برنامه انس و یاری امام زمان (عج)

وظايف دوران غيبت را به چند دسته مي‌توان تقسيم كرد: ۱- آنچه در روايات اين باب، با لفظ امر وارد گرديده به عنوان تكليف شمرده شده است. مانند: - «اكثروا الدعاء بتعجيل الفرج» [۱]. «براي تعجيل فرج بسيار دعا كنيد». - «فتوقّعوا الفرج صباحاً و مساءً» [۲]. «هر صبح و شام چشم انتظار فرج باشيد». «فليعمل كلّ امرءٍ منكم بما يقرب به من محبّتنا» [۳]. «هر يك از شما بايد به آنچه كه او را به مقام محبّت ما نزديك مي‌كند، عمل نمايد». ۲- آنچه در باب صفات شيعيان و منتظران، مورد تأكيد اهل بيت-عليه‌السّلام- قرار گرفته است. مانند: - «طوبي للصّابرين في غيبته، طوبي للمقيمين في محبّته» [۴]. «خوشا به حال شكيبايان در غيبت او، خوشا به حال دوستداران او». - «المنتظرين لظهوره… الدعاه الي دين‌الله سرّاً و جهراً» [۵]. «منتظران ظهور امام زمان-عليه‌السّلام- در پنهان و آشكار، مردم را به دين خدا دعوت مي‌كنند». ۳- آنچه به طور منطقي با بررسي ابعاد غيبت و انتظار و ظهور، به دست مي‌آيد. مانند: - دفاع از آرمان‌هاي امام زمان در دوران غيبت. - دشمن‌شناسي و مراقبت بر تحريف نشدن معنا و مسير انتظار توسط دشمن. - آماده سازي زمينه ظهور. - تطبيق دادن خود و جامعه بر معيارهاي ارائه شده نسبت به دوران پس از ظهور. ۴- آنچه در تأسي به بزرگان و عالمان ديني در حدّ وظيفه بايد مورد پيروي قرار گيرد. مانند: - مواظبت بر اذكار و زيارت‌هايي خاصّ. - مداومت بر انجام اعمال مستحبّي در جهت ايجاد قرب معنوي به امام زمان-عليه‌السّلام. در پايان اين مقال، ذكر هشتاد مورد راكه در كتاب شريف «مكيال المكارم» تأليف مرحوم حاج ميرزا محمد تقي موسوي اصفهاني، با استفاده از احاديث گوناگون به عنوان وظايف مردم در دوران غيبت امام زمان-عليه‌السّلام- گردآوري شده است، ثمربخش و تذكرآفرين يافتيم. اميد آنكه خداوند در اداي تكليف نسبت به ساحت مقدّس آن حضرت همه ما را ياري فرمايد. ۱- شناخت امام زمان-عليه‌السّلام- ۲- رعايت ادب نسبت به ذكر نام‌هاي شريف آن حضرت. ۳- محبّت خاصّ نسبت به آن حضرت. ۴- محبوب ساختن آن عزيز، در نزد مردم. ۵- انتظار فرج و ظهور آن بزرگوار. ۶- اظهار شوق براي ديدار آن حضرت. ۷- ذكر فضايل و مناقب او در بين مردم. ۸- اندوه در فراق آن بزرگوار. ۹- حضور در محافل ذكر فضايل آن بزرگوار. ۱۰- برپايي مجالسي به نام صاحب‌الزمان-عليه‌السّلام- ۱۱و ۱۲- سرودن شعر و قرائت آن در فضايل مولا. ۱۳- برخاستن در هنگام ذكر اسم شريف و القاب آن بزرگوار. ۱۵، ۱۴و ۱۶- گريستن، گرياندن و خود را به گريه وادار كردن در فراق آن امام همام. ۱۷- درخواست معرفت و شناخت نسبت به آن حضرت، از خداي عزوجل. ۱۸- مداومت بر اين دعا: «اللهم عرّفني نفسك فانّك ان لم