گل های ام البنین در کربلا

اگر چه ام البنین به همراه حضرت زینب در کربلا حضور نداشت اما فرزندان ام البنین با فداکاری ها و رشادت های شان توانستند نام ام البنین را همراه در کربلا و با نام کربلا زنده نگهدارند.

به گزارش سرويس انديشه پايگاه اطلاع رساني حج، ام البنين در كربلا حضور نداشت؛ اما فرزندانش همگي در ركاب امام حسين(عليه السلام) به شهادت رسيدند. عثمان با كنيه ابوعمرو در 21 سالگي، جعفر با كنيه ابوعبدالله در 29سالگي و عبدالله (اكبر) با كنيه ابومحمد در 25 سالگي به شهادت رسيدند. عباس كه از او با لقب عباس الاكبر و با كنيه ابوالفضل ياد شده است، از ديگر برادران تني خود بزرگ‌تر و واپسين شهيد از آنان است.
در ‌شب تاسوعا عبدالله بن ابي المحل بن حزام، برادرزاده ام البنين، و نيز شمر بن ذي الجوشن كلابي، از قبيله‌ ام البنين، امان‌نامه‌اي را از عبيدالله بن زياد براي فرزندان ام البنين در كربلا آوردند؛ اما با واكنش تند ايشان روبه‌رو شدند.
به ‌گزارش شماري از منابع، ام البنين در پي آگاهي از واقعه كربلا، براي جان امام حسين(عليه السلام) بيش از پسرانش نگران بود. او از حال امام جويا شد و گفت: اگر حسين زنده باشد، غمي نيست كه فرزندانم را از دست داده باشم.
اين‌ سخن‌ او را دليل‌ اخلاص‌ كامل‌ او به‌ اهل بيت به ويژه امام‌ حسين‌(عليه السلام) دانسته‌اند. از آن پس وي در خانه‌اش با حضور زنان بني‌هاشم مجلس سوگواري برپا مي‌كرد. او هر روز با نوه‌اش‌ عبيدالله‌، فرزند عباس، به بقيع مي‌رفت و سروده‌هايي را كه‌ خود در رثاي عباس سروده‌ بود، مي‌خواند و دردمندانه‌ مي‌گريست‌.
وي در اين سروده‌ها، مردم را از ام البنين خواندن خود نهي مي‌كرد؛ زيرا چهار پسرش را كه همچون شير بيشه بودند، از دست داده بود و ديگر پسري نداشت كه به نام آنان «مادر پسران» خوانده شود. نيز در سروده‌هاي ديگر، از شاهدان نبرد پسرانش مي‌پرسد: چگونه گرز آهنين بر سر عباس فرود آمد؟ و خود پاسخ مي‌دهد: اگر عباس دست داشت و شمشيرش در دستانش بود، كسي به او نزديك نمي‌شد. مردم نزد او گرد مي‌آمدند و با وي در گريستن‌ هم‌نوا مي‌شدند. گفته‌اند كه حتي مروان‌ بن‌ حكم‌ اموي، از دشمنان اهل بيت، نيز با شنيدن سروده‌هاي جانسوز او مي‌گريست‌.
شهيد كه از فقهاى برجسته شيعه است، مى گويد: ام البنين سلام الله عليها از زنان با فضيلت و عارف به حق اهل بيت عليهم السلام بود. وى محبتى خالصانه به آنان داشت و خود را وقف دوستى آنان كرده بود. آنان نيز براى او جايگاهى والا و موقعيتى ارزنده قائل بودند.
زينب كبرى سلام الله عليه پس از رسيدن به مدينه به محضرش شتافت و شهادت چهار فرزندش را تسليت گفت . چنانكه در اعياد نيز، براى اداى احترام ، به محضرش ‍ مشرف مى شد.
رفتن نواده رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله ، شريك نهضت حسينى و قلب تپنده قيام امام حسين عليه السلام يعنى زينب كبرى سلام الله عليها، نزد ام البنين و تسليت گفتن شهادت فرزندان برومندش، نشان دهنده منزلت والاى ام البنين نزد اهل بيت عليهم السلام است .