بخش 7

150

دعا يعني خواستن. از خدا بايد بخواهي. هر چه بيشتر با الحاح و با جدّ و اصرار بخواهيد، احتمال استجابت بيشتر است.

نكته ديگر در اين باب اين است كه خواسته‌هاي زندگي زيادند، اما بعضي خواسته‌ها حقير و بعضي خواسته‌ها جليل و عظيم و ارزشمندند. خواسته‌هاي جليل را پيدا كنيد، خواسته‌هاي عظيم و با قدر و قيمت را پيدا كنيد. نه اينكه راجع به زندگي معموليتان چيزي نخواهيد، چرا، گاهي در همين خواسته‌هاي زندگي معمولي هم نقطه‌اي است كه خيلي تعيين‌كننده است، اما بعضي چيزها هم خيلي كوچكند ».⁽¹⁾

« دعا براي عافيت، مهم است. در روايات است كه از معصوم ( عليه السلام ) سؤال كردند: ما براي چه چيزي دعا كنيم؟ فرمود: براي عافيت. « عافيت »، در مقابل ابتلا و بلاست. عافيت از اخلاق بد، عافيت از آن چيزي كه در عرف به آن « عافيت‌طلبي » مي‌گويند؛ يعني وارد ميدان نشدن. اين خودش يك بلا و يك بدبختي است. عافيت از گناه، عافيت از تسلط دشمن، عافيت از نفوذ دشمن و عافيت از شهوات نفساني! همه اينها عافيت است. از اين‌رو، در دعاهاي سجده آخر مي‌گوييم: « يا وَلِيَّ العافِيةِ، اَسألُكَ العافِيَةَ، عافِيَةَ الدُّنيا و الآخِرَة ».

« امام حسين ( عليه السلام ) ، مظهر آزادگي و شجاعت و از خودگذشتگي، با