کلام صبحگاهی زبانِ انسان

پایگاه اطلاع رسانی حج، روایت زیر را از کتاب «اصول کافی» منتشر می‌کند.

امام زین العابدین (ع):

اِنَّ لِسـانَ ابْنِ آدَمَ یُشْـرِفُ عَـلی جَمیعِ جَوارِحِهِ کُلَّ صَباحٍ فَیَقُـولُ: کَیْفَ اَصْبَحْتُمْ؟ فَیَقُولُونَ: بِخَیْرٍ اِنْ تَرَکْتَنا، وَ یَقُولُونَ: اَللّهَ اَللّهَ فـینا وَ یُـناشِـدُونَهُ وَ یَـقُولُونَ: اِنَّـما نُـثابُ وَ نُعـاقَبُ بِـکَ.

هر بامداد زبان آدمیزاد بر دیگر اعضایش توجه می کند و می گوید: چگونه هستید؟ حالتان چطور است؟

آنها می گویند: اگر تو ما را رها کنی خوبیم، خدا را خدا را نسبت به ما بیاد آور و او را به خدا قسم می دهند و می گویند: پاداش و کیفر ما تنها بخاطر توست.

اصول کافی، ج ۳، ص ۱۷۷، حدیث ۱۸۲۴