تعرّفني نفسك لم أعرف نبيّك، اللهم عرّفني رسولك، فانّك ان لم تعرّفني رسولك لم أعرف حجّتك، اللهم عرّفني حجّتك فانّك ان لم تعرّفني حجّتك ضللتُ عن ديني» [۶]. «بار خدايا تو مرا به خود شناسا كن كه اگر خودت را به من نشناساني پيغمبرت را نخواهم شناخت، با خدايا تو رسولت را به من بشناسان كه اگر رسول خود را به من نشناساني حجّتت را نخواهم شناخت، پروردگارا حجّت خودت را به من بشناسان كه اگر حجّت خود را به من نشناساني از دين خود گمراه خواهم شد». ۱۹- مداومت بر دعاي غريق: «يا الله يا رحمن يا رحيم يا مُقلّب القلوب ثبّت قلبي علي دينك» [۷]. «اي خداوندا! اي رحمان! اي مهربان! اي دگرگون‌كننده‌دل‌ها! مرا بر دينت پايدار كن». ۲۰- مداومت بر دعايي كه مرحوم ابن طاووس نقل نموده است: «اللهم انت عرّفتني نفسك و عرّفتني رسولك و عرّفتني ملائكتك و عرّفتني نبيّك و عرّفتني ولاه أمرك؛ اللهمّ لاآخذُ إلّا ما أعطيتَ وَ لا أوقي إلّا ما وَقيتَ اللهمّ لاتغيبّني عن منازل اوليائك و لاتزغ قلبي بعد إذ هديتني اللهمّ اهدني لولايه من فرضت طاعته…». «بار خدايا! تو خودت و فرستاده‌ات و فرشتگانت و پيغمبرت و واليان امرت را به من شناسانيدي، بار خدايا! من نگيرم جز آنچه تو عطا كني، و هيچ نگهدارنده‌اي جز تو برايم نيست، بار خدايا! مرا از منازل دوستانت دور مگردان و دلم را پس از آنكه هدايت كرده‌اي منحرف منماي، بار خدايا! مرا به ولايت كسي كه اطاعتش را بر من واجب ساخته‌اي هدايت فرما». ۲۱- شناخت علامت‌هاي ظهور آن حضرت. ۲۲- تسليم امر الهي بودن نسبت به مسئله غيبت و ظهور آن حضرت و عجله نكردن. ۲۳- صدقه دادن به نيابت از امام زمان-عليه‌السّلام- ۲۴- صدقه دادن براي سلامتي امام زمان-عليه‌السّلام- ۲۵و ۲۶- رفتن به حج و فرستادن ديگران به حج به عنوان نيابت از امام زمان-عليه‌السّلام- ۲۷- طواف مستحبّي خانه خدا به نيابت از آن حضرت. ۲۸و ۲۹- زيارت مشاهد پيامبر-صلي‌الله‌عليه‌و‌اله‌و‌سلم- و معصومين-عليهم‌السّلام- به نيابت از آن حضرت. ۳۰- فرستان ديگران به زيارت آن مقامات به نيابت از امام زمان-عليه‌السّلام- ۳۱- تلاش در راه خدمت به آن حضرت، از هر طريقي كه ممكن باشد. ۳۲- كوشش در راه ياري امام زمان-عليه‌السّلام- ۳۳- نيّت قطعي داشتن براي ياري آن بزرگوار در زمان ظهور. ۳۴- بعد از هر نماز واجب، با آن حضرت به وسيله عبارات و دعاهاي خاص، تجديد بيعت نمودن. ۳۵- مصرف اموال در راه‌هايي كه مورد رضايت امام زمان-عليه‌السّلام- است. ۳۶- ارتباط با شيعيان و دوستان امام زمان-عليه‌السّلام- و كمك مالي به آنان. ۳۷- شاد ساختن شيعيان. ۳۸- خيرخواهي براي امام زمان-عليه‌السّلام- ۳۹- زيارت كردن او و سلام دادن بر او در هر مكان و زمان. ۴۰- زيارت مؤمنين و صالحين به قصد ثواب