زائران ایرانی:همه موقع وداع با مدینه گریان وغمگین هستیم

این چند روز حضور در مدینه را چگونه می گذرانیم؟ پاسخ به این سوال را با عبادات و ارادتمان به نبی مکرم اسلام و اهل بیت(ع) و تلاش برای زندگی معنوی تر بعد از این سفر نشان دهیم.
به گزارش خبرنگار اعزامی پایگاه اطلاع رسانی حج از مدینه منوره، برای هر مسلمانی زیارت خانه خدا و حرم پیامبر(ص) یک آرزو است، چه سال هایی که پس از بازگشت هر زائر و حاجی به او زیارت قبول گفتی و حسرت دیدار این سرمین در دلت ماند، یقینا در دل غبطه خوردی اما بالاخره قسمتت شد تا در این سرزمین که محل نزول قرآن است وارد شوی و در چند روز محدود برای یک عمر نصیب ببری شاید دیگر چنین سفری قسممت نباشد.
در این زمینه با چند نفر از زائران مدینه منوره گفت وگو کردیم و از آنها پرسیدم که اگر این اولین و آخرین سفرتان باشد این چند روز را چگونه می گذرانید؟
حسینی دانشجوی کرمانی که برای اولین بار است به عمره مشرف شده می گوید: من به این نتیجه رسیده ام که اگر حق پیامبر و ائمه را به خوبی ادا کنم، دوباره به این سفر دعوت خواهم شد، لذا نیت کرده ام تا در مسجدالنبی یک بار قرآن را ختم کنم.
خانم کهنسالی که بر روی ویلچر بود، در این باره گفت: سالها به انتظار چنین روزی بودم هرچند دیگر پای رفتن ندارم اما خدا را بارها شکر می کنم که خداوند و پیامبر مرا پذیرفت، سعی می کنم نمازها را در مسجد پیامبر اقامه کنم و وقتم را در هتل نگدرانم.
یوسفی استاد دانشگاهای لرستان که به همراه خانواده خود به عمره مشرف شده است، نکته جالبی بیان کرد، وی گفت: من و همسر خود در کنار حرم مطهر پیامبر عهد بستیم که درشهادت هر کدام از ائمه بقیع و حضرت فاطمه(س) مراسمی در خانه خود برای مردم بگیریم و به امامان خود بگوییم، ما شرمنده هستیم که شما اینجا غریب هستید، حداقل من و همسرم به سهم خود دینی را که به این معصمومین داریم، ادا کنیم.
پیرمردی که در مسجدالنبی نماز می خواند را دیدم، منتظر ماندم تا نماز را بخواند، از او پرسیدم اگر این سفرآخرتتان باشد، از این لحظات چگونه استفاده خواهی کرد، او گفت: در این سرزمین نور بیشتر از همیشه توبه می کنم، قرآن می خوانم و به رحمت و لطف خدا امیدوارم، کسانی که این چند روز را در کنار حرم پیامبر و ائمه بقیع نباشند، دچار خسران بزرگی شده اند.
با هر کس که بخواهم گفت وگو کنم از توفیق خود در راه یافتن به حرم پیامبر سخن می گوید، اکنون بسیاری مدینه را به مقصد مکه ترک گفته اند و برخی نیز امروز وارد مدینه شده اند، کسانی که توفیق حضور در سرزمین وحی را از دست نداده اند، به این سوال بیندیشند که می خواهند این چند روز را چگونه بگذرانند؟
اینجا از همه جا به خدا نزدیکتریم، جای جای این سرزمین آیات قرآن کریم به پیامبر وحی شده است، عبادت و نماز و روزه و تلاوت قرآن در همه جا ارزشمند است، اما این طور بیندیشیم که لطف خداوند شامل ما شده است تا نمازهایمان را در مسجدالنبی و سایر مساجد مدینه بخوانیم و حداقل یک ختم قرآن داشته باشیم.
چه هدیه ای معنوی تر و جاودانه تر از این می تواند باشد، هدیه ای که هرگاه به یادش می افتی، حلاوتش را حس می کنی و عزمت را برای بندگی بهتر جزم کنی، حضور در این سرزمین نصیب من و تو شده است تا با خدا عاشقانه سخن بگوییم.
همه موقع وداع با مدینه گریان وغمگین هستیم، اما خوشا به سعادت آنهایی که نسبت به استفاده از این اوقات معنوی حریص بودند و در نزد وجدان خود سربلند هستند که همه سعیشان را در توشه گرفتن انجام دادند.