سکوت زایران مدینه از فریاد بلندتر است

"محمود كريمي فاضل" مداح اهل بيت(ع) است كه هفته اي، هجده برنامه مداحي براي زايران ايراني كه به مدينه منوره مشرف شده اند برگزار كرده است و اكنون با احرام در مسجد شجره به مكه مكرمه عزيمت كرده و قرار است به كشور باز گردد.
وداع با مدينه بهانه اي شد كه با وي گفت و گوي صميمانه اي داشته باشيم كه متن آن را در زير مي خوانيد:
س: حاج آقا ابتدا خودتان را معرفي بفرماييد، چند سال است كه مداحي مي كنيد و اين سفر چندم شما به مدينه منوره است؟ ج: محمود كريمي فاضل هستم شاعر و مداح اهل بيت كه در حدود سي و پنج سال است، مداحي مي كنم. توفيق الهي و سعادت نصيبم شده است و تا كنون 25 سفر به سرزمين وحي داشته ام و بيشتر برنامه هاي مداحي من در مدينه منوره بوده است كه آن را از عنايات رسول الله مي دانم.
از اوايل 15 سالگي مشغول مداحي شدم و اين هم به دليل ذوق خانوادگي است چرا كه پدرم نيز، هم قاري بود و هم مداح.
س: به نظر شما مداحي در مدينه منوره چه تفاوتي با مداحي در ايران دارد؟
ج: اينجا در اوج، مداحي مي كنيم. در سرزميني كه صداي رسول الله(ص)، مظلوميت امير مومنان(ع) و ناله غربت خانم فاطمه زهرا(س) به گوش مي رسد و خود بخود حسي به انسان دست مي دهد كه مجسم مي كند آن جه در اين سرزمين گذشته است. لذا مجلس مدينه از معنويت خاصي برخوردار است.
س: به نظر شما مداح مدينه بايد چه ويژگي هايي داشته باشد؟ ج: مداح بايد ويژگي هاي خاص خود را داشته باشد اما در اين جا از اين نظر كه مخاطبان از انسان هاي دلخسته اي تشكيل شده اند كه سال هاست انتظار رسيدن چنين لحظاتي را داشته اند، بايد برنامه اي براي اشباع مخاطبانش داشته باشد.
از مهم ترين ويژگي هايي كه مداح مدينه بايد آن را بيشتر بپروراند، اخلاص است، اخلاص در مداحي كيفيت مداحي را ارتقا مي دهد. اگر اخلاص داشته باشد و برنامه اجراي كند بر قلب هاي مخاطبانش حاكم مي شود. آنگاه در مخاطب تحول ايجاد مي كند و باصداي آهنگين اين شخص، طوري مي شود كه بازار زاير كم شده و زيارت و عبادت در حرم زياد مي شود.
س: آيا خاطره خاصي در طي اين 25 سفر داريد؟ ج: براي من وقايع خاصي اتفاق افتاده است. يكي از آن ها به دوران گذشته بر مي گردد. در آن زمان مي توانستيم تا نزديك قبر حضرت ام البنين، مادر حضرت عباس(ع) برويم و در آن جا بايستيم. عده اي زايران از من خواستند كه بالاي سر آن جناب بايستيم و روضه بخوانم. در حالي كه شروع كرده بودم يكي از ماموران قبرستان آمد و مانع شد و ما را به ضلع جانبي اين قبر هدايت كرد و گفت اين جا بخوانيد. ما هم كه اين لطف را ديده بوديم استفاده كرديم و روضه مفصلي خوانديم و حال عجيبي هم دست داد. مجلسي شد كه هيچ وقت يادم نمي رود.
از فرداي آن روز هرچه در مدينه و اطراف مسجد النبي(ص) به دنبال اين مامور گشتيم، پيدايش نكرديم.
