بیانات رهبر انقلاب درباره امام علی النقی (ع)
در آستانه‌ی سالروز شهادت دهمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت حضرت امام علی النقی الهادی علیه‌السلام پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله خامنه‌ای متن و صوت بیانات رهبر انقلاب را درباره‌ی حیات نورانی این امام همام منتشر کرد.
در آستانه‌ی سالروز شهادت دهمین اختر تابناك آسمان امامت و ولایت حضرت امام علی النقی الهادی علیه‌السلام پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله خامنه‌ای متن و صوت بیانات رهبر انقلاب را درباره‌ی حیات نورانی این امام همام منتشر كرد.
این سخنان كه در سی‌ام مردادماه سال ۱۳۸۳ و پس از مراسم روضه‌خوانی به مناسبت شهادت حضرت امام علی النقی علیه‌السلام بیان شده، به اين شرح است:
بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحيم
بالاخره در نبرد بين امام هادي (عليه‌السّلام) و خلفايي كه در زمان ايشان بودند، آن كس كه ظاهراً و باطناً پيروز شد، حضرت هادي (عليه‌السّلام) بود؛ اين بايد در همه‌ي بيانات و اظهارات ما مورد نظر باشد.
در زمان امامت آن بزرگوار شش خليفه، يكي پس از ديگري، آمدند و به درك واصل شدند. آخرين نفر آنها، «معتز» بود كه حضرت را شهيد كرد و خودش هم به فاصله‌ي كوتاهي مُرد. اين خلفا غالباً با ذلت مردند؛ يكي به‌دست پسرش كشته شد، ديگري به دست برادرزاده‌اش و به همين ترتيب بني‌عباس تارومار شدند؛ به عكسِ شيعه. شيعه در دوران حضرت هادي و حضرت عسگري (عليهماالسّلام) و در آن شدت عمل روزبه‌روز وسعت پيدا كرد؛ قوي‌تر شد.
حضرت هادي (عليه‌السّلام) چهل و دو سال عمر كردند كه بيست سالش را در سامرا بودند؛ آن‌جا مزرعه داشتند و در آن شهر كار و زندگي مي‌كردند. سامرا در واقع مثل يك پادگان بود و آن را معتصم ساخت تا غلامان تركِ نزديك به خود را - با تركهاي خودمان؛ تركهاي آذربايجان و ساير نقاط اشتباه نشود - كه از تركستان و سمرقند و از همين منطقه‌ي مغولستان و آسياي شرقي آورده بود، در سامرا نگه دارد. اين عده چون تازه اسلام آورده بودند، ائمه و مؤمنان را نمي‌شناختند و از اسلام سر در نمي‌آوردند. به همين دليل، مزاحم مردم مي‌شدند و با عربها - مردم بغداد - اختلاف پيدا كردند. در همين شهر سامرا عده‌ي قابل توجهي از بزرگان شيعه در زمان امام هادي (عليه‌السّلام) جمع شدند و حضرت توانست آنها را اداره كند و به وسيله‌ي آنها پيام امامت را به سرتاسر دنياي اسلام - با نامه‌نگاري و... - برساند. اين شبكه‌هاي شيعه در قم، خراسان، ري، مدينه، يمن و در مناطق دوردست و در همه‌ي اقطار دنيا را همين عده توانستند رواج بدهند و روزبه‌روز تعداد افرادي را كه مؤمن به اين مكتب هستند، زيادتر كنند. امام هادي همه‌ي اين كارها را در زير برق شمشير تيز و خونريز همان شش خليفه و علي‌رغم آنها انجام داده است. حديث معروفي درباره‌ي وفات حضرت هادي (عليه‌السّلام) هست كه از عبارت آن معلوم مي‌شود كه عده‌ي قابل توجهي از شيعيان در سامرا جمع شده بودند؛ به‌گونه‌اي كه دستگاه خلافت هم آنها را نمي‌شناخت؛ چون اگر مي‌شناخت، همه‌شان را تارومار مي‌كرد؛ اما اين عده چون شبكه‌ي قوي‌اي به‌وجود آورده بودند، دستگاه خلافت نمي‌توانست به آنها دسترسي پيدا كند.
يك روزِ مجاهدت اين بزرگوارها - ائمه (عليهم‌السّلام) - به قدر سالها اثر مي‌گذاشت؛ يك روز از زندگي مبارك اينها مثل جماعتي كه سالها كار كنند، در جامعه اثر مي‌گذاشت. اين بزرگواران دين را همين‌طور حفظ كردند، والّا ديني كه در رأسش متوكل و معتز و معتصم و مأمون باشد و علمايش اشخاصي باشند مثل يحيي‌بن‌اكثم كه با آن‌كه عالم دستگاه بودند، خودشان از فساق و فجار درجه يكِ علني بودند، اصلاً نبايد بماند؛ بايد همان روزها بكل كلكِ آن كنده مي‌شد؛ تمام مي‌شد. اين مجاهدت و تلاش ائمه (عليهم‌السّلام) نه فقط تشيع بلكه قرآن، اسلام و معارف ديني را حفظ كرد؛ اين است خاصيت بندگان خالص و مخلص و اولياي خدا. اگر اسلام انسانهاي كمربسته نداشت، نمي‌توانست بعد از هزار و دويست، سيصد سال تازه زنده شود و بيداري اسلامي به‌وجود بيايد؛ بايد يواش يواش از بين مي‌رفت. اگر اسلام كساني را نداشت كه بعد از پيغمبر اين معارف عظيم را در ذهن تاريخ بشري و در تاريخ اسلامي نهادينه كنند، بايد از بين مي‌رفت؛ تمام مي‌شد و اصلاً هيچ چيزش نمي‌ماند؛ اگر هم مي‌ماند، از معارف چيزي باقي نمي‌ماند؛ مثل مسيحيت و يهوديتي كه حالا از معارف اصلي‌شان تقريباً هيچ‌چيز باقي نمانده است. اين‌كه قرآن سالم بماند، حديث نبوي بماند، اين همه احكام و معارف بماند و معارف اسلامي بعد از هزار سال بتواند در رأس معارف بشري خودش را نشان دهد، كار طبيعي نبود؛ كار غيرطبيعي بود كه با مجاهدت انجام گرفت. البته در راه اين كار بزرگ، كتك‌خوردن، زندان‌رفتن و كشته‌شدن هم هست، كه اينها براي اين بزرگوارها چيزي نبود.
ائمه‌ي ما در طول اين دويست‌وپنجاه سال امامت - از روز رحلت نبي مكرم اسلام (صلّي‌اللَه‌عليه‌وآله) تا روز وفات حضرت عسكري، دويست‌وپنجاه سال است - خيلي زجر كشيدند، كشته شدند، مظلوم واقع شدند و جا هم دارد برايشان گريه كنيم؛ مظلوميت‌شان دلها و عواطف را به خود متوجه كرده است؛ اما اين مظلومها غلبه كردند؛ هم مقطعي غلبه كردند، هم در مجموع و در طول زمان.
والسّلام عليكم و رحمةالله بركاته