آثار عمل و جاودانگی آن و گسترش برکت و شومی برخی اعمال بر زمان و مکان ‌

آثار عمل و جاودانگی آن و گسترش برکت و شومی برخی اعمال بر زمان و مکان برای درک عصمت انبیاء(ع) لازم است چگونگی گسترش برکت و شومی بر زمان و مکان، و آثار اعمال انسان در دنیا و آخرت را، مورد بررسی قرار دهیم. بدین خاطر، از خدا مدد جسته و می گوییم: خدای سبحان

آثار عمل و جاودانگي آن و گسترش بركت و شومي برخي اعمال بر زمان و مكان <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

براي درك عصمت انبياء(ع) لازم است چگونگي گسترش بركت و شومي بر زمان و مكان، و آثار اعمال انسان در دنيا و آخرت را، مورد بررسي قرار دهيم. بدين خاطر، از خدا مدد جسته و مي گوييم:

خداي سبحان در سوره بقره، آيه 185 مي فرمايد:

شَهْرُ رَمَضانَ الَّذي أُنْزِلَ فيهِ الْقُرْآنُ هُديً لِلنَّاسِ وَ بَيِّناتٍ مِنَ الْهُدي وَ الْفُرْقانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْه...؛

ماه رمضان، ماهي كه قرآن در آن نازل گرديد تا راهنماي مردم و دلايل هدايت و شناخت حق و باطل باشد. پس، هر كه اين ماه را دريافت، بايد كه روزه اش بدارد.

و در سوره قدر مي فرمايد:

إِنَّا أَنْزَلْناهُ في لَيْلَه الْقَدْرِ وَ ما أَدْراكَ ما لَيْلَه الْقَدْرلَيْلَه الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرتَنَزَّلُ الْمَلائِكَه وَ الرُّوحُ فيها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍسَلامٌ هِيَ حَتَّي مَطْلَعِ الْفَجْر؛

ما آن (قرآن) را در شب قدر نازل كرديم. و چه مي داني شب قدر چيست؟ شب قدر بهتر از هزار ماه است، فرشتگان و روح در آن شب بااذن پروردگارشان و با تقدير امور فرود مي آيند. شبي سلامت و سالم تا طلوع فجر.

خداوند سبحان، قرآن كريم را در شبي از شبهاي ماه رمضان نازل كرد، و اين شب، شب قدري شد كه فرشتگان و روح تا ابد الدهر، به اذن الهي، در آن نازل مي شوند، و بركت آن نيز، تا ابد الدهر به همه ماه رمضان گسترش يافته است.

ما در كتاب عقايد اسلام در قرآن كريم در مبحث «نسخ» چگونه مبارك شدن جمعه از زمان آدم(ع) را بررسي كرده و بركاتي را كه خداي سبحان در آن روز بر آدم(ع) نازل فرمود، يادآور شديم. و نيز، عصر نهم ماه ذي الحجه را كه به خاطر آمرزشِ نازل شده بر آدم(ع) بركت يافت و باعث شد تا خداوند براي هميشه در عصر آن روز، در عرفات، گناهان بندگانش را بيامرزد، و بدان خاطر، سرزمينهاي: عرفات، مشعر و مني نيز در نهم و دهم ماه ذي الحجه بر همه بني آدم مبارك و ميمون شد و آثار آن تا ابد الدهر باقي ماند.

همچنين است، اثر گامهاي ابراهيم(ع) در خانه خدا، بر پشته گليني كه بر روي آن رفته و ديوار بيت اللَّه را بالا مي برد، آن اثر نيز، مبارك گرديد و خداوند به ما فرمان داد تا آنجا را براي هميشه دوران، نمازگاه بگيريم، و فرمود: وَ اتَّخِذُوا مِنْ مَقامِ إِبْراهيمَ مُصَلًّي؛ و از مقام ابراهيم نمازگاه بگيريد.

