بخش 11

ايستادن در صفهاي نماز جماعت <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

پرسش 9: چرا ما«شيعيان» اگر با وجود جا در صفهاي جلو در صف ‏بعد بايستيم يا مستقل و تنها بايستيم اهل تسنّن اعتراض مي‏كنند و گاهي مأموران آنها ممانعت مي‏كنند، و خود آنها هميشه در كنار افراد ديگر و با هم مي‏ايستند و تنها نمي‏ايستند؟

پاسخ: اوّلاً: در فقه شيعه ثابت و حتمي است كه اگر در صفهاي جماعت جا باشد تنها ايستادن مكروه و موجب كم شدن ثواب نماز است همچنين مستحب است صفهاي جماعت منظم باشد و بين كساني كه در يك صف ايستاده‏اند فاصله نباشد و شانه‏هاي آنان رديف يكديگر باشد و اهل سنت برخي از اين امور را واجب مي‏شمارند و رعايت مي‏كنند لذا به نظر برخي از آنها اگر كسي تنها بايستد وداخل صف قرار نگيرد نمازش باطل است.

ثانياً: بايد توجه داشت كه عقيده و نظر حنابله اين است كه بر مردها واجب است نمازهاي يوميه را در مساجد به جماعت بخوانند و گفته‏اند كسي كه بدون عذر - مانند بيماري يا بارندگي - از شركت درجماعت خودداري كند مستحق عقوبت است [1]  (معمولاً وهابي‏ها خود را حنبلي مي‏دانند).

لذا چنانچه كسي در جماعت آنها تنها بايستد شبهه در عدم شركت در نماز جماعت مي‏شود و جايز نمي‏دانند.

بنابر آنچه بيان شد، برمؤمنين است كه آداب نماز را رعايت كنند و از عملي كه موجب كم شدن ثواب نماز و موجب وَهن مذهب و نشانه جهل شيعه به مسائل‏و آداب شرعي است پرهيز كنند و با وجود جاي خالي در صف‏هاي جلو صف جدا تشكيل ندهند و تنها هم نايستند.

 

>تذكر

[1] تحفة الاخوان، ص96 و الفقه علي المذاهب الاربعة، ج1، ص405 حكم الإمامة في الصلوات الخمس و دليله.

 

تذكر

از آنچه نقل كرديم معلوم شد كه حنابله و وهابيون كه خود را حنبلي مي‏دانند شركت در نماز جماعت را واجب مي‏دانند و به علاوه نسبت به آداب آن اهتمام خاصي دارند و شركت نكردن در جماعت از روي استخفاف و بي‏اعتنايي را از گناهان كبيره مي‏دانند لذا بر شيعيان و زوّار محترم است كه سعي كنند براي نماز اول وقت در مساجد، خصوصاً مسجدالحرام - كه نماز در آن معادل يك ميليون نماز است - و يا مسجد النبي - كه نماز در آن معادل ده هزار نماز است - حاضر شوند. [1]  و وقتي اذان گفته مي‏شود و همه مردم به سمت مسجد حركت مي‏كنند آنها هم به مسجد بروند و در خيابان و بازار رفت و آمد يا توقف نكنند يا از مسجد خارج نشوند و اگر به هر جهتي نمي‏خواهند در جماعت شركت كنند لااقل در هتل و مسكن و دور از ديد آنها بمانند.

[1] به عروة الوثقي، فصل في الامكنة المكروهة مسأله 4، مراجعه شود.