اندک اندک جمع مستان می رسند + عکس

پایگاه اطلاع رسانی حج وابسته به بعثه مقام معظم رهبری- آنها که تجربه سفر حج یا عمره مفرده را داشته اند مي دانند ايستگاه خارج مدينه چگونه جايي است . مي دانند لحظات احرام چقدر شيرين و خاطره انگيز است ؛ اما تصور آنهايي که در ایران عزیز هستند و تا حالا به اين سفر نيامده اند و مسجد شجره و شکوه مسجد الحرام را حس نکرده اند چه مي تواند باشد؟ فلسفه احرام چيست و محرم چرا محرم مي شود ؟

اين پرسش ها زمينه اصلي گزارش ما بود . شاید در همین آینده نزدیک شما هم مسافر قبله باشید یا با دل و یا با جسم و دل!

در صحن مسجد النبي به زائر ميانسالي اهل سيرجان برخوردم، مي گفت : « بار اول هم مدينه قبلي بودم و يک ساعت در مسجد شجره گريه کردم . نمي دانم اين بار چه حسي خواهم داشت . آن دفعه فکر مي کردم کفن مي پوشم . خودت وقتي کفن بپوشي چه حسي پيدا مي کني ؟ » و بعد با لهجه خاص خودش گفت : « اگر بعد از برگشت و در زندگي عادي هم فکر کني هر لحظه امکان دارد کفن پوشت کنند ، آدم مي شوي . »

هنوز يک ساعت به اذان ظهر مانده بود که زائران گروه گروه به سمت مسجد النبي مي آمدند . در اين دقايق ، بين الحرمين ازدحامي ديدني و دلنشين داشت . يک زائر تهراني که چند عمره و دو حج تمتع را تجربه کرده بود ، چند نکته را براي همسفرش توضيح مي داد . از مسجد شجره پرسيدم و مسجدالحرام و احرام :

من اگر بهترين سخنران هم باشم نمي توانم بگويم آنهايي که اولين حجشان است چه حسي پيدا مي کنند . بايد بروي و ببيني چه محشري است و وقت نماز قبل از احرام که گريه مي کني چه حالي مي شوي . داستان اصلي موقع اعمال است . آن وقت که مجبوري در جمعيت گم شوي . آن وقتي که انسان خود را در دل آن جمعيت عظيمي که به دور خانه خدا مي چرخند ، احساس مي کند ، ديگر خود را نمي بيند . اين آدم که در شهر خودش هزار ادعا دارد و به خود مغرور است ، در اينجا خود را حل شده در جمع مسلمانان مي بيند ، مانند يک قطره در دريا . اين را جدي مي گويم . آنجا که بروي متوجه مي شوي شعار نمي دهم .