سرايت و گسترش شومي و نحوست نيز، بدين گونه است. چنانكه رسول خدا(ص) به هنگام عبور از سرزمين اصحاب حِجر به سوي تبوك، ياران خود را از آن آگاه كرده است. فشرده داستان بنابر آنچه در كتابهاي سيره و حديث آمده، چنين است:

هنگامي كه رسول خدا(ص) در سال نهم هجري به غزوه تبوك مي رفتند، به نزديك سرزمين حِجر محل قوم ثمود در وادي القراي شام كه رسيدند، در آن فرود آمدند. همين كه سپاهيان از چاه آنجا آب برداشتند، منادي رسول خدا(ص) ندا داد: از آب اين محل ننوشيد و از آن براي نماز وضو نسازيد. مردم آب مشكهاي خود را خالي كردند و گفتند: اي رسول خدا! خمير ساخته ايم. فرمود: «آنها را به شتران بدهيد، مبادا مانند آنچه به آنان (قوم ثمود) رسيد به شما هم برسد.»

هنگامي كه كوچ كردند و به حجر رسيدند، آن حضرت جامه خود را بر صورت پوشانيد و مركب خود را برجهانيد، سپاهيان نيز چنين كردند و رسول خدا(ص) فرمود: «لا تدخلوا بيوت الذين ظلموا الا و أنتم باكون؛ داخل خانه هاي ستمگران نشويد مگر آنكه گريان باشيد.»

در همين حال، مردي با انگشتري كه در خانه «عذاب شدگان» جسته بود نزد رسول خدا(ص) آمد. آن حضرت از وي روي گردانيد و با دست، صورت خود را پوشانيد تا آن را نبيند، و فرمود: «آن را بيفكن!» و او به دورش افكند.[1] .

همانند اين داستان براي امام علي(ع) نيز رخ داد. نصر بن مزاحم - و غير او - در واقعه صفين روايت كنند[2] .:

مخنف بن سليم با امام علي(ع) به سوي بابل مي رفتند كه امام فرمود: «در بابل[3] . سرزميني است نفرين شده و فرو رفته، مركبت را تيزتر بران تا شايد نماز عصر را در بيرون آن بگزاريم.» گويد: امام مركبش را برجهانيد و مردم نيز از پي او شدند و هنگامي كه از پل صراه گذشت فرود آمد و نماز عصر را با مردم به جاي آورد.[4] .

و راوي ديگري گويد: با اميرالمؤمنين از پل صراه گذشتيم. عصر بود كه فرمود: «اين سرزميني عذاب شده است. براي هيچ نبي يا وصي نبي اي روا نيست كه در آن نماز بگزارد.»[5] .

بدين گونه، بركت از زماني كه خداوند آن را براي بنده اي از بندگانش مبارك گردانيده گسترش يافت، همان گونه كه شومي و نحوست نيز، از زماني كه خداوند بر بندگان شقي و نگون بختش غضب فرمود، به ديگر زمانها سرايت و ادامه يافت.

[1] معجم البلدان، ماده حجر؛ سيره ابن هشام، ج 4، ص 164 و 165؛ مغازي واقدي، ص 1006- 1008؛ امتاع الاسماع، ص 456-454؛ مسند احمد، ج 2، ص 58، 59، 72-66، 74، 91، 96، 113 و 137 و ج 3، ص 296؛ صحيح بخاري، ج 3، ص 61 و 96، در ذكر غزوه تبوك و تفسير سوره حجر، صحيح مسلم، كتاب زهد، حديث 39 و 40.

[2] عبارت از نصر است.

[3] بابل منطقه اي در عراق بين كوفه و بغداد است. و پل صراه بر رودخانه صراه در نزديكي بغداد مي باشد. مراجعه كنيد: معجم البلدان، ماده صراط و بابل.

[4] وقعه صفين، نصر بن مزاحم، ص 135.

[5] بحارالانوار، ج 41، ص 168، به نقل از علل الشرايع، ص 125 و بصائر الدرجات، ص 58.

 

 

 

 


| شناسه مطلب: 74315