س: تا حالا سخني يا جمله اي كه دلت را سوزانده باشد و اشكت را جاري كرده باشد، رخ داده است؟ ج: لزومي ندارد كه كسي تقاضايي كند يا حرفي زده باشد كه اشكم درآمده باشد، وقتي مخاطبم گريه مي كند، اين سوز به من هم سرايت مي كند و بالاتر اين كه تا كسي نسوزد، نمي تواند به ديگران سوز بدهد.
خدا را شكر مي كنم كه چشماني اشكبار داده است. يكي از اصولي كه مداحان به خصوص جوانان بايد داشته باشند، اشك چشم است و بايد از خدا بخواهند چرا كه معتقديم چشمي كه براي حضرت زهرا(س) گريه مي كند، ترمزي مي شود تا با اين چشم گناه نكند و همين طور، گوشي كه مدايح اهل بيت(ع) را مي شنود، هر صدايي را نمي شنود.
س: چه توصيه اي به زايران داريد؟ ج: به نظر من، زايران در اين مدت كمي كه در مدينه هستند، تلاش كنند تا بيشترين بهره برداري را در كمترين زمان ببرند. به گونه اي نشود، روز آخري كه از مدينه مي روند، دريابند كه اي واي.
زاير بايد بيشترين زمان خود را در حرم سپري كند نه در جاي ديگر. در حرم رسول الله(ص) كه رحمت للعالمين است باشد، رسولي كه در لحظه رحلت، دلش براي امتش مي تپيد و تا خبر " و لسوف يعطيك ربك فترضي ..." را شنيد، خوشحال شد.
مدينه دانشگاهي است كه زايران مي توانند با بهره مندي از حرم نبوي(ص) و ائمه معصومين(ع) از معارف اهل بيت(ع) استفاده كنند و آن را براي هميشه با خود داشته باشند.
س: مداح غير از مداحي چه وظايفي بر عهده دارد؟ ج: اگر مداح در كنار وظيفه اصليش، روابط خوب با مخاطبان داشته باشد و با عملش، اخلاق نيكو را ترويج دهد، دل ها را به اهل بيت(ع) نزديك كرده است. در اين صورت مداح رابطه معنوي ايجاد مي كند و مردم هم حرف مداح را پذيرفته و به آن اهميت مي دهند.
س: به نظر شما رابطه مداح و روحانيت بايد چگونه باشد؟ ج: اين رابطه بايد بسيار تنگاتنگ باشد. روحانيت رهنمود مي دهند، اگر بنا باشد كه هرچيزي را مداح بخواند كه نمي شود. شعرها بايد ارزيابي شود تا مطابق روايات باشد، كلماتي استفاده نشود كه سخيف باشد. مداحان با همراهي با روحانيت ارتقا مي يابند.
س: حال كه محدوديت هايي براي زيارت قبور ائمه معصومين (ع) ايجاد شده است، چه بايد كرد؟ ج: اين اقدام يك معضل است و زاير وقتي كه به بقيع مي آيد، دوست دارد زمزمه اي داشته باشد اما حالا كه حق نداريم بايد با سكوت و نگاهمان زمزمه داشته باشيم.
وقتي بقيع و قبرهاي ويران را نگاه مي كنيم، ديگر نيازي نيست كسي چيزي بخواند، غربت بقيع يك دنيا فرياد است، يك دنيا زمزمه است و يك دنيا اشك است. زايران بايد حس گرفتن در سكوت را ياد بگيرند كه گاهي بيشتر از فرياد اثر دارد.
س: حال كه در حال وداع با شهر پيامبر خدا(ص) هستيد، چه حسي داريد؟ ج: خيلي مشكل است، يكماه است كه در مدينه هستم. هنوز كه از مدينه خارج نشده ام احساس مي كنم كه انگار چيزي را گم كرده ام و مي توانم بگويم :
مدينه از تو دل كندن تمام مشكلم باشد مدينه مي روم اما به پبش تو دلم باشد.