راز سعی بین صفا و مروه

به گزارش خبرنگار اعزامی پایگاه اطلاع رسانی حج از مکه مکرمه، حج و اعمال و آموزه هاي آن، آکنده است از رمزها و رازها؛ بخشي از اين رازها و رمزها را احاديث معصومان ـ عليهم السلام ـ بیان کرده اند و برخي را بيان و بنان عالمان با بهره گيري از هدايتهاي آن بزرگواران عرضه کرده اند.

 تأمّل در ابعاد مختلف حجّ تنبّه آفرين است و  در نگريستن بسيار در آن نشانگر آن که زيبايي ها و  والايي هاي معارف آن ناپيداست.

مي دانيم سعي ميان صفا و  مروه از ارکان حج و  کاري است ضروري که بدون آن حاجي نمي تواند از احرام خارج شود و  به اصطلاح نسبت به پاره اي از امور، مُحِلّ شود.

اين سعي خاطره بس سترگ و  شگرفي را در اذهان تجديد مي کند که هاجر براي جستجوي مايه حيات خود و  فرزندش، تلاشي مستمر را دنبال کرد و  هرچند اين تلاش عملا به هدفي که در مد نظر بود نايل نيامد؛ اما خداوند به هيچ وجه تلاشها و  کوششهاي مشروع و  مطلوب آدمي را بي پاداش نمي گذارد؛ از این رو با امداد غيبي اين تلاش و  کوشش به آب زمزم و  جريان آن انجاميد  و  اين تلاش به صورت رمزي درآمد که مي بايد حاجيان هرساله با سعي ميان صفا و  مروه خاطره آن را عملا تجديد کنند و  بدانند که سعي و  کوشش آنان بايد با التجاء به خداوند توأم باشد تا به نتيجه مطلوبي بارور شود.

حاجي بايد هفت بار ميان صفا و  مروه سعي به عمل آورد، نه بدود و  نه آهسته، و  راه رفتن او بهتر است حد وسط ميان مشي = راه رفتن عادي و   عَدْو = دويدن باشد، نقطه شروع اين کار، صفا است؛ و  عمل مذکور به منزله التجاء و  پناهندگي به خدا در کنار خانه او است تا بدين وسيله مغفرت الهي را به سوي خود جلب و  از او درخواست عفو نمايد، چنانکه قبلاً نيز اشاره کرديم اين کار نيز به منزله رفت و  آمد به خانه فرد بزرگي است که چند بار تکرار مي شود تا شايد آن بزرگ بدو التفاتي کند; و  از مهر و  لطف خويش سهمي عايد او سازد; اما نمي داند آن بزرگ، نياز او را برمي آورد و  يا دست ردّ به سينه او مي زند. چنانکه اشاره شد سعي ميان صفا و  مروه يادآور يکي از رويدادهاي تاريخي عبرت آموزي است; چون هاجر همسر ابراهيم براي جستجوي آب براي فرزندش اسماعيل از صفا به مروه و  از مروه به صفا رفت و  آمد مي کرد تا بالاخره منبع آب را زير پاي اسماعيل يافت، و  نياز خود و  فرزند خويش را فراهم ديد، و همين آب منشأ آباداني اين سرزمين و عامل خير و برکت آن شد.

سعيی که هاجر ميان صفا و مروه مبذول داشت هدف او يافتن آب براي خود و فرزند خويش بود که مايه حيات هر موجود زنده اي است. حيات اسماعيل و هاجر ـ عليهماالسلام ـ به علت تشنگي شديد در معرض خطر بود، و اگر زيرپاي اسماعيل آب به جريان نمي افتاد و از آن بهره نمي گرفتند مرگ آندو حتمي مي شد.

اين سعي با چنان هدفي حياتي که در گذشته صورت گرفت، و بايد چنين سعيي انجام می گرفت، (سعيي که مي تواند به صورت الگو و سرمشقي براي همه جوامع انساني باشد) شايد اشارتي است به اين حقيقت که بايد مسلمين براي ادامه حيات شرافتمندانه خود در تمام شؤون حياتي بکوشند، و همه تلاش خويش را توأم با تحرکي استوار و جنبشي که سراپاي وجودشان را دربر مي گيرد و همه اندامهاي بدنشان ـ آنگاه که مي بايد به هروله روي آورند ـ براي چنان جنبشي بدون استثنا به کار افتند، و جان و روحشان و قلب و دلشان، و زبان و دهانشان پويا در سوي هدف حياتي يعني به هم رساندن ايمان و اعتقاد توحيدي زلال و دست يافتن به اين مايه صافي و پاکيزه از شوائب شرک، براي تداوم حيات و زندگاني بالنده اسلامي باشد.

حاجی سعي ميان صفا و مروه را ]پس از آداب و ادعيه ياد شده[ آغاز مي کند... از صفا به مروه مي رود و هفت بار ]که مجموع رفت و باز گشت او از صفا به مروه را تشکيل مي دهد [سعي خود را برگزار مي سازد که وقوف او بر صفا چهار بار، و بر مروه نيز چهار بار مي باشد; لکن سعي او ميان صفا و مروه در مجموع رفت و باز گشت، در هفت بار صورت مي پذيرد، و اين هفت بار سعي از صفا آغاز مي شود و در مروه پايان مي گيرد.

حجت الاسلام و المسلمین سیدجعفر طباطبایی از خطبای مشهور کشورمان ضمن مهم دانست سعی میان صفا و مروه اظهار داشت: صفا و مروه از نشانه هاي دين خدا و سعي ميان آن دو، يکي از ارکان حج بيت الله الحرام است.

 حج گزاراني که براي حج و يا انجام عمره به مکه مکرّمه مي آيند در اين جايگاه مقدّس پاي نهاده، با مجسّم کردن سعي هاجر، و در تأسي به روش رسول خدا ـ ص ـ هفت مرتبه فاصله ميان اين دو کوه را با قصد قربت مي پيمايند.

«صفا را صفا ناميدند، بدان جهت که آدمِ برگزيده بر آن فرود آمد، پس براي اين کوه نامي از اسم آدم را انتخاب کردند.