گسترش نحوست و شومی از مکان به اهل آن

گسترش نحوست و شومي از مكان به اهل آن <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

بخاري و مسلم و احمد بن حنبل روايت كنند كه: رسول خدا(ص) در سالي كه به غزوه تبوك مي رفتند، با سپاه در سرزمين حِجر، نزديك خانه هاي قوم ثمود پياده شدند. همراهان آن حضرت از چاههاي آبي كه قوم ثمود از آن مي نوشيدند، آب كشيدند و خمير نان ساختند و ديگ هاي پخت گوشت را بر پا داشتند. رسول خدا(ص) فرمانشان داد تا غذاي ديگها را دور بريزند و خميرها را به شتران بدهند. سپس آنان را حركت داد تا بر سر چاهي كه ناقه صالح از آن مي نوشيد، فرود آمدند، و آنان را از ورود بر جايگاه قومي كه عذاب شده اند بر حذر داشت و فرمود:

إنّي أَخشي أنْ يُصيبكُم مِثل ما أَصابَهُم فَلا تَدخُلوا عَليهم؛ من مي ترسم بر شما نيز، همان برسد كه بر آنها رسيد، پس بر جايگاه آنان وارد نشويد![1] .

عبارت صحيح مسلم چنين است:

وَ لا َتَدخُلوا مَساكِن الَّذينَ ظَلمُوا أَنفسهُم الاّ أنْ تَكونُوا باكين، حَذرَاً أنْ يُصيبَكُم مِثلِ ما أَصابَهُم. ثمَّ زَجَرَ وَ أَسرع حتّي خَلَّفَها؛ در خانه هاي كساني كه بر خويشتن ستم كرده اند، داخل نشويد مگر آنكه گريان باشيد تا از مانند آنچه بر آنها رسيده در امان بمانيد. سپس حركت داد و سرعت گرفت تا آنجا را پشت سر گذاشت.

و در عبارت صحيح بخاري آمده است:

(رسول خدا(ص پس از آن، سر خود را پوشانيد و بر سرعت افزود تا از آن وادي گذشت.

در روايت ديگري در مسند احمد آمده است:

(رسول خدا(صدر حالي كه سوار بر مركب بود، بار داي خويش، سر خود را پوشانيد[2] .

[1] مسند احمد، ج 2، ص 117، عبارت متن از مسند است؛ صحيح بخاري، كتاب المغازي، باب نزول النبي(ص) الحجر؛ صحيح مسلم، كتاب الزهد و الرقائق، باب لا تدخلوا مساكن الذين ظلموا انفسهم...، حديث 40. روايت مسلم فشرده و مختصر است.

[2] مسند احمد، ج 2، ص 66.