فیلم: عبادت زیبای حاجیان چینی و یادگاران بلال حبشی

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج، شب گذشته، حضور یک دسته پرتعداد زائران آفریقایی که لبیک گویان وارد مسجدالحرام می‌شدند، چشم‌ها را متوجه خود می‌کرد. مردان این گروه لباس احرام داشتند و زنانشان برخی چادر سفید و برخی جلیقه مشکی که نقشه و پرچم کشورشان پشت لباسشان نقش بسته بود.

علاوه بر مردان، خانم‌ها هم یک راهنما داشتند که در ورودی مسجدالحرام، شعار لبیک را فریاد می‌زد تا با هم وارد خانه خدا شوند.

یکی از دعاهای همیشگی حاجیان استغفار است، اما این گروه از زائران «اغفر لنا» را به سختی و بیشتر شبیه «اگفر لنا» تلفظ می‌کردند؛ این نوع دعای خالصانه شان یادآور اذان گفتن بلال حبشی بود که او هم به خاطر لکنت زبان نمی توانست کلمه «اشهد» را درست تلفظ کند و به جای آن می‌گفت: «اسهد» و وقتی برخی اصحاب به پیامبر(ص) پیشنهاد کردند او را از اذان گفتن عزل نموده و شخص با قرائت صحیح را جایگزین نماید، جبرئیل امین نازل شد و گفت: یا محمد! خدا می فرماید: سین اسهد بلال به جای اشهد قبول است.

از یکی از آنها پرسیدم اهل کدام کشور هستید؟ گفت گینه. گفتم گینه بیسائو؟ گفت نه؛ گینه کوناکری!

گینه یا همان جمهوری گینه، کشوری در غرب آفریقا در ساحل اقیانوس اطلس است. پایتخت آن کوناکری است و 13 میلیون جمعیت دارد که ۸۵ درصد آنها مسلمانند و گاه به آن گینه کوناکری می‌گویند تا از گینه بیسائو بازشناخته شود.

امسال، حاجیان پرشماری از چین هم در بین حجاج دیده می‌شوند که روی لباس‌هایشان نوشته شده: «الحاج الصینی». نوعا بی سروصدا و آرام به نظر می‌رسند. زنانشان جلیقه بر تن دارند و نوعی مقنعه و اکثرا گل سر بزرگی مثل گل نیلوفر بر سر دارند تا با همراهانشان شناخته شوند.

اینجا خانه خداست؛ خانه ای که خداپرستان هر کدام با زبان و بیانی به نیایش ایستاده و با خدای خود راز دل می‌گویند و چه بسا خدای کعبه، نیایش این زائران چینی و گینه‌ای را بهتر از ما می‌خرد.