بقاء بر جنابت
احکام روزه بقاء بر جنابت
احكام روزه
بقاء بر جنابت
س 772: اگر فردي به سبب برخي از مشكلات تا اذان صبح بر جنابت باقي بماند آيا روزه گرفتن در آن روز براي او جايز است؟
ج: در غير ماه رمضان و قضاي آن اشكال ندارد، ولي نسبت به روزه ماه رمضان و قضاي آن، اگر معذور از غسل است، تيمم كردن بر او واجب است و اگر تيمم هم نكند، روزهاش صحيح نيست.
س 773: اگر شخصي در حال جنابت چند روز روزه بگيرد و نداند كه طهارت از جنابت شرط صحت روزه است، آيا كفاره روزههائي كه در حال جنابت گرفته بر او واجب است يا اينكه قضاي آنها كافي است؟
ج: در فرض مرقوم قضا كفايت ميكند.
س 774: آيا جايز است شخص جنب بعد از طلوع آفتاب غسل جنابت نمايد و روزه قضا يا مستحب بگيرد؟
ج: اگر عمداً تا طلوع فجر بر جنابت باقي بماند، روزه ماه رمضان و قضاي آن از او صحيح نيست، ولي اقوي صحت روزههاي ديگر بخصوص روزه مستحبياست.
س 775: شخصي در ماه رمضان در جائي مهمان شد و شب را در آن منزل خوابيد و در نيمههاي شب محتلم گرديد و چون مهمان بود و با خود لباسي نداشت، براي فرار از روزه، تصميم گرفت بعد از طلوع فجر مسافرت نمايد، لذا بعد از طلوع فجر بدون اينكه چيزي بخورد به قصد مسافرت، حركت نمود. سؤال اين است كه آيا قصد سفر توسط او موجب سقوط كفاره هست يا خير؟
ج: اگر با حالت جنابت از خواب بيدار شود و علم به جنب بودن خود داشته باشد و قبل از فجر اقدام به غسل يا تيمم نكند، مجرد قصد سفر در شب و يا مسافرت در روز براي سقوط كفاره از او كافي نيست.
س 776: كسي كه آب در اختيار ندارد و يا به دليل عذرهاي ديگر غير از تنگي وقت نميتواند غسل جنابت بكند، آيا جايز است عمداً خود را در شبهاي ماه مبارك رمضان جنب كند؟
ج: اگر وظيفه او تيمم باشد و بعد از اينكه خود را جنب كرده، وقت كافي براي تيمم داشته باشد، اين كار براي وي جايز است.
س 777: شخصي در ماه مبارك رمضان قبل از اذان صبح بيدار شده و متوجه محتلم شدن خود نشده و دوباره خوابيده و در اثناي اذان صبح بيدار شده و علم به جنابت خود پيدا ميكند و يقين دارد كه احتلامش قبل از اذان صبح بوده است، روزه او چه حكمي دارد؟
ج: اگر پيش از اذان صبح متوجه احتلام خود نشده است، روزهاش صحيح است.
س 778: اگر مكلّف در شب ماه رمضان قبل از اذان صبح بيدار شود و ببيند كه محتلم شده است و دوباره پيش از اذان صبح به اميد اينكه براي غسل كردن بيدار ميشود بخوابد و تا بعد از طلوع آفتاب در خواب بماند و غسل خود را تا اذان ظهر به تأخير بيندازد و بعد از اذان ظهر غسل كرده و نماز ظهر و عصر بخواند، روزه آن روز او چه حكمي دارد؟
ج: در فرض سؤال بايد روزه را قضا نمايد و بنابر احتياط مستحب، كفاره نيز بدهد.
س 779: اگر مكلّف در شب ماه رمضان قبل از فجر شك كند كه محتلم شده يا نه، ولي به شك خود اعتنا نكند و دوباره بخوابد و بعد از اذان صبح بيدار شود و متوجه گردد كه قبل از طلوع فجر محتلم شده است، چه حكمي دارد؟
ج: اگر بعد از بيداري اول اثري از احتلام در خود مشاهده نكند، بلكه فقط احتمال آن را بدهد و چيزي بر او كشف نشود و تا بعد از اذان بخوابد، روزهاش صحيح است، هر چند بعد از آن معلوم شود كه احتلام او مربوط به قبل از اذان صبح است.
س 780: اگر شخصي در ماه مبارك رمضان با آب نجس غسل كند و بعد از يك هفته متوجه شود كه آن آب نجس بوده است، نماز و روزه او در اين مدت چه حكمي دارد؟
ج: نمازش باطل و قضاي آن واجب است، ولي روزههاي او محكوم به صحت است.
س 781: شخصي مبتلا به بيماري بيرون آمدن مستمر قطرات بول به صورت موقت است، يعني بعد از بول كردن، به مدت يك ساعت يا بيشتر قطرات آن از او خارج ميگردد. با توجه به اينكه وي در بعضي از شبها جنب شده و گاهي يك ساعت قبل از اذان بيدار ميشود و احتمال ميدهد كه بعد از آن مني با قطرات بول خارج شود، نسبت به روزهاش چه تكليفي دارد؟ وظيفه او براي اينكه با طهارت داخل وقت شود، چيست؟
ج: اگر قبل از اذان صبح، غسل جنابت و يا تيمم بدل از آن انجام داده، روزه او صحيح است، هر چند بعد از آن بدون اختيار از او مني خارج شود.
س 782: اگر شخصي قبل از اذان صبح يا بعد از آن بخوابد و در خواب جنب شده و بعد از اذان بيدار شود، چه مدتي براي غسل كردن وقت دارد؟
ج: در فرض سؤال، جنابت به روزه آن روز او ضرر نميزند، ولي واجب است كه براي نماز غسل كند و ميتواند غسل را تا وقت نماز به تأخير بيندازد.
س 783: اگر غسل جنابت براي روزه ماه رمضان يا روزههاي ديگر فراموش شود و در اثناء روز به ياد انسان بيفتد، چه حكمي دارد؟
ج: اگر در روزه ماه رمضان غسل جنابت را در شب تا طلوع فجر فراموش كند و با حالت جنابت صبح نمايد، روزهاش باطل است و احوط اين است كه قضاي روزه ماه رمضان هم در اين حكم به آن ملحق شود. ولي در ساير روزهها، روزه بر اثر آن باطل نميشود.