يادداشت وارده؛
تنش‌هاي لبنان و آينده مقاومت
كشور كوچك نارس منطقه كماكان پس از چند دهه آرامش و ثبات را تجربه نمي‌كند. گويا ساختار آن به شكلي است كه بايد دائما در تنش باشد تا منافع ديگران تامين شود.
به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، لبنان پس از توافق‌نامه سايكس– پيكو پس از جنگ جهاني اول به همراه چند كشور ديگر از جمله سوريه پديد آمد. كشوري كه در آن دوران به قيموميت فرانسه درآمد و همين باعث شده است كه امروز مردم اين كشور فرانسه را بهتر از انگليسي صحبت كنند.
حلول فرهنگ فرانسوي در اين سرزمين به قدري هويداست كه نخبگان و روشنفكران لبناني خود را از تبار فنيقي‌ها مي‌دانند و نه اعراب. تسلط فرانسه پس از جريان قيموميت كماكان ادامه يافت و در قانون اساسي ظالمانه‌اي كه براي اين كشور تدوين شد، رياست جمهوري سهم مسيحيان ماروني، نخست وزيري سهم اهل سنت و رياست مجلس، سهم شيعيان شد.
اقدامي كه بارها اين كشور را در بحران فروبرده و ثبات آن را به دليل اختلافات مذهبي و طايفه‌اي از بين برده است. بارها اين كشور شاهد عدم توافق بر روي كابينه از سوي گروه‌هاي مختلف بوده و سبب شده كه مشكلات لبنان صد چندان شود.
حضور دشمني غاصب به نام اسرائيل كه تا سال ۲۰۰۰ جنوب آن را اشغال كرده بود، بر اين اختلافات دامن زده است. برخي گروه‌ها به بهانه مخالفت با حزب‌الله به سمت اسرائيل مي‌روند و منافع ملي خود را فداي منافع اسرائيل مي‌كنند.
جنگ ۲۰۰۶ موسوم به جنگ ۳۳ روزه آخرين اقدام اسرائيل در تسلط به جنوب لبنان بود كه اين بار با هوشياري حزب الله راه به جايي نبرد. ترور رفيق حريري، نخست وزير فقيد لبنان بار ديگر بحران‌ها در اين كشور تازه كرد.
زماني سوريه به عنوان عامل اين اقدام معرفي شد. زماني حتي ايران متهم به اين كار شد و ديوان كيفري بين‌الملل يك قاضي مستقل را مسوول بررسي اوضاع كرد تا مشخص شود چه كسي در ترور دست داشته است. قرار است اين دادگاه ظرف چند روز آينده برگزار شود كه همزمان شده است با سفر ظريف، وزير امور خارجه ايران به لبنان.
نزديكي نخست وزير ثروتمند لبنان با عربستان سعودي زمينه را براي دخالت اين كشور در اوضاع داخلي لبنان به راحتي فراهم كرده است و باعث شده عربستان و سيستم اطلاعاتي‌اش، به هر كاري دست بزنند تا مانع نفوذ ايران در اين كشور شوند. همگان اطلاع دارند كه سعودي‌ها و برخي كشورهاي عرب منطقه، اسرائيل را براي حمله به لبنان در سال ۲۰۰۶ ترغيب كردند و حتي اعلام نمودند كه تماي هزينه‌هاي جنگ را پرداخت مي‌كنند.
اما نتيجه نهايي به نفع حزب الله و ايران تمام شد و امروز حزب الله به عنوان قدرتي مسلح در لبنان و عامل مقاومت در منطقه، پايگاه و جايگاه باثباتي را در ميان مردم اين كشور داراست. نزديكي نخست وزير فعلي لبنان و سلف سابقش به عربستان سعودي باز هم زمينه نفوذ اين جرثومه فساد و عوامل بندر بن سلطان، رييس دستگاه امنيتي عربستان، در لبنان را فراهم كرده و فضا را در آستانه دادگاه مرحوم حريري غبار آلوده كرده است.
دو انفجار تروريستي اخير كه يكي از آنها در برابر سفارت ايران در بيروت با هدف ترور سفير ايران در اين كشور انجام شد، نشان‌دهنده عمق كينه اين رژيم از ايران اسلامي است. حوادث مربوط به مرگ ماجد الماجد، تبعه سعودي دخيل در ماجراي تروريستي و بمب گذاري اخير بر ابهامات و افزوده و اين شك را قريب به يقين كرده است كه اولا وي كشته شده و ثانيا اين اقدام تروريستي از سوي عربستان انجام شده است.
از سوي ديگر توفيقات اخير دولت بشار اسد در عقب راندن تروريست‌ها و ناكام ماندن تلاش دول متحجر عرب در حمله غرب به سوريه، باعث شده است كه دستگاه امنيتي و اطلاعاتي عربستان از هر تلاشي براي ناكام گذاشتن نفوذ ايران در منطقه در درجه اول و از بين بردن محور مقاومت در درجه دوم، فروگذار نباشد.
اگرچه به اعتقاد بسياري از ناظران اين تلاش‌ها محكوم به شكست است، اما تبعات بسياري را براي منطقه در پي دارد. بي‌ثباتي لبنان در وهله اول باعث كم‌توجهي حزب الله لبنان به موضوع سوريه و قدرت گرفتن تروريست‌ها در اين كشور مي‌شود و از سوي ديگر جبهه مقاومت را با موضوعاتي متعدد مشغول كرده و از خطر اصلي كه همان اسرائيل است، باز مي‌دارد.
به نظر مي‌رسد يكي از پيام‌هاي بي‌ثباتي لبنان براي ايران نيز باشد كه هدايت و حمايت جريان مقاومت را به گوشه‌اي بنهد. اما شرايط جديد بين‌الملل و توفيق ايران در مذاكره با غرب، سبب خواهد شد كه بار دگير غرب به سوي ايران براي ايفاي نقش در منطقه حركت كند و از ايران طلب ياري داشته باشد.
همانگونه كه به اعتراف بسياري از سران غربي، حضور ايران در اجلاس ژنو ۲ كه براي حل بحرارن سوريه است، امري لازم مي‌باشد، اين بار نيز براي حل ديگر بحران‌ها از ايران طلب ياري خواهند كرد. ثبات جمهوري اسلامي ايران در طي حدود ۴ دهه گذشته و قدرت مديريت تحولات منطقه‌اي نشان داده است كه آخرين راه حل بحران‌هاي منطقه به ايران ختم مي‌شود و غير از اين راه تركستان است.
لبنان نيز همواره درگير تنش‌ها و برخي مداخلات خواهد بود، مگر اينكه نيروهاي وابسته به غرب و اعراب متحجر در اين كشور راه فلاح را در پيش گيرند. در غير اين صورت هر رويكردي با ناديده انگاشتن مقاومت و حزب الله محكوم به شكست است.
هاتف پوررشيدي