پیامبران و اصلاح تمام شؤون زندگی

نصب علي از سوي پيامبر <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

ما معتقديم: پيامبر اسلام (ص) در موارد متعدد علي (ع) را بالخصوص به عنوان جانشين خود (به فرمان خداوند) معرفي كرده است، از جمله در غدير خم (منزلگاهي نزديك جحفه) به هنگام بازگشت از حجة الوداع در ميان جمع عظيمي از اصحابش خطبه خواند و جمله معروف: «ايها الناس الست اولي بكم من انفسكم قالوا بلي، قال: فمن كنت مولاه فعلي مولاه، اي مردم آيا من نسبت‏به شما از خود شما سزاوارتر نيستم؟گفتند: آري!فرمود: كسي كه من مولي و رهبر و سزاوارتر به او هستم، علي (ع) مولي و رهبر و سزاوارتر به اوست‏». [1]  چون هدف اين نيست كه در بيان اين اعتقادات زياد به سراغ استدلالات برويم و پافشاري و جر و بحث داشته باشيم، همين اندازه مي‏گوييم حديث مزبور چيزي نيست كه به سادگي بتوان از كنار آن گذشت و يا آن را به عنوان بيان يك دوستي و محبت‏ساده تفسير نمود كه پيامبر اسلام (ص) با آن تشريفات و تاكيدات بيان كرده باشد.

آيا اين همان چيزي نيست كه مطابق گفته ابن اثير در كامل، پيامبر (ص) در آغاز كارش، هنگامي كه آيه‏ «و انذر عشيرتك الاقربين‏» نازل شد، خويشان خود را جمع نمود و اسلام را بر آنها عرضه داشت، سپس فرمود: «ايكم يوازرني علي هذا الامر علي ان يكون اخي و وصيي و خليفتي فيكم، كدام يك از شما مرا در اين كار ياري مي‏كند تا برادر من و وصي و خليفه من در ميان شما باشد».

هيچ كس به دعوت پيامبر (ص) پاسخ نگفت جز علي (ع) كه عرض كرد: «انا يا نبي الله اكون وزيرك عليه، من اي پيامبر وزير و ياور تو در اين كار خواهم بود!» پيامبر (ص) به او اشاره كرد و فرمود: «ان هذا اخي و وصيي و خليفتي فيكم، اين نوجوان برادر من، وصي من و خليفه من در ميان شماست‏». [2]  و آيا اين همان نيست كه پيامبر (ص) در آخرين ساعات عمرش مي‏خواست ‏بار ديگر آن را بيان كند و بر آن تاكيد نهد و به گفته صحيح بخاري دستور دارد: «ايتوني اكتب لكم كتابا لن تضلوا بعده ابدا، وسيله‏اي بياوريد تا نامه‏اي بنويسم كه در پرتو آن هرگز گمراه نشويد!» و در ادامه حديث آمده است كه بعضي به مخالفت‏ با پيامبر (ص) در اين زمينه پرداختند و حتي سخن بسيار توهين آميزي گفتند و مانع شدند. [3]  باز تكرار مي‏كنيم هدف ذكر عقايد با مختصري استدلال است، نه بيشتر از آن و گرنه بحثها شكل ديگري داشت.

[1] اين حديث‏به طرق متعدد از پيامبر اكرم (ص) نقل شده است و تعداد روات حديث بالغ بر 110 نفر از صحابه و 84 نفر از تابعين و در 360 كتاب معروف اسلامي آمده است كه شرح آنها در اين مختصر نمي‏گنجد. (به جلد 9 پيام قرآن، صفحه 181 به بعد مراجعه فرماييد).

[2] كامل ابن اثير، جلد 2، صفحه 63، چاپ بيروت، دار صادر- همين معني را با مختصر تفاوتي در مسند احمد حنبل، جلد 1، صفحه 11، و ابن ابي الحديد در شرح نهج البلاغه، جلد 13، صفحه 210 و ديگران در كتب ديگر نقل كرده‏اند.

[3] اين حديث را بخاري در جزء پنجم، صفحه 11 باب‏ «مرض النبي‏» نقل كرده، و از آن روشنتر، صحيح مسلم در جلد 3، صفحه 1259 ذكر كرده است.

تاكيد هر امام بر امام بعد از خود

ما معتقديم:هر يك از امامان دوازده گانه به وسيله امام قبل تاكيد شده‏اند كه نخستين آنها علي بن ابي طالب (ع)،سپس فرزندش امام حسن مجتبي (ع)،سپس فرزند ديگرش حسين بن علي سيد الشهداء (ع) و بعد فرزندش علي بن الحسين (ع) و سپس فرزندش محمد بن علي الباقر (ع)،و بعد فرزندش جعفر بن محمد الصادق (ع) و سپس فرزندش موسي بن جعفر (ع) و سپس فرزندش علي بن موسي الرضا (ع) و بعد فرزندش محمد بن علي التقي (ع) و سپس علي بن محمد النقي (ع) و بعد حسن بن علي العسكري (ع) و آخرين آنها محمد بن الحسن المهدي-سلام الله عليهم-است و ما معتقديم او هم اكنون زنده مي‏باشد. البته اعتقاد به وجود مهدي-عج-كسي كه دنيا را پر از عدل و داد مي‏كند،آن گونه كه پر از ظلم و جور شده باشد،مخصوص ما نيست‏بلكه تمام مسلمين به آن عقيده دارند و بعضي از علماي اهل سنت درباره متواتر بودن روايات مهدي-عج-كتاب مستقل نوشته‏اند،حتي در رساله‏اي كه چند سال قبل از طرف‏«رابطة العالم الاسلامي‏»در پاسخ سؤالي كه درباره حضرت مهدي-عج-شده بود ضمن تاكيد بر مسلم بودن ظهور مهدي-عج-اسناد فراواني از كتب معروف و معتبر درباره حضرت مهدي-عج-از پيغمبر اكرم (ص) نقل شده است، [1]  منتهي بسياري از آنان معتقدند كه مهدي-عج-در آخر الزمان متولد مي‏شود.ولي ما عقيده داريم او دوازدهمين امام و هم اكنون زنده است و در زماني كه خداوند به او ماموريت دهد،براي پيراستن صفحه زمين از ظلم و جور و اقامه حكومت عدل الهي قيام مي‏كند.

[1] اين نامه در 24 شوال 1396 از«رابطة العالم الاسلامي‏»به امضاي مدير«ادارة مجمع الفقه الاسلامي‏»محمد المنتصر الكتاني صادر شده است.

علي افضل صحابه بود

ما معتقديم: علي (ع) افضل صحابه بوده است و بعد از پيامبر اسلام (ص) مقام نخستين را در امت اسلامي داشت، ولي با اين حال هر گونه غلو و زياده روي را در اين زمينه حرام مي‏دانيم و معتقديم آنها كه براي علي (ع) مقام الوهيت و خدايي يا چيزي شبيه آن قائل باشند، كافرند و از زمره مسلمين بيرونند، و ما از اعتقادات آنها بيزاريم، هر چند متاسفانه آميختگي نام آنها با نام شيعه، گاه سبب اشتباهاتي در اين زمينه شده است، در حالي كه هميشه علماي شيعه اماميه در كتابهاي خود، اين گروه را بيگانه از اسلام شمرده‏اند.