زيارت مولا. ۴۱- صلوات فرستادن بر آن حضرت. ۴۲- اهداي ثواب صلوات بر پيامبر-صلي‌الله‌عليه‌و‌اله‌و‌سلم- به آن حضرت. ۴۳- نماز خواندن و اهداي ثواب آن به امام زمان-عليه‌السّلام- ۴۴- نماز هديه به كيفيت خاصّ. ۴۵- قرائت قرآن به آن حضرت و شفيع قرار دادن ايشان در نزد خدا. ۴۶- توسّل به آن حضرت و شفيع قرار دادن ايشان در نزد خدا. ۴۷- توجّه و استغاثه به آن حضرت و حاجت خواستن از ايشان. ۴۸- دعوت و راهنمايي مردم به سوي آن حضرت. ۴۹- رعايت حقوق آن حضرت. ۵۰- خشوع قلبي داشتن، در هنگام ياد كردن آن بزرگوار. ۵۱- اظهار كردن دانش در برابر ظهور بدعت‌ها. ۵۲- تقيّه در برابر اشرار، و كتمان سرّ در مقابل اغيار. ۵۳- شكيبايي در مقابل اذيت‌ها و تكذيب ديگران و تحمّل محنت‌ها. ۵۴- درخواست صبر از خدا در دوران غيبت آن حضرت. ۵۵- يكديگر را به صبر دعوت نمودن. ۵۶- شركت نكردن در مجالسي كه در آنها استهزاء به امام زمان-عليه‌السّلام- مي‌شود. ۵۷- مدارا با اهل باطل. ۵۸- دوري از شهرت. ۵۹- تهذيب نفس. ۶۰- همبستگي و اتحاد براي ياري آن حضرت. ۶۱- توبه واقعي و بازگرداندن حقوق مردم به آنان. ۶۲و ۶۳- پيوسته به ياد امام زمان-عليه‌السّلام- بودن، و عمل به آداب آن حضرت. ۶۴- درخواست از خدا نسبت به يادآوري هميشگي امام زمان-عليه‌السّلام- ۶۵- خشوع و خضوع در برابر آن حضرت. ۶۶- طلب رضايت امام زمان-عليه‌السّلام- ۶۷- بزرگداشت كساني كه از نظر سيادت يا روحانيت به امام-عليه‌السّلام- نزديك هستند. ۶۸- بزرگداشت مكان‌هاي منتسب به آن حضرت مانند مسجد مقدس جمكران، مسجد سهله و سرداب مقدّس سامراء. ۶۹و ۷۰- اجتناب از تعيين وقت براي ظهور، و تكذيب تعيين‌كنندگان وقت ظهور آن حضرت. ۷۱- تكذيب مدّعيان وكالت و نيابت خاصّه آن حضرت. ۷۲- دعا براي توفيق ديدار صاحب‌الزمان-عليه‌السّلام- ۷۳- اقتدا و تأسي نمودن به اخلاق و اعمال امام زمان-عليه‌السّلام- و ترك اظهار خوشايندي از آنچه نزد دشمنان آن حضرت است. ۷۴- حفظ زبان از غير ياد خداوند و فضيلت سكوت. ۷۵- بجا آوردن نماز حضرت حجّت-عليه‌السّلام- ۷۶- گريه بر مصائب مولاي‌مان، شهيد مظلوم امام حسين-عليه‌السّلام- ۷۷- زيارت قبر امام حسين-عليه‌السّلام- ۷۸- زياد نفرين و لعن كردن بر بني‌اميّه. ۷۹- كوشش كردن در اداي حقوق برادران ديني به عنوان ياري امام زمان-عليه‌السّلام- ۸۰- فراهم آوردن سلاح و مرزباني.
——————————————————————————– [۱]. كمال‌الدين، ج۲، ص۴۸۵. [۲]. كمال‌الدين، ج۲، ص۳۳۷، ح۱۰. [۳]. احتجاج طبرسي، ج۲، ص۵۹۹. [۴]. الزام الناصب، ص۱۸- ينابيع الموده، ج۳، ص۱۰۱. [۵]. بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۲۲. [۶]. اصول كافي، ۱/۳۳۷. [۷]. كمال‌الدين: ۲/۳۵۱، باب ۳۳، ح۴۹. وظايف منتظران- انتشارات مسجد جمكران