عمق جانشان پر می‌کشد؛ «بک یا الله بک یا الله» گویی این نوا که از دل تاریخ بر می‌آید تا ملکوت بالا می‌رود.
صدای «الهی العفو» زائران، همچون امواجی به هم پیوسته، فضای هتل‌ها را پر کرد. دل‌ها شکسته، اشک‌ها جاری و زبان‌ها به استغفار گشوده شد. هر کس در این شب، قصه‌ای در دل دارد؛ یکی برای شفای بیماری دعا می‌کند، دیگری برای آرامش دلش، آن یکی امید دارد که نامش را در زمره نیک‌بختان ثبت کنند. یکی هم برای امام غائب از نظر دعا می‌کند.
پس از پایان مراسم احیا، زائران آرام آرام به سمت مسجدالنبی(ص) رفتند. قبه خضرای پیامبر(ص) زیر نور ماه، همچون نگینی درخشان است. برخی به دیوارهای حرم تکیه دادند، با چشمان خیس، در سکوت، حرف‌های دلشان را با رسول رحمت در میان گذاشتند. برخی دیگر گوشه‌ای نشستند، تسبیحی در دست گرفته و به زمزمه اذکار مشغول شدند.
مدینه در این شب، شاهد قلب‌هایی است که از عشق اهل بیت(ع) می‌تپند. برخی زائران راهی بقیع می‌شوند، کنار غربت چهار امام(ع) مظلوم می‌نشینند و در تاریکی شب، بر غربت و مصائب معصومین(ع) اشک می‌ریزند.
مدینه در این شب، گویی دریچه‌ای به آسمان گشوده است. هر زائری که در این لحظات روحانی دعا می‌کند، سبک‌تر، آرام‌تر و امیدوارتر می‌شود. اینجا، شهر پیامبر(ص) است، شهر عشق، شهر اشک، شهر دلدادگی و چه خوش سرنوشتی که دعای زائران ایرانی در کنار ائمه معصوم بقیع، به آسمان پرواز کند.
مناجات زائران ایرانی حرم نبوی(ص) در شب سرنوشت‌ساز 2 