یا مقلب القلوب و الابصار؛ حول حالنا الی احسن الحال
یا مقلب القلوب و الابصار. یا مدبر اللیل و النهار. یا محول الحول و الاحوال . حول حالنا الی احسن الحال.
"بهار" جشن طبيعت است، طبيعت زيبايي كه آدمي را مسحور مي‌كند به طوري كه از سخن گفتن بازمانده و حرف هايش ناگفته در ژرفاي جانش باقي مي‌ماند.
"بهار" دميدن روح حيات در كالبد طبيعت و فروردين فصل جريان خون است در شاهرگ هستي، سال به پايان خود نزديك مي‌شود، روزها، ماه‌ها درپي هم مي- گذرند و سالها از راه مي‌رسند و اين قصه كه نامش زندگي است، همچنان ادامه دارد.
طبيعت پس از گذران دوره‌اي سرد و بي‌محصول، با آغاز بهار زنده شده و در واقع آفريده مي‌شود پس انسان هم بايد به عنوان يكي از مخلوقات الهي به همراه طبيعت به رستاخيز برخيزد.
تاريخ آغاز مراسم عيد نوروز را به پادشاهي جمشيد نسبت مي‌دهند، در زمان هخامنشيان و ساسانيان نوروز به عنوان سنتي فراگير و بسيار باشكوه چه در دربار شاهان و چه در خانه‌هاي مردم اجرا مي‌شد و امروزه نيز گرچه از تشريفات بسيار و تنوعات قومي نوروز كاسته شده اما به نظر مي‌رسد جشن نوروز از ايران جدايي ناپذير است.
ايرانيان قديم براي استقبال از سبزي بهار، ۲۵روز مانده به فروردين، بر ۱۲ستون خشتي يا سنگي سبزه مي‌كاشتند.
قاشق زني و تميز كردن خانه‌ها و روشن كردن چراغها و شمعها در زمان تحويل سال از جمله مراسم آغاز سال نو در ايران است.
پارسيان در تمامي روزهاي فروردين خانه‌هاي خود را چراغاني كرده و چوبهاي خوشبو مي‌سوزاندند و شمعها را روشن نگاه مي‌داشتند، خونچه‌اي پهن كرده و بر آن هفت چيز كه نامشان با حرف سين شروع شده باشد، مي‌گذارند (هفت سين) مانند: سبزه نمودار گلهاي زيبا و زينتي، سرسبزي و خرمي، سيب ميوه‌اي بهشتي و نماد زايش، سمنو از جوانه گندم نمود رويش و بركت و سنجد بوي برگ و شكوفه آن محرك عشق و دلباختگي است.
آينه و شمع بر سر سفره هفت سين نيز نماد نور و روشنايي و شفافيت است، معمولا تخم مرغ نيز بر سر سفره هفت سين هست كه نماد نطفه و باروري و زايش است و در اساطير ايران، جهان تخم مرغي شكل است، آسمان چون پوسته تخم مرغ و زرده‌اش نمودار زمين است، ماهي زنده نيز نماد سرزندگي و شادابي است.
در بعضي از كشورهاي شرق آسيا مانند چين، هند و پاكستان نيز هر ساله مراسمي شبيه به نوروز برگزار مي‌شود.
... و اما، حكايت نوروز عمل كردن به فلسفه نو كردن افكار و دلهايمان است و چه چيزي بهتر از آن كه تمام اشتباهات گذشته را به خداوند همواره بخشنده بسپاريم و با روحي آزاد و آزاده زندگي كنيم.
با فرار رسيدن بهار و بيدار شدن زمين و گياهان خفته با نفس روح بخش الهي فرصت مناسبي براي ديدن خويشان و بستگان است كه اين نيز يكي از نشانه‌هاي اخلاق و سنن مرضيه اسلامي و انساني است.
آمدن فصل بهار و آغاز نوروز و رنگ تازه طبيعت به ما گوشزد مي‌كند كه بايد بخل نورزيده و از مال خويش در راه خدا به نيازمندان و محرومان كمك كنيم.
آيين‌ها و رسوم مردم فرآيند الزامات و نيازهاي درهم تنيده مادي و معنوي، در پيوند جغرافيايي و شيوه‌هاي توليد و ساختارهاي اقتصادي دوره‌اي مختلف هستند كه برحسب ضرورت پيوسته در حال تغييرند و به مقوله‌هايي كه در ژرفا معنا دارند، پاسخ مي‌دهند.
نوروز در آيات و روايات:
در كتاب شريف بحارالانوار مرحوم مجلسي رحمه‌الله درباره عيدنوروز روايات متعددي وجود دارد، در جلد ۵۹بيش از ۴۵صفحه به نقل از امام صادق (ع) نقل شده است كه به معلي بن خنيس فرمودند:اي معلي! همانا نوروز روزي است كه پروردگار جهان از بندگانش پيمان گرفت كه او را پرستش كنند، به او شرك نورزند و به پيامبران و امامان (ع) ايمان بياورند، نوروز اولين روزي است كه خورشيد در آن طلوع كرد و بادهاي ناگهاني وزيدن گرفت و ستاره زمين در چنين روزي ايجاد شد، روزي است كه علي (ع) در نهروان پيروز شد و گلهاي زمين در آن روز خلق شد، در چنين روزي كشتي حضرت نوح (ع) بر كوه جودي نشست، همان روزي كه جبرئيل بر پيامبر(ص) نازل شد، همان روزي كه ابراهيم (ع) بتها را شكست، روزي كه پيامبر (ص) علي (ع) را بر دوش خود حمل كرد تا بتهاي قريش را سرنگون كند و در چنين روزي است كه حضرت مهدي (عج ) ظهور خواهد كرد.