پیامبران بندگان فرمانبردار خدا هستند

قرآن در قرآن <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

قرآن و نيازهاي مادي و معنوي انسانها

ما معتقديم: آنچه مورد نياز انسان براي زندگي معنوي و مادي است، اصول آن در قرآن مجيد بيان شده است، براي اداره حكومت و مسائل سياسي، روابط با جوامع ديگر، اصول همزيستي، جنگ و صلح، مسائل قضايي و اقتصادي و غير آن ضوابط و قواعد كليه‏اي بيان شده كه به كار بستن آنها، فضاي زندگي ما را روشن مي‏سازد.

«و نزلنا عليك الكتاب تبيانا لكل شي‏ء و هدي و رحمة و بشري للمسلمين، ما اين كتاب را بر تو نازل كرديم كه بيانگر همه چيز و مايه هدايت و رحمت و بشارت براي پيروان اسلام است‏». [1] .

به همين دليل اعتقاد ما اين است كه هرگز «اسلام‏» از «حكومت و سياست‏» جدا نمي‏باشد و به مسلمانان دستور مي‏دهد زمام حكومت‏ خود را در دست گيرند، و ارزشهاي والاي اسلام را به كمك آن زنده كنند، و جامعه اسلامي چنان تربيت ‏شود كه عموم مردم در مسير عدالت و قسط قرار گيرند و حتي عدالت را درباره دوست و دشمن اجرا كنند.

«يا ايها الذين آمنوا كونوا قوامين بالقسط شهداء لله و لو علي انفسكم او الوالدين و الاقربين، اي كساني كه ايمان آورده‏ايد، كاملا قيام به عدالت كنيد و براي خدا شهادت دهيد هر چند (اين گواهي) به زيان خود شما يا پدر و مادر و نزديكان شما بوده باشد». [2] .

«و لا يجرمنكم شنئان قوم علي ان لا تعدلوا اعدلوا هو اقرب للتقوي، هرگز دشمني با جمعيتي، شما را به گناه و ترك عدالت نكشاند، عدالت كنيد كه به تقوا و پرهيزكاري نزديكتر است‏». [3] .

 

 

[1] سوره نحل، آيه 89.

[2] سوره نساء، آيه 135.

[3] سوره مائده، آيه 8.

تلاوت، تدبر، عمل

تلاوت قرآن از افضل عبادات است و كمتر عبادتي به پايه آن مي‏رسد، چرا كه اين تلاوت الهامبخش انديشه در قرآن، و انديشه و تفكر، سرچشمه اعمال صالح است.

قرآن خطاب به پيامبر اسلام (ص) مي‏گويد: «قم الليل الا قليلا، نصفه او انقص منه قليلا، او زد عليه و رتل القرآن ترتيلا،... شب را جز كمي بپا خيز، نيمي از شب را (بيدار باش) يا كمي از آن كم كن، يا بر آن بيفزا، و قرآن را با دقت و تامل بخوان!» [1] .

و خطاب به همه مسلمانان مي‏گويد: «فاقرؤا ما تيسر من القرآن، آنچه براي شما ميسر است قرآن بخوانيد!» [2] .

ولي همان گونه كه گفته شد تلاوت قرآن بايد وسيله‏اي براي تفكر و تدبر در معني و محتواي آن باشد، و تفكر و انديشه نيز بايد، مقدمه عمل به قرآن گردد: «افلا يتدبرون القرآن ام علي قلوب اقفالها، آيا آنها در قرآن تدبر نمي‏كنند يا بر دلهايشان قفل نهاده شده است‏». [3] .

«و لقد يسرنا القرآن للذكر فهل من مدكر، ما قرآن را براي تذكر آسان ساختيم آيا كسي هست كه متذكر شود (و عمل كند)!» [4] .

«هذا كتاب انزلناه مبارك فاتبعوه، اين كتابي است پر بركت كه (بر تو) نازل كرديم، پس از آن پيروي كنيد!» [5] .

بنابراين آنها كه به تلاوت و حفظ قرآن قناعت مي‏كنند، و از «تدبر» و «عمل‏» به قرآن خبري ندارند، گر چه يكي از سه ركن را انجام داده، ولي دو ركن مهمتر را از دست داده‏اند و گرفتار خسارت عظيمي شده‏اند.

[1] سوره مزمل، آيات 2- 4.

[2] سوره مزمل، آيه 20.

[3] سوره محمد، آيه 24.

[4] سوره قمر، آيه 17.

[5] سوره انعام، آيه 155.

بحثهاي انحرافي

ما معتقديم: هميشه براي منصرف ساختن مسلمانان از تدبر در آيات قرآن و عمل به آن، دستهايي در كار بوده است، يك روز در عصر حكام بني اميه و بني عباس [1]  قديم بودن كلام الله يا حادث بودن آن را دامن زدند، و مسلمانان را به دو گروه تقسيم نموده به جان هم انداختند، و خونهاي بسياري در اين راه ريختند. در حالي كه امروز مي‏دانيم اين بحث اصلا مفهوم صحيحي كه در خور نزاع باشد ندارد، چرا كه اگر منظور از كلام الله، حروف و نقوش و كتابت و كاغذ آن باشد، بدون شك اينها امور حادثي است، و اگر منظور معاني آن در علم پروردگار باشد، بي شك علم خدا همچون ذات او قديم و ازلي است. ولي حكام جائر و خلفاي ظالم سالها مردم مسلمان را به اين مساله مشغول ساختند، و امروز نيز دستهاي ديگري در كار است كه مسلمين را به گونه‏هاي ديگر از تدبر و عمل به آيات قرآن باز دارد.

[1] در بعضي از تواريخ آمده است كه مامون عباسي، با كمك يكي از قضات خود حكمي صادر كرد كه هر كس عقيده به مخلوق بودن قرآن ندارد، از مناصب دولتي خلع كنند و شهادت او را در دادگاهها نپذيرند (تاريخ جمع قرآن كريم، صفحه 260).