مقایسه روایات و نتیجه آن

مقايسه روايات و نتيجه آن <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

روايات بخش اول اثبات كرد: گريه كردن بر محتضر و كسي كه در حال جان دادن است و كسي كه جان سپرده و نيز، گريه بر مزار مردگان -شهيد باشد يا غير شهيد- از سيره پيامبر اكرم(ص) مي باشد.

روايات بخش دوم اثبات كرد: رسول خدا(ص) بارها بر فرزند شهيدش[حسين(ع)] گريه كردند، و با اثبات آن، گريه آن حضرت بر حسين(ع) به بخش اول مي پيوندد و از سيره و سنت رسول خدا(ص) به شمار مي آيد.

روايات بخش سوم اثبات كرد: روايات نهي پيامبر(ص) از گريه بر ميت، تنها از سوي خليفه دوم و پسرش عبداللَّه است؛ و از استدراك ام المؤمنين عايشه بر آنها كه گفت: «خداي ببخشايد ابا عبدالرحمن را، چيزي را شنيده ولي در نيافته» و سخنان ديگر صحابه مانند: ابو هريره و ابن عباس پيرامون اين موضوع درمي يابيم كه:

آنچه خليفه دوم و پسرش عبداللَّه درباره «نهي پيامبر(ص) از گريستن بر ميت» روايت كرده اند، خطا و اشتباه است.

بنابراين، گريستن بر كسي كه در حال مردن است، و گريستن بر ميت، و گريستن بر مزار ميت، از سيره و سنت رسول خدا(ص) است. از اين رو، گريه بر حسين(ع) نيز، پيروي از سيره و سنت رسول خدا(ص) مي باشد.