اهل البیت ‌

اهل البيت <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

اهل البيت همان بزرگواراني هستند كه خداوند تبارك و تعالي درباره ايشان فرمود:

إِنَّما يُريدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهيراً؛

خداوند اراده فرموده پليدي و گناه را از شما اهل بيت - خاندان نبوت - بزدايد و شما را پاك و منزه فرمايد.

در شأن نزول اين آيه كريمه از ام المؤمنين ام سلمه و اصحاب پيامبر اكرم(ص): عبدالله بن جعفر و واثله بن الاسقع و عبدالله بن عباس و عمر فرزند ام سلمه و ابوسعيد خدري و انس بن مالك و ديگران روايت كرده اند كه پيامبر در خانه ام سلمه بودند كه آثار رحمت خدا را مشاهده فرمودند، حسن(ع) و حسين(ع) را خواستند و بر دو زانوي خود نشانيدند و علي(ع) و فاطمه را پيش خود و كساء يماني را بر روي خود و ايشان پوشانيدند و آيه مورد اشاره در گذشته درباره ايشان نازل شد.

ام سلمه كه خارج از اتاق نشسته بود به پپامبر عرض كرد: آيا من از اهل بيت نيستم؟ پيامبر فرمود: شما بر خير و خوبي هستي، شما از بانوان پيامبري - يعني از اهل بيت نيستي.[1] .

بنابر اين تصريح پيامبر اكرم(ص)، اهل البيت: پيامبر و علي و فاطمه و حسن و حسين مي باشند.

[1] اين روايت در تفسير آيه در تفاسير طبري، ابن كثير و سيوطي، و فضايل اهل البيت در صحيح مسلم و دهها سند ديگر آمده است. رجوع شود به رساله حديث الكساء مؤلف.