کاروان کمال(۸)؛بازآفرینی خطبه پیامبر اکرم(ص)در غدیر خم

فرموده بود هرگاه رفتاري از من ديديد كه برايتان تازگي داشت، دليل آن را از من جويا شويد. اگر جماعت حاضر در غدير آن‌همه بيان روشن‌تر از روز رسول‌ا...(ص) را هم نشنيده بودند، با ديدن آن صحنه بايد از پيامبر(ص) مي‌پرسيدند درباره علي(ع) چه سرّي در سينه دارد كه براي گشودنش او را بر دست بلند كرده و به همه نشان مي‌دهد؟ حالا علي(ع) بر فراز دستان پيامبر(ص) جاي گرفته بود.
هر چشمي كه مي‌خواست به آسمان نظر داشته باشد، بايد علي(ع) را در آن اوج مي‌ديد و هر چشمي كه علي(ع) را نديد، از توفيق ديدن آسمان محروم ماند. چشمان علي‌جوي «مهران» اين صحنه آسماني را به‌دقت در قاب خود ثبت مي‌كرد و منتظر بود تا راز صحنه‌آرايي بي‌سابقه پيامبر(ص) را دريابد:
- بيش از اين چشم‌انتظارمان مپسند مهران! علي(ع) بر دستان رسول‌ا...(ص) چه منزلتي يافت كه ما را براي دانستنش به اين‌جا كشانده‌اي؟
- بگذاريد باز هم دل‌هايتان را آماده بازآرايي آن صحنه به‌يادماندني كنم. رسول خدا(ص) لبان وحي‌آگين خود را گشود و «عترت» را در كنار «قرآن» قرار داد: «هاي مردم! به‌راستي كه علي(ع) و پاكان از فرزندانم از نسل او همان «ثقل اصغر»اند و قرآن «ثقل اكبر»، كه هريك از اين دو از ديگري خبر مي‌دهد و با او موافق است. اين دو از هم جدا نمي‌شوند تا بر سر حوض كوثر بر من درآيند. بدانيد كه آنان امينان خداوند در ميان مردم و حاكمان او در زمين هستند.» پس از آن مردم را چنين شاهد گرفت: «بدانيد كه ادا كردم. بدانيد كه پيام را رساندم. بدانيد كه به گوش همه رسانيدم. بدانيد كه روشن كردم. بدانيد كه خداي عزّوجلّ فرمود و من از جانب خدا گفتم. بدانيد كه هيچ اميرالمؤمنيني به‌جز اين برادرم نيست. بدانيد كه پس از من وصف «اميرالمؤمنين» براي كسي جز او حلال نيست.»
- «اميرالمؤمنين»؛ چه وصف زيبا و به‌جايي! علي(ع) امير تمامي ماست و از اين پس او را به همين وصف خواهيم خواند. حال بگو پيامبر چه كرد با اميرالمؤمنين(ع)؟
- دست مباركش را بر بازوي اميرالمؤمنين(ع) زد و او را از جا بلند كرد، تا حدي كه پاي علي(ع) مقابل زانوي پيامبر(ص) رسيد. آن‌گاه رسول خدا(ص) فرمود: «اي مردم! چه‌كسي نسبت به شما از خودتان صاحب‌اختيارتر است؟» گفتند: «خدا و رسولش.» فرمود: «اَلا مَن كُنتُ مَولاهُ فَهذا عَلىٌّ مَولاهُ. اَللَّهُمَّ والِ مَن والاهُ، و عادِ مَن عاداهُ، و انْصُر مَن نَصَرَهُ، و اخْذُل مَن خَذَلَهُ.»؛ بدانيد كه هركس من صاحب‌اختيار اويم، اين علي(ع) صاحب‌اختيار اوست. خدايا! دوست بدار هركه او را دوست بدارد و دشمن بدار هركه او را دشمن بدارد، و ياري كن هركه او را ياري كند و خوار كن هركه او را خوار كند.»