گوهری چند از امام محمد باقر (ع)
امام محمد باقر(ع) فرمودند: تَبَسُّمُ الرَّجُلِ فی وَجهِ أخیهِ المُؤمِنِ حَسَنَةٌ، لبخند آدمی به روی برادر دینیاش حسنه است.
به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج، ماه رجب و ماههاي شعبان و رمضان، از ماههاي بسيار پرفضيلت هستند و از تعبيرات بعضي از روايات اينگونه برميآيد كه ماه رجب در ميان اين سه ماه، امتياز خاصي دارد؛ تا آنجا كه ماه رجب «ماه خدا» ناميده شده و ماه شعبان «ماه پيامبر» و ماه مبارك رمضان «ماه امت».
پيغمبر اكرم (ص) ماه رجب را «ماه أصَبّ» ناميدهاند زيرا رحمت خدا در اين ماه بر امت فرو ميريزد.
چشمه جاري شكافنده علمها در بيابان خشكيده دانش جوشيدن گرفت و جان جويندگان علم و معرفت را از زلال پر بركت خود سيراب ساخت. شيعه نشان افتخار ديگري بر گردن آويخت و بر اين پيشواي معصوم خود باليد.
امام محمد باقر(ع) اول رجب سال 57 هجري و به گفته برخي از مورخان سوم صفر در مدينه منوره ديده بر جهان گشود و به مدت 20 سال امامت و رهبري شيعيان را بر عهده داشت.
به بهانه سالروز تولد اين امام مروري ميكنيم به يك سري از احاديث نقل شده از ايشان
امام محمد باقر فرمودند:
ان الله عزوجل يحب المداعب في الجماعه بلا رفث
خداوند عزوجل كسي را كه در ميان جمع، بدون ناسزاگويي شوخي كند، دوست دارد.
(كافي ، ج 2 ، ص 663)
**عالم ينتفع بعلمه افضل من سبعين الف عابد
دانشمندي كه از علمش سود برند، از 70 هزار عابد بهتر است.
(بحارالانوار،ج75 ،ص173)
**لا يسلم احد من الذنوب حتي يخزن لسانه
هيچ كس از گناهان سالم نميماند، مگر اينكه زبانش را نگه دارد.
(بحارالانوار،ج75،ص178)
**إن المؤمن أخ المؤمن لا يشتمه، ولا يحرمه و لا يسيي به الظن
مؤمن برادر مؤمن است، بايد او را دشنام ندهد، سرزنش و بدگوئي نكند، و او را از خوبيها محروم نگرداند، و به او بدگمان نباش.
(تحف العقول، ص 221)
**من قضي مسلماً حاجته، قال الله عزّ وجل: ثوابك عليّ و لا أرضي لك ثواباً دون الجنّة
هركس حاجتي را براي مسلماني برآورده كند و گره از مشكلش بگشايد، خداوند متعال به او خطاب كند: ثواب و پاداش تو بر عهده من خواهد بود و غير از بهشت چيز ديگري لايق تو نخواهد بود.
(مستدرك الوسائل، ج 12، ص 402، ح 6)
**إنّما يبتلي المؤمن في الدنيا علي قدر دينه
همانا مؤمن در اين دنيا هر مقداري كه دين و ايمان داشته باشد به همان اندازه مورد امتحان و آزمايش قرار ميگيرد.
(بحارالأنوار، ج 67، ص 210، ح 12)
**من بر والديه، طوبي له زاد الله في عمره
خوشا بر حال كسي كه به پدر و مادر خود نيكي كند چرا كه خداوند بر عمر او ميافزايد.
(تحف العقول ص 238)
**خذوا الكلمة الطيبة ممن قالها وإن لم يعمل بها
سخن طيب و پاكيزه را از هر كه گفت بگيريد، اگر چه او خود، بدان عمل نكند.
(تحف العقول، ص391)
**من كفّغضبه عن الناس كفّ الله عنه عذاب يوم القيامة
كسي كه خشمش را از مردمان باز دارد خداوند نيز در روز قيامت عذابش را از او باز ميدارد.
(جهاد النفس،ج532)
**قولوا للناس احسن ما تحبون ان يقال لكم
بهترين چيزي را كه دوست داريد درباره شما بگويند، درباره مردم بگوييد.
(بحارالانوار،ج65،ص152)
**من حسنت نيّته، زيد في رزقه
هر كه خوش نيت باشد، روزياش افزايش مييابد.
(بحارالانوار ، ج 75 ، ص 175)
**من حسن بره باهله، زيد في عمره
هر كس با خانوادهاش خوشرفتار باشد، بر عمرش افزوده ميگردد.
(بحارالانوار ، ج 75 ، ص 175)
**لا يسلم احد من الذنوب حتي يخزن لسانه
هيچ كس از گناهان سالم نميماند، مگر اينكه زبانش را نگه دارد.
(بحارالانوار ، ج 75 ، ص 178)
**لا فضيلة كالجهاد، ولا جهاد كمجاهدة الهوي.
فضيلتي چون جهاد نيست، و جهادي چون مبارزه با هواي نفس نيست.
(تحف العقول ص 286)
**من عمل بما يعلَم علَّمه الله ما لم يعلم.
هر كس به آنچه كه ميداند، عمل كند، خداوند آنچه را كه نميداند، به او خواهد آموخت.
(بحارالانوار: ج 78 ، ص 189)
**اتقوا المحقّرات من الذنوب.
از گناهاني كه به نظرتان كوچك ميآيد بپرهيزيد.
(ميزان الحكمه، ح 6808)
**الحياء والإيمان مقرونان في قرن فإذا ذهب أحدهما تبعه صاحبه
حيا و ايمان به يك ريسمان پيوستهاند؛ چون يكي برود، ديگري نيز از پيِ آن برود.
(الكافي، ج 2، ص 106)
**من علم باب هدي فله مثل أجر من عمل به، و لا ينقص اولئك من أجورهم.
هركس راه هدايت و سعادتي را بگشايد و يا به ديگران تعليم دهد، اجر و پاداش او همانند كسي است كه به آن كار خير عمل كرده باشد بدون آن كه از پاداش عمل كنندگان كسر شود.
(وسائل الشّيعه: ج ۱، ص ۴۳۶)
**من أطعم مؤمناً أطعمه الله من ثمار الجنّة.
هركس مؤمني را طعام دهد، خداوند از ميوههاي بهشتي روزي او گرداند.
(محاسن برقي: ص ۳۹۳، ح ۴)
**تَزَين للَّهِ بِالصّدق في الاعمال.
با راست كرداري، خود را براي خدا بياراي.
(تحف العقول، ص 285)
**الدُّعاء يردُّ القَضاء ، وقد اُبرم إبراما وضمَّ أصابعه
دعا، قضا را گر چه حتمي و قطعي شده باشد بر ميگرداند حضرت براي تشبيه و بيان قضاي محتوم انگشتانش را به هم چسباند.
(الكافي : ج 2 ، ص 470 ح 6)