طواف گِرد کعبه، حتی در دل آب و سیلاب+تصاویر
خانه خدا هیچ‌گاه از طواف و طواف‌کننده خالی نبوده، و این طواف به قدری پرقدر و منزلت است و مورد تاکید و سفارش، که حتی وقتی سیلاب در مکه جاری می‌شده، شیفتگان این خانه و صاحبِ خانه خود را به دل آب زده و شناکنان کعبه را طواف می‌کرده‌اند.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی حج، طواف خانه خدا یکی از زیباترین جلوه‌های عبادت باشکوه و پررمزوراز حج است. زائر وقتی به طواف می‌رود، خودش تنها نیست، انگار یک عقبه باشکوه و رمزآلود پشت این حرکتش صف کشیده؛ عقبه‌ای که به طواف اولیا و انبیا می‌رسد؛ به طواف ابراهیم(ع) و اسماعیل(ع) پس از آنکه خانه را از نو بنا کردند، به طواف آدم (ع) وقتی که پشیمان شد و گریست و به او گفته شد خانه خدا را روی زمین بنا کن و گِرد آن بچرخ و توبه کن، و به طواف فرشتگان که خانه خدای متعال را هم در آسمان (بیت‌المعمور) و هم در زمین(کعبه) طواف می‌کنند و پر و بال کبریایی‌شان هر لحظه غبار از خانه می‌گیرد.
خلاصه اینکه یک خانه است برای یگانه بی‌همتا و هزار هزار طواف؛ از آدم تا خاتم، از آسمان تا زمین، از ازل تا به ابد...
طواف این خانه هم زیباست و هم باعث تقرب و هم محبوب پروردگار، همین است که برای انجام پرتکرار آن سفارش‌ها شده و تاکید بر اینکه زائر تا در مکه است و تا در توان دارد، به گِرد این بیتِ عتیق بگردد و در هر گردش، محبوبش را تسبیح کند و با ذکر و لبیک، غرق در اقیانوس رحمتش، از غیر بگسلد و پا به وادی فنایش بگذارد.
قدر و منزلتی که در طواف کعبه است، به قدری است که این خانه محترم در تمام سال طواف‌کننده دارد و شگفت‌انگیزتر اینکه هنگام بارش باران، مردم به جای پناه بردن به زیر سقف، به سوی کعبه شتافته، تلاش می‌کنند خود را کنار کعبه و زیر ناودان طلا برسانند و از آب بارانی که از بام کعبه فرو می‌ریزد، استفاده کرده و متبرک شوند.
حافظ محب الدین طبری در «التاریخ القویم» می‌گوید: گفته‌اند از روزی که خداوند کعبه را پدید آورد، همراه انسان‌ها، جنیان و فرشتگان گرداگرد آن طواف کرده‌اند و هرگز از طواف‌کننده خالی نبوده است.
در «التاریخ‌القویم» همچنین آمده: برخی از شیفتگانِ طواف خانه خدا هنگام جاری شدن سیل در مسجدالحرام نیز دست از تلاش برنداشته، شناکنان گِرد کعبه طواف می‌کردند.
در بخش دیگری از کتاب فوق آمده: قاضی عزالدین نیز از جد خویش شنیده که شناکنان خانه خدا را طواف کرده است و آب به حدی بوده که هنگام رسیدن به رکن حجرالاسود، در آب فرو می‌رفته تا بتواند حجرالاسود را لمس کند.
رسول جعفریان در میقات حج می‌گوید: زین‌العابدین بن نورالدین علی حسینی کاشانی در این زمینه در رساله‌ای می‌نویسد: ظهر روز چهارشنبه 19 ماه شعبان 1039 سیل عظیمی در مکه آمده و آب فراوانی داخل مسجدالحرام شد و حدود 442 نفر از بین رفتند که یک معلم با سی دانش‌آموزش که در مسجد مشغول درس بودند، جزو آنان بود. من در روز پنجشنبه بیستم ماه شعبان وارد مسجدالحرام شدم، در حالی که هیچ طواف‌کننده‌ای در آن نبود، آنگاه در درون آب طواف کرده، نماز طواف را - اجباراً - بالای منبر خواندم.
فردی به نام سیدمحمدهادی بن علوی که از دوستان مؤلف کتاب «التاریخ القویم لمکة و بیت الله الکریم» است، در سال 1360 هـ. ق. در حالی که سیل عظیمی در مکه جاری شده بود، خانه خدا را شناکنان طواف کرده است.
البته برخی از اوقات کعبه به دلایلی طواف‌کننده نداشته است، به طور مثال هنگام توسعه مسجدالحرام که به علت استفاده از دینامیت در تخریب کوه صفا، پس از نماز ظهر، مطاف از طواف‌کنندگان تخلیه می‌شد تا پرتاب سنگ‌های منفجر شده، به کسی آسیب نرساند، این عملیات معمولاً بیش از نیم ساعت طول نمی‌کشیده است.
مردم در دوره جاهلیت نیز برای کعبه و طواف قداست خاصی قائل بوده، به هنگام شروع و ختم طواف، حجرالأسود را لمس می‌کرده‌اند و در روزهای دوشنبه و پنجشنبه درِ کعبه را گشوده و به احترام کعبه کفش‌ها را بیرون خانه در آورده، سپس وارد کعبه می‌شدند.
