حاجی بمان!
عمل صالح و بخصوص حج بعنوان گل سرسبد اعمال صالح انسان که توفیق تجدید آن به سختی میسر می‌شود، در معرض انواع آفت‌هاست و دو نوع ضرر برای انسان دارد اولاً اجر و پاداش اخروی آن از بین می‌رود و ثانیاً روح معنوی و عرفانی را که با انسان هست، از وی می‌گیرد.
برخي از زائران كه از زيارت مكه معظمه و مدينه منوره شاد وسرخوش هستند و از اين سفر روحاني و معنوي از توشه‌اي كه برداشته‌اند بسيار خرسندند، اين گونه مي‌انديشند كه اين اعمال صالح براي هميشه باقي مي‌مانند و هيچ چيزي نمي‌تواند آن را از بين ببرد و در روز قيامت در «كتاب اعمال» ثبت است و براي آن پاداش داده مي‌شود.
اما اين تصور و گمان، صحيح و منطبق با آموزه هاي ديني ما نيست. در بسياري از آيات و روايات به مفهوم «حبط عمل» يعني بر باد رفتن عمل اشاره شده است كه اگر انسان تا لحظه مرگ، تقوا و پاكي و خويشتنداري از گناه را حفظ نكند، دچار حبط عمل و بر باد رفتن توشه معنوي‌اش مي‌گردد.
بسياري از انسان‌ها بودند كه عاقبتي منجر به خير نداشتند اگر چه تلاش‌‌هايي در راه خدا نيز كرده بودند اما آن تلاش‌ها و زحمات را چه بسا در لحظه‌اي از دست دادند.
بنابراين عمل صالح و بخصوص حج كه گل سرسبد اعمال صالح انسان مي‌تواند باشد و توفيق تجديد آن به سختي ميسر مي‌شود، در معرض انواع آفت‌هاست كه دو نوع ضرر و زيان براي انسان دارد: اولاً اجر و پاداش اخروي آن از بين مي‌رود و ثانياً روح معنوي و عرفاني را كه با انسان هست، از وي مي‌گيرد.
بنابراين بايد تلاش كنيم كه اين روح معنويت و اين نور حج هميشه با ما باشد و ان‌شاءالله اجر آن نيز نزد خداوند محفوظ بماند.
حضرت علي(ع) در اين مورد از پيامبر اكرم (ص) نكته‌اي و سخني را نقل مي‌كند:
«انه نظر الي قطار جمل للحجيج فقال: انه لا ترفع خفا الا كتبت لهم حسنه و لا تضع خفا الا محيت عنهم سيئه و اذا قضوا مناسكهم قبل لهم بنيتم بناء فلاتهدموه و كيفتم ما مضي فاحسنوا فيما تستقبليون»
رسول اكرم(ص) به رديفي از شتران كه حاجيان را به زيارت خانه خدا مي‌برد، نظر كردند و فرمودند: قدمي را از زمين برنمي‌دارند مگر اين كه حسنه‌اي براي آنان نوشته مي‌شود و قدمي بر زمين نمي‌گذارند مگر اين كه گناهي از آنان محو مي‌شود و چون از مناسك حج فارغ شوند، به آنان اعلام مي‌شود ساختماني بنا كرديد، آن را خراب نكنيد و اعمال‌تان، گذشته‌تان را بس است، حال براي آينده نيكي كنيد.