چنانچه به اهل معصیت عشق ورزیدی، خداوند تو را دشمن دارد

قالَ الاْمامُ ابوجَعْفَر محمّد بنِ عليّ باقرُ العلومِ صَلواتُ اللّه وَ سَلامُهُ عَلَيْه: إذا اءرَدْتَ انْ تَعْلَمَ انَّ فيكَ خَيْراً، فَانْظُرْ إلي قَلْبِكَ فَإنْ كانَ يُحِبُّ اهْلَ طاعَةِ اللّهِ وَ يُبْغِضُ اهْلَ مَعْصِيَتِهِ فَفيكَ خَيْرٌ؛ وَاللّهُ يُحِبُّك ، وَ إذا كانَ يُبْغِضُ اهْلَ طاعَةِ اللّهِ وَ يُحِبّ اهْلَ مَعْصِيَتِهِ فَلَيْسَ فيكَ خَيْرٌ؛ وَ اللّهُ يُبْغِضُكَ، وَالْمَرْءُ مَعَ مَنْ اءحَبَّ.
به گزارش پايگاه اطلاع رساني حج،امام محمد باقر(ع) فرمودند: اگر خواستي بداني كه در وجودت خير و خوشبختي هست يا نه، به درون خود دقت كن اگر اهل عبادت و طاعت را دوست داري و از اهل معصيت و گناه ناخوشايندي، پس در وجودت خير و سعادت وجود دارد؛ و خداوند تو را دوست مي‌دارد. ولي چنانچه از اهل طاعت و عبادت ناخوشايند باشي و به اهل معصيت عشق و علاقه ورزيدي، پس خير و خوبي در تو نباشد؛ و خداوند تو را دشمن دارد. و هر انساني با هر كسي كه به او عشق و علاقه دارد، با همان محشور مي‌گردد.
اصول كافي : ج 2، ص 103، ح 11، وسائل الشّيعة : ج 16، ص 183، ح 1.