قرائت قرآن، کفارهٔ گناهان است
مصطفی لعل شاطری: قرآن این کتاب آسمانی ما مسلمانان سرشار از آموزه هایی است که چراغ راه حال و آینده انسانهاست.
اكنون كه در ماه نزول كلام وحي هستيم حق قران ايجاب م يكند تا پيش از پيش از محضر آن بهره ببريم و حداقل با قرائت آن روح و جان خويش را جلا دهيم و از بركات آن بهره مند گرديم.
در روايات رسيده از رسول خدا (ص) و نيز آل البيت (ع) تاكيدات ويژه اي را در اين خصوص مشاهده مي‌كنيم، به نحوي كه پيامبر (ص) فرموده اند: ما اِجتمع قومٌ في بيتٍ مِن بيوت الله يتلون كتاب الله و يتدار سونه بينهم، اِلّا نزلت عليهم السكينة و غشّيهم الرّجمة و حفّتهم الملائكة و ذكرهم فيمن عند؛
هيچ گروهي در يكي از خانه‌هاي خدا اجتماع نمي‌كنند كه قرآن بخوانند و تعليم دهند، مگر اينكه آرامش بر آن‌ها نازل شود و رحمت الهي آن‌ها را بپوشاند و ملائكه اطراف آن‌ها را احاطه كنند و در مورد آنچه كه بين آن هاست گفتگو كنند (كنزالعمال، ۲۳۲۰)، و امام باقر (ع) به سعد خفاف مي‌فرمايند:
يا سعد تعلّموا القرآن، فاِنّ القرآن يأتي يوم القيمة في احسن صورةٍ نظر اليها الخلق؛
اي سعد قرآن ياد بگير، كه قرآن در روز قيامت به بهترين صورتي كه تاكنون خلق نديده است مي‌آيد (وسائل الشيعة، ج ۴:۸۲۳).
علاوه بر ثواب‌هاي بسياري كه در باب تعليم و تعلم قرآن نقل شده است، پاداش‌هاي كم نظيري نيز براي افراد قرائت كنندهٔ اين كلام الهي بيان شده است، به نحوي كه پيامبر (ص) مي‌فرمايند:
افضل العبادة قرائة القرآن؛
بالاترين عبادت‌ها قرائت قرآن است (تفسير مجمع البيان، ج ۱:۱۵)، و در روايتي ديگر فرموده اند:
عليك بقرائة القرآن فانّ قرائته كفّارةٌ للذّنوب و سترٌ في النّار و امان مِن العذاب؛
بر تو باد قرائت قرآن كه قرائت آن كفاره گناهان و موجب پوشيده شدن از آتش و امان از عذاب الهي است (بحارالانوار، ج ۹۲:۱۷).
همچنين امام موسي كاظم (ع) مي‌فرمايند:
اِنّ درجات الجنة علي قدر آيات القرآن يقال له: اقرء وارقأ فيقرء ثمّ يرقي؛
درجات بهشت به تعداد آيات قرآن است، و به قاري قرآن گفته مي‌شود بخوان و بالا رو، او مي‌خواند و بالا مي‌رود (وسائل الشيعه، ج ۴:۸۴۰).
بديهي است كه مراد از قرائت در بهشت ظهور و تجسم قرائت دنيوي است و الا در قيامت عملي صورت نمي‌پذيرد، اعمال خاص دنياست و قيامت تنها يوم حساب است.
علاوه بر قرائت قرآن، ختم قرآن نيز داراي ثواب بسياري مي‌باشد كه فراوان در روايات و احاديث به آن اشاره شده است به نحوي كه امام زين العابدين (ع) مي‌فرمايد: اِن ختم القران ليلاً صلّت عليه الملائكة حتي يصبح، و اِن ختمه نهاراً صلّت عليه الحفظة حتي يمسي؛
اگر فردي شب قرآن را ختم كند، فرشتگان تا صبح براي او رحمت مي‌فرستند، و اگر روز آن را ختم نمايد، آنان تا شام برايش درود مي‌فرستند (اصول كافي، : ج ۲؛ ره رستگاري، ج ۱:۷۶- ۷۷).