«حاجی» در قیامت هم میهمان «او»ست، اگر بر عهد خود بماند

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی حج، در میان عبادات، حج عبادتی است که فقط یک بار در عمر بر فرد واجب می‌شود، بنابراین باید اثر آن تا پایان عمر باقی بماند و حج‌گزار پیوسته از پرتو نور آن بهره ببرد. از همین رو پس از مناسک حج، حاجی باید اموری را مراعات کند تا بتواند با یاری خدای متعال اثر حج را برای خود نگه دارد، که امام باقر(ع) می‌فرماید: باقی ماندن بر عمل از به جای آوردن آن شدیدتر است. و امام علی(ع) نیز دراین باره چنین تاکید می‌کند: مداومت، مداومت، و خدا برای تلاش مومنان پایانی قرار نداده است، مگر از دنیا رفتن. کتاب «نوش بندگی» چند توصیه طبق آیات و روایات، برای پس  از مناسک حج دارد تا حاجی با عمل به آنها همچنان حاجی بماند و نور و نورانیتی که به واسطه حج بر دل و قلب او تابیده را از دست ندهد. 

گناه را ترک کن

یکی از اعمالی که می‌تواند نور حج را همچنان در دل حج‌گزار روشن نگه دارد، تلاش برای ترک گناهان است. 

درواقع زائر خانه خدا با احرام خود در میقات و اجابت دعوت حق تعالی پیمان بسته است که جانب اوامر الهی را پاس بدارد، محرمات الهی را ترک کند و به عهد خود وفادار باشد، از این رو ترک گناهان باید پس از مناسک حج تا آخر عمر سرلوحه کار حج‌گزار قرار گیرد و این نشان از پذیرفته شدن حج او دارد، که امام صادق (ع) فرمود: جدا شدن از معصیت نشانه قبولی حج است.

امام صادق (ع) همچنین تاکید کرده‌اند که: اگر حج‌گزار پس از حج به گناهان گذشته خود بازگردد، حج او به او برگردانده می‌شود و از درجه قبول حق ساقط می‌شود.

به‌طور کلی  عبادت با گناه جمع نمی‌شود و ترک نکردن گناه از جانب حج‌گزار یا نمازگزار، نشان از پذیرفته نشدن حج و نماز اوست. بنابراین انسان با هر عبادتی به نور آن عبادت متلبس (پوشانده) می‌شود و مادامی که به گناهان قلبی و غیره آلوده نشده، در نور آن عبادت به سر می‌برد.

وفادار بمان

حج سراسر پیمان و عهد مخصوص میان خدای سبحان و بنده است و حج‌گزار در هر مرحله‌ای عهد خاصی با خدای سبحان می‌بندد. در احرام، در وقوف عرفات و مشعر و منا، در رمی جمرات و ... عهدی با خدای خود می‌بندد و باید به عهد خود وفادار بماند، کمااینکه امام صادق(ع) فرمود: به عهدی که با خدا بسته‌ای و حج خود را مشروط به آن به جا آورده‌ای تا روز قیامت مستقیم و وفادار بمان. 

همیشه یاد میزبانت باش

حج‌گزار این توفیق را یافته که میهمان ضیافت حق‌تعالی باشد، و اگر از این نعمت قدردانی کند و با این شرافت زندگی کند و با آن از دنیا برود، در قیامت هم در شمار میهمانان او محشور می‌شود.

میزبانِ مهربان می‌خواهد میهمانانش در ضیافت او مقیم باشند و از خوان کرمش برای همیشه بهره‌مند شوند. از این رو آنها را پس از مناسک حج نه تنها به یاد خود دعوت کرده، بلکه در آیه 200 سوره بقره، به مداومت بر یاد خود فرمان داده، آنجا که فرموده است: پس هنگامی که مناسک [حجّ‌تان] را انجام دادید، پس خدا را آن گونه که پدرانتان را یاد می‌کنید یا بهتر و بیشتر از آن، یاد کنید.

توشه بردارید

کسی که حج خانه خدا را به جای آورده و در مقام حِج‌البیت قرار گرفته، باید پیوسته مناسک حج را در نظر داشته باشد و از آن توشه بردارد که در آیه 197 بقره فرمود: « ...و به نفع خود توشه برگیرید که بهترین توشه، پرهیزکاری است...» و همواره خود را با اعمال حج همراه ببیند و به اعضا و جوارح خود تذکر بدهد؛ به چشمش، به گوش و لب و دهان و زبانش، به همه اعضا و جوارحش که به دیدار خانه خدا مشرف شدند و در آن وادی پرنور پاک از گناهان شدند، تذکر بدهد که دیگر سمت گناه و ‌آلودگی نروند و بر تقوای خود بیفزاید و توشه تقوای خود را پربارتر کند.