حكايت شادماني سيدالقراء كربلا در روز عاشورا
آمنه مستقيمي
برير از ياران باوفاي امام حسين (ع) و از افراد شايسته و پرهيزكار بود كه در كوفه به شجاعت شهرت داشت. وي از تابعين بزرگ پيامبر (ص) و از ياران امام علي و امام حسن عليهماالسلام بود. او از قبيله همدان و اعراب يمن و از اشراف ساكن كوفه بود كه موقعيت علمي و اجتماعي و فضايل چشمگيري داشت. بسيار عابد و زاهد و از شخصيت‌هاي مشهور قرآني در كوفه بود. به او سيدالقراء (سرور قاريان) مي‌گفتند و در مسجد كوفه به قرائت و تعليم قرآن مي‌پرداخت. وي از محضر امام علي و امام حسن مجتبي عليهماالسلام استفاده‌هاي علمي كرده است. اسحق بن عمرو بن عبدالله سيعي كوفي از تابعين بزرگ پيامبر (ص)، خواهرزاده اوست كه گويند ۴۰ سال نماز صبح خود را با وضوي نماز عشا خواند و هر شب يك بار ختم قرآن مي‌كرد. برير صاحب تاليفاتي از جمله «قضايا و احكام» بود كه مجموعه داوري‌ها و احكام اوست كه از اصول و منابع معتبر شيعه به شمار مي‌رود.
او در سال ۶۰ هجري از كوفه به مكه رفت و به امام حسين (ع) پيوست و همراه امام حسين (ع) به كوفه آمد، گويند روز تاسوعا از آن جهت كه به شهادت مي‌رسد بسيار خوشحال بود.
شب عاشورا از كساني بود كه برخاست و در حمايت و جانبازي امام حسين (ع) سخنراني ايراد كرد و روز عاشورا چندين بار در برابر دشمنان رفت و سخنراني كرد، وفاداري او نسبت به امام حسين (ع) مشهور است.
گويند برير با عبدالرحمن عبدربه أنصاري، صبح عاشورا به شوخي و مزاح پرداخت. عبدالرحمن به او گفت: دست از مزاح بردار، سوگند به خدا كه اين ساعت، موقع مزاح و باطل نيست. برير در پاسخ گفت: سوگند به خدا كه تمام عشيره و قوم من مي‌دانند كه من اهل مزاح و سخنِ درهم و باطل نبوده ام، نه در سن جواني و نه در سن كهولت؛ وليكن قسم بخدا كه الآن آنقدر خوشحال و مسرورم به آنچه ما به آن برخورد خواهيم كرد.
سوگند بخدا كه بين ما و ملاقات حوريان بهشتي هيچ فاصله اي نيست، مگر يك حمله كه از طرف اين قوم بشود و ما جان خود را در نصرت فرزند پيامبر اكرم (ص) فدا كنيم، و چه بسيار دوست دارم كه اين امر زودتر صورت گيرد.
به روايتي برير پس از شهادت حر بن يزيد رياحي آهنگ ميدان كرد و در برابر دشمن چنين رجز مي‌خواند:
انا برير و ابي خضير ليس يروع الاسد عند الزئر
يعرف فينا الخير اهل خير اضربكم ولا اري من ضر
او همچنين فرياد برآورد كه اي قاتلان مؤمنان و فرزندان يادگاران پيامبر (ص)، پيش بياييد؛ و پس از آن كه سي يا ۴۰ تن از سپاه دشمن را از پاي درآورد، با رضي بن منقذ عبدي به ستيز پرداخت.
پس از لختي مبارزه، رضي بن منقذ را بر زمين زد و بر سينه‌اش نشست. رضي فرياد برآورد و از ياران خود كمك خواست.
در اين هنگام كعب بن جابر با نيزه به برير حمله كرد و آن را در پشتش فرو برد و سرانجام برير با ضربات پي در پي شمشير كعب به شهادت رسيد.
در زيارت اربعين و زيارت شهدا مي‌خوانيم (زيارت رجبيه) «السلام علي برير بن خضير».
منابع:
۱- بحارالانوار، طبع كمپاني ج ۱۰؛
۲- الفتوح، ج؛
۳- حسين (ع) خون خدا؛
۴- منتهي الامال