شب نهم محرم، شب تاسوعا در کربلا گزارش تصویری

به گزارش خبرنگار پايگاه اطلاع رساني حج از كربلاي معلي، «شيخ كلينى» از امام صادق(عليه السلام) نقل مى كند كه آن حضرت فرمود: «روز تاسوعا، روزى است كه امام حسين(عليه السلام) و يارانش را در كربلا محاصره كردند و دشمنان براى جنگ با آن حضرت اجتماع نمودند، و پسر مرجانه و عمر بن سعد از زيادى لشكر خويش خوشحال شدند، و امام حسين(عليه السلام) و اصحابش را در آن روز ضعيف شمردند، و يقين كردند كه براى امام حسين(عليه السلام)ياورى نخواهد آمد و مردم عراق وى را كمك نخواهند كرد; آنگاه فرمود: «بِأبي المُسْتَضْعَفُ الغَريبُ; پدرم فداى آن ضعيفِ غريب باد».
شمر خود را به خيام امام(ع) رسانده، ضمن صدا كردن حضرت عباس(ع) و ديگر فرزندان ام البنين، مي گويد:« براي شما از عبيدالله امان نامه گرفتم.» آنها متفقاً گفتند:« خدا تو را و امان نامه ي تو را لعنت كند، ما امان داشته باشيم ولي پسر دختر پيامبر نداشته باشد؟»
امام حسين(ع) توسط حضرت عباس(ع) از دشمن يك شب را براي نماز، راز و نياز با خدا و تلاوت قرآن مهلت مي گيرد.
حفر خندق در اطراف خيام براي مقابله با شبيخون دشمن و قطع كردن راه ارتباطي دشمن با خيام از سه طرف، - كه فقط از يك قسمت ارتباط برقرار باشد- و ياران امام(ع) در آنجا مستقر بودند. اين تدبير امام(ع) براي اصحاب بسيار سودمند بود.
گروهي از لشكر عمر بن سعد به سپاه امام مي پيوندند.
سخن امام(ع) خطاب به دشمن:
« واي بر شما! چه زياني مي بريد اگر سخن مرا بشنويد؟! من شما را به راه راست مي خوانم، اما شما از همه ي فرامين من سر باز مي زنيد و سخن مرا گوش نمي دهيد، چرا كه شكم هاي شما از مال حرام پر شده و بر دلهاي شما مهر شقاوت زده شده است.