روایتی برای تو؛ اینجا مسجد النبی(ص) است

شاید باور سختی باشد رسیدن به مقام دیدار، چند خیابان آن طرفتر، چند ساختمان آنسوتر موعد نخستین دیدار است؛ اینجا مسجدالنبی(ص) است.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی حج وابسته به بعثه مقام معظم رهبری، شايد باور سختی باشد رسيدن به مقام ديدار، چند خيابان آن طرفتر، چند ساختمان آنسوتر موعد نخستين ديدار است؛ ديدار نشانه های مردی كه در طول حيات پيامبرش(ص) خوانده ايم.

اما اين بار نشانه هايش بی واسطه هويداست؛ منبرش، قدمگاهش، محل سجودش و مقبره اش

مهم نيست از كدام در وارد شوی؛ مهم نيست مأموران راه را برای ديدنش بسته باشند

در صحن مسجد كه می نشينی به يادت می آيد كه يكی از همين ستونها بود كه به واسطه اراده ابوالبابه و با وجود خيانت به مسلمانان و پيامبر(ص) ستون توبه شد

پس ميشود بازگشت و مقدور است

توبه كن

از تمام لحظه هايی كه فراموشش كردی

از تمام راه هايی كه بی اذنش رفتی

از تمام بودن های بی يادش

از منيت هايی كه از عشقش دورت كرد

توبه كن تا نخستين راز را دريافته باشی

و باز هم در همين محل بود كه ستونی چوبی حنانه شد

قطعه ای چوب كه از فرط عشق به ناله درآمد

داستان اصحاب كهف؛ در آنجا سگی به آدميان پيوست و در اينجا

در اينجا زيباترش را می بينی

قطعه چوب كه در فراغ ديدار رسول خدا(ص) به ناله درآمد

پس ناله كن تا ديده شوی

صدايش كن تا لايق شوی

«بنواخت دست مصطفی آن استن حنانه را

كمتر ز چوبی نيستی حنانه شو حنانه شو»

حركت بين خانه رسول خدا و منبرش؛ بر دری از درهای جنت قدم بر می داری

اين قول پيامبر(ص) است

اين همان مكانی ست كه گامهای رسول خدا را بر دوش داشت

همان زمينی ست كه علی(ع) بر آن قدم زده است

از پس هزاران رنگی كه بر در و ديوار است

چشم دلت را باز كن تا مسجد رسول خدا را ببينی

زمانی كه همه درها به مسجد بسته شد، به جز درب خانه پيامبر(ص) و خانه علی(ع)

همين بهترين دليل حقانيت شيعه نيست؟

رسول خدا را درياب و نايبی را كه به هزاران زبان و برهان معرفی كرده

روزی در دعوت

روزی در برادری

روزی در انتخاب همسر

و روزی در غدير

هر بار به زبانی و به دليلی

وقتی خانه رسول خدا را می بينی كه مقبره رحمت دو عالم را در خود جا داده

نخستين اشك را آشكارا روانه كن تا دليل شوق نخستين ديدار باشد

اما قطره اشك بعدی را بر غربت محمد(ص) و علی(ع) در خفا بريز

بر آن لحظه كه تن رسول(ص) خدا بر زمين و ناله علی(ع) بر آسمان بود

و بر آن لحظه ننگين كه سقفيه را شكل داد

همان لحظه بود كه در طول تاريخ به صورت حقيقت خاك پاشيد، دستان علی را بست، پهلوی زهرا(س) را شكست و كربلا را پربلاترين سرزمين نمود

پس آرام قدم بردار

صلواتی را روانه روح ملكوتی رسول الله كن

درودی و سلامی از امروز به مردی كه قرنها پيش امروزمان را مديون خود كرد

به خوش آواترين نام تاريخ؛ به محمد(ص).

باشد كه رستگار شويم

مرضيه منگلی


| شناسه مطلب: 3155