از مدینه تا شهادت

روز های پایانی ماه رجب یادآور هجرت تاریخ ساز ابا عبدالله الحسین(ع) بهسوی مکه واز آنجا به سوی کربلاست
 به نقل از منابع تاريخي امام(ع) قبل از خروج از مدينه بارها به زيارت جدش رسول خدا(ص) رفت و در قالب دعا و زيارت مفاهيمي را با امت اسلامي در ميان گذاشت.

مروان بن حكم وقتي ديد تهديد بر عزم اباعبدالله الحسين(ع) كارگر نيست، از در دوستي وخيرخواهي درآمد و فرداي آن شب در بيرون منزل يكبار ديگر بيعت با يزيد را مطرح كرد و آن را به خير و صلاح و به نفع دين و دنياي حضرت برشمرد. حضرت در پاسخ فرمود: «انالله و انااليه راجعون و علي الاسلام السلام…» اينك بايد فاتحه اسلام را خواند كه مسلمانان به فرمانروايي مانند يزيد گرفتار شده اند. آري من از جدم رسول خدا(ص) شنيدم كه مي فرمود: «خلافت بر خاندان ابوسفيان حرام است و اگر روزي معاويه را در بالاي منبر من ديديد او را بكشيد، ولي مردم مدينه او را در عرشه پيامبر ديدند و نكشتند و اينك خداوند آنان را به يزيد فاسق (و بدتر از معاويه) مبتلا وگرفتار نموده است. امام(ع) از همان ابتدا با صراحت موضع خويش را درمقابل حكومت يزيد بيان نموده و بر آن پافشاري مي فرمودند. علت اين امر خطري بود كه كيان اسلام را تهديد مي كرد. چون خلفاي اموي با اسم دين و با سوءاستفاده ازشريعت نبوي به خلافت رسيده بودند و در ظاهر نقاب دين بر چهره داشتند. امام حسين(ع) با وجود مخالفت شديد دوستان و اقوام و با ياراني اندك راهي را برگزيد كه فرجامش شهادت بود.
اباعبدالله الحسين(ع) كه تصميم خود را براي مبارزه با خلافت يزيد گرفته بود درصدد برآمد با يك حركت حماسي امواجي جاودانه ايجاد نمايد و نهال دين را با خون خود تازگي و طراوت بخشد.
به نقل از منابع تاريخي امام(ع) قبل از خروج از مدينه بارها به زيارت جدش رسول خدا(ص) رفت و در قالب دعا و زيارت مفاهيمي را با امت اسلامي در ميان گذاشت متأسفانه از آن ادعيه و زيارات چيز زيادي به دست ما نرسيده است. تنها دو مورد در كتب تاريخ نقل شده كه نشانگر آن است كه حضرت ضمن دعا و زيارت انگيزه خويش را از قيام عليه حكومت يزيد بيان مي فرمايد.
به نقل از خطيب خوارزمي در «مقتل خوارزمي» امام(ع) پس از خارج شدن از مجلس وليد به زيارت قبر رسول خدا(ص) شتافت و با اين جملات به زيارت پرداخت: … درود بر تو اي رسول خدا، من حسين فرزند تو و فرزند زاده تو هستم، من سبط اكبر و فرزند شايسته تو هستم كه براي هدايت و رهبري امت، مرا جانشين خود قرار داده اي، اي پيامبر خدا اينك آنها مرا تضعيف نموده و آن مقام معنوي مرا حفظ ننمودند و اين است شكايت من به پيشگاه تو تا به ملاقات تو بشتابم.
بار ديگر در شب بعد حضرت به زيارت جدش نائل مي گردد و با اين جملات كه در واقع خطاب به امت اسلامي است چنين به زيارت مي پردازد: … خدايا! اين قبر پيامبر تو محمد(ص) است ومن فرزند دختر پيامبر تو، و براي من پيش آمدي رخ داده است كه خود مي داني. خدايا! من معروف را دوست دارم و از بدي و منكر بيزارم، اي خداي ذوالجلال و كرامت بخش! به احترام اين قبر و كسي كه در ميان آن است از تو درخواست مي كنم كه راهي را در پيش روي من بگذاري كه مورد رضا و خشنودي تو و مورد رضاي پيامبر تو است.
اين زيارتها و ادعيه مسير و جهت حركت امام حسين(ع) را به خوبي معرفي مي كند و هدف از قيام خويش را رواج معروف وانهدام پايه هاي منكر مي شناساند و در اين راه آمادگي خويش را براي بذل جان و ايثار خون خويش اعلام مي نمايد. و پيوند خود با رسول خدا(ص) و ديانت اسلام را يادآور مي گردد.