همه جای عالم مکه است

به گزارش خبرنگار پايگاه اطلاع رساني حج وابسته به بعثه مقام معظم رهبري در تبريز، حجت الاسلام والمسلمين محمدعلي فروغي، امام جمعه موقت اردبيل امروز در جلسه اخلاق ايام فاطميه كه در مصلاي اعظم امام خميني(ره) تبريز برگزار شد، اظهار داشت: حج انساني باطن حج اسلامي است؛ حج اسلامي شرايطي دارد كه قرآن مي فرمايد بايد استطاعت مالي داشته باشد تا بتواند به مكه برود؛ اما اسراري وجود دارد كه مي توان در حج اسلامي به حج انساني نيز رفت.
وي متذكر شد: حج انساني را همه بايد بروند، همه قدرت و استعداد اين را دارند، اين حج از اجداد و نياكان شروع شده است. شما از رحم مادراني به وجود آمده اي كه مطهرند، پس همه در مقام طهارت هستند، شما در ثلب هاي پاك بوديد، انسان توانايي دارد نسل بعد را نجات بدهد تا جايي كه همسايه هم از او بهره مند شود. حج انساني انسان از مرحله جنيني آغاز شده حتي قبل از ان هم بوده است. براي مثال يك نفر در جنگ خدمت حضرت علي مي آيد و مي گويد: يا اميرالمؤمنين، اي كاش برادرم هم در يك جهاد حضور داشت و در خدمت شما و در ركاب شما مي جنگيد. حضرت فرمود: دل برادرت به كدام طرف مايل است؟ آن مرد جواب داد: با شماست. حضرت فرمودند: او نيز در اين جنگ شريك است؛ نه تنها او شريك است بلكه عده اي كه قرن ها بعد به دنيا مي آيند و دلشان با ماست نيز در اين جنگ سهيم هستند.
اين استاد اخلاق در بخش ديگري از سخنان خود بيان داشت: ببينيد انسان چقدر در معنويت سريع سير مي كند و قادر است كل مكان و زمان را درنوردد به طوري كه تمام عالم در مقابل همت انسان كوچك مي شود؛ مقام عالي همت، همت عالي مي خواهد پس حج انساني از ثلب در رحم و جنين شروع مي شود و اگر انسان مرتكب خطايي بشود، اين خطا به هفت نسل بعد از خودش انتقال مي يابد. در هر خاكي نمي شود زراعت كرد چون خاك بايد حاصلخيز و قابل باشد مگر اينكه پدر در فرزند پسر و مادر در فرزند دختر ظهور پيدا مي كند. در حديث قدسي آمده است: وقتي معصيت وارد روح من مي شود به روانم نقصي وارد مي كند كه تا هفت نسل ظاهر مي شود؛ خداوند براي معصيت جزاي كمتري مي دهد اما براي كارهاي خير هفت برابر اجر مي دهد. خانواده اي كه از بهشتيان هستند ثمره حج انساني هستند كه همانا زيارت خداست و در حج اسلامي انسان به زيارت خانه خدا مي رود. احكام حج انساني ايمان، اخلاق نيك، محسنات و عمل صالح است. در حج انساني بايد بگوييد: قولوا لا اله الا الله تفلحوا (بگوييد هر چه غير از خدا را دور بياندازيد و رستگار شويد).
وي تصريح كرد: حج انساني تكليف مي آورد كه همان «ميقات» است و بايد آن را محترم شمرد و به تكاليف لبيك اللهم لبيك گفت آنجاست كه انسان مي شود زمزم. ابراهيم حج اسلامي را بنا كرد اما ابتدا خود به حج انساني رفت، هاجر اول در درون خود زمزم را پيدا كرد بعد در زير پاي فرزندش. هر ديدني كه در ظاهر باشد اول در حقايق چشيدني است، قرآن خواندني نيست بلكه بلعيدني است آن وقت است كه از باور به شهود مي رسد و حج انساني را تمام مي كند، بنگر انسان در آن هنگام به چه مقامي مي رسد.
وي ادامه داد: در دوران بلوغ به آسمان نگاه كنيم نه به شهوت؛ نگاه كنيد چرا به دنيا آمده ايد، بايد به دنبال حقيقت برويم و حق را پيدا كنيم و به مفيد بودن و مفيد نبودن فكر نكنيم. در جريان كربلا فردي به نام عبدالله بن ضحاك به امام حسين گفت كه من مشروط بيعت مي كنم. امام فرمود: مگر با ولايت به شرط بيعت مي كنند؟ مقام ولايت فاني است همان طور كه مي دانيد هر كس با حب علي بميرد شهيد است؛ يعني در مقام ولايت بايد بميرد و اين رمز و راست است. عبدالله گفت: به شرطي بيعت مي كنم كه مفيد باشد.
وي افزود: در حج انساني نبايد به مفيد بودن فكر كرد بايد ديد حق چيست؛ بايد گفت اللهم لبيك. شما نيز احرام كنيد و هر وقت شروع كنيد مي شود احرام بست؛ دير نيست. حضرت قبول كردند. در لحظات آخر عبدالله گفت: آقا ماندن من فايده اي ندارد. حسين (ع) گفت: برو.
امام مي خواست آنها را به تعالي ببرد؛ وقتي حضرت گفت هل من ناصر ينصرني مقصودش اين بود كه مردم را به تعالي دعوت كند و مردم بعدا نگويند حسين ما را به تعالي دعوت نكرد. عبدالله از كربلا رفت ولي جوان انصاري به قتلگاه رفت. ببينيد تفاوت از كجا تا كجاست؛ معرفت مزيد عشق است؛ بي معرفت زندگي نكنيد؛ از مقام عشق سير نشويد؛ در مقام عشق هميشه بايد بگوييد "انا اشبع" ؛ بايد محو خدا شويد.
استاد اخلاق در پايان افزود: آنچه در مناجات سحر آمده است حج انساني است و اشاره دارد به اين كه همه جاي عالم مكه است، افرادي هستند كه به مكه نرفته اند اما خدا را پيدا كرده اند، به عنوان مثال آيت الله مرعشي كه استطاعت رفتن به مكه را نداشتند به مكه نرفتند اما حج انساني انجام داده و خدا را پيدا كردند؛ در واقع حقايق عالي، همت عالي مي خواهد؛ حج انساني نام فاطمه را به ياد انسان مي آورد؛ همواره بايد همه ي وجودت و دار و ندارت را خرج كني تا به انسان بودن برسي؛ بايد عالم بشريت را رها كني تا به عالم غيب برسي؛ تمام لذات در آنجاست؛ بشر در اين عالم هر حرفي دارد خيال پوچ است و بشر در اين دنيا سرگردان است.