حاجی نوشت؛
دلتنگی برای دوست جدیدِ آشنای قدیمی

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج، خانم سیده فاطمه طباطبایی که امسال در جمع زائران بیت الله حضور دارد در دلنوشته ای نگاشته است:

 طوافم‌ را تمام کرده بودم. میان شلوغی ها به دنبال جایی برای نماز خواندن می‌گشتم.میان آن‌همه حاجی با لباس سفید، زنی با چادر مشکی در گوشه ای نشسته بود. احتمال زیاد ایرانی بود. از او پرسیدم: اینجا میشه نماز خوند؟ انگار که چیزی نفهمیده باشد، کلمه عربی را چند بار تکرار کرد. فهمیدم عرب است و همین‌جا زندگی می‌کند‌. نمیدانم از کجا اما او هم حدس زد من شیعه باشم. کلمه شیعه که از دهان جفت‌مان بیرون آمد، انگار سال ها بود هم را می‌شناختیم. مشتاق ادامه گفت‌گو شدیم. با همان زبان بین‌المللی اشاره گفت: بنشین همین جا نماز بخوان. نشستم و مترجم گوگل واسطه شد تا بیشتر گپ بزنیم. می‌گفت: هرچند در مکه تعداد شیعیان زیاد نیست ولی عربستان، شیعه زیاد دارد. از شوق ظهور امیر حج گفتیم. داشتیم از امیدواری مان برای آمدنش می‌گفتیم که نماز جماعت مغرب شروع شد اما به افق اهل سنت. مهرش را نشان داد. باورم نمیشد در کشوری که همین چند وقت پیش، ترامپ به عنوان یک مهمان عزیز پا گذاشته بود کسی باشد که تربت اول مظلوم عالم را به پیشانی اش بگذارد. من اما مهرم را پیدا نمی‌کردم و روی سنگ های مسجدالحرام نماز طوافم را خواندم. گمان کرد نماز مغرب خوانده‌ام با نگرانی گوشی اش را نشانم داد تا بفهمم هنوز وقت مغرب داخل نشده. مدتی بعد هم دوباره اشاره کرد و گفت که حالا وقت داخل شده است. بعد نماز گفت‌گویمان ادامه داشت. نام یکدیگر را پرسیدیم. با افتخار گفتم اسمم فاطمه است. او هم زینب‌علی بود. می‌دانستیم این آشنایی کوتاه است و باید زودتر جدا شویم. بهترین هدیه را از هم خواستیم؛ دعا. قرار شد وقتی کنار کعبه می‌آید، دعایم کند و من، در عرفات به یادش باشم. دلم میخواست از این دوست جدیدِ آشنای قدیمی، حداقل عکسی داشته باشم که گفت اجازه ندارد عکس بگیرد.دیدن یک شیعه در آن جمعیت بزرگ، به حق، نقطه امید محکمی بود در این سفر سخت و معنوی.