دل نوشته زائر بیت الله الحرام؛ (4) پاک ترین بیت بر روی زمین

دل نوشته زایر بیت الله الحرام

بارگاه حضرت حق جایگاه دیدن محبوبی است که همواره می ستاییمش، نه تنها ما انسان ها حمد و سپاسش می کنیم که تمام موجودات در حمد و ثنای اویند، آفریدگار بلند مرتبه بیوتی را در زمین خاکی دستور بنا داد تا محل تضرع و تقرب آدمیان باشند، باشد که آدمی با مغفرت و طلب آمرزش در این مکان های مقدس جبران معصیت کرده و آنچه از حق الله و حق النفس بر گردن دارد بخشوده شده و مورد رحمت و آمرزش پروردگار کریم و رحمان قرار گیرد.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

کعبه، بیتی که به همت ابراهیم خلیل الله تجدید بنا شد و تا به امروز بندگان بسیاری از گستره این زمین خاکی بر گردش گردیده اند و در برابرش پیشانی بر زمین نهاده اند، بیتی است که قبله گاه تسلیم شدگان بر فرمان الهی است، بیت مقدسی که زمانی محل تجمع بت ها بود تا اینکه پیامبر خاتم برگزیده شد و وجودش را از اصنام مصنوعی پاک کرد پس جایگاه حق تعالی قرار گرفت تا زائرانش با دل و قلب پاک و به دور از معصیت بر گردش طواف کنند، باشد که با دیده دل خدای خویش را ببینند و بر گناهان خویش طلب استغفار کنند.

اگر پای در مسجد الحرام نهادی باید خویش را فراموش کرده و تنها محبوب را ببینی، مرادت نه دیدن و بوسیدن قطعه سنگ هایی باشد، بلکه با نیت تقرب به او بر سنگ های آن بوسه زنی، مرادت نه چرخیدن به دور خانه ای از سنگ، بلکه طواف صاحب خانه باشد، نیتت نه دست کشیدن بر حجر بلکه حجر را تنها وسیله ای برای تقرب بدانی، باید شکوه و عظمت آفریدگارت را در شکوه خانه اش دریابی، باید ایمان به بندگی  محبوب را در به خاک افتادن خیل عظیم زوار بیت الله باور کنی، باید دستگیری و بنده نوازی معشوق را در مسعی دریابی، باید رحمت خدای را در زمزم ببینی، باید شکوه رب را در طواف با تمام وجودت احساس کنی، آری باید همه اینها را ببینی و آنچه که نباید ببینی خویش است بلکه آنچه باید از خویش ببینی حقارت و کوچکی است و نه جز این.

اگر محرم شدی و در احرام معصیت نکردی، حرام مرتکب نشدی، خود بین نبودی  خویش را در آیینه ندیدی، موجود خدای را نیازردی، نعمات پروردگار را تباه نکردی، افسار هوای نفست را داشتی، با پوشیدن دو تکه لباس ساده از تعلقات بریدی و بر "انا لله و انا الیه راجعون" ایمان آوردی، خوردنی های معطر را بر خود حرام کردی،..... و نیت تقرب به حق تعالی کردی، بنده مخلص گشته ای و نیکو و بجاست که پس از این همواره بنده باشی و ادب و احترام را در حضور بنده نواز متعال نگاه داری البته بدانی تمام عالم محضر اوست.

اگر در بیت الله او را احساس کردی احساست را چنان محکم نگاه دار که گویی در همه احوال حیاتت در این بارگاه باشکوهی. به راستی که نیت خطا در چنین بارگاهی راه ندارد چه رسد به عمل خطا و خدای نکرده انجام معصیت. این بیت از ناپاکی مبرا گشته است، ناپاکی های بیت الله با مجاهدت پاک ترین انسان ها، پاک گشته است، آنگاه که ابراهیم خلیل الله تبر بر دوش نهاد و اصنام را در هم کوبید، آن هنگام که خاتم انبیاء، محمد (ص) انکار بت های کعبه را با تمام وجود فریاد زد و الله اکبر را به جاهلان این سرزمین هدیه داد و روزی که فاطمه بنت اسد(س) پس از سه روز مرتضی(ع) را بر روی دست گرفت و در میان تعجب همگان مژده تولد مولود کعبه را در گوش جهانیان فریاد زد و به فرمان خدای نام او را از صفات خدای متعال برگزید و علی صدایش کرد ، در آن زمان، این خانه بیت الله شد، تا اکنون تو از سرزمینی دور، سرزمین سلمان که پیامبر خدا(ص) او را از اهل بیت(ع) خواند رهسپار اینجا شوی و مجال عرض ارادت به پیشگاه یگانه معبود هستی بیابی، پس بدان که به بیتی وارد گشته ای که بسیار بزرگ است، عبادت در آن بزرگ و معصیت در آن نابخشودنی.