شکهای صحیح

شكهاي صحيح

١١٩٩ در نه صورت اگر در شماره ركعتهاي نماز چهار ركعتي شك كند بايد فكر نمايد، پس اگر يقين يا گمان به يك طرف شك پيدا كرد همان طرف را بگيرد و نماز را تمام كند و گرنه به دستورهايي كه گفته مي‏شود عمل نمايد و آن نه صورت از اين قرار است: اول: آنكه بعد از سر برداشتن از سجده دوم شك كند دو ركعت‏خوانده يا سه ركعت، كه بايد بنا بگذارد سه ركعت‏خوانده و يك ركعت ديگر بخواند و نماز را تمام كند و بعد از نماز يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته به دستوري كه بعد گفته مي‏شود بجا آورد. دوم: شك بين دو و چهار بعد از سر برداشتن از سجده دوم، كه بايدبنا بگذارد چهار كعت‏خوانده و نماز را تمام كند و بعد از نماز دو ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند. سوم: شك بين دو و سه و چهار بعد از سر برداشتن از سجده دوم كه بايد بنابر چهار بگذارد و بعد از نماز دو ركعت نماز احتياط ايستاده و بعد دو ركعت نشسته بجا آورد ولي اگر بعد از سجده اول يا پيش از سر برداشتن از سجده دوم يكي از اين سه شك برايش پيش آيد مي تواند نماز را رها كند و دوباره بخواند. چهارم: شك بين چهار و پنج بعد از سر برداشتن از سجده دوم كه بايد بنابر چهار بگذارد و نماز را تمام كند و بعد از نماز دو سجده سهو بجا آورد ولي اگر بعد از سجده اول يا پيش از سر برداشتن از سجده دوم، اين شك، براي او پيش آيد، بنابر احتياط استحبابي به دستوري كه گفته شد عمل كند اگر چه نمازش باطل است و بايد دوباره بخواند. پنجم: شك بين سه و چهار كه در هر جاي نماز باشد بايد بنابر چهار بگذارد و نماز را تمام كند و بعد از نماز يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته بجا آورد. ششم: شك بين چهار و پنج در حال ايستاده كه بايد بنشيند و تشهد بخواند و نماز را سلام دهد و يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته بجا آورد. هفتم: شك بين سه و پنج در حال ايستاده كه بايد بنشيند و تشهد بخواند و نماز را سلام دهد و دو ركعت نماز احتياط ايستاده بجا آورد. هشتم: شك بين سه و چهار و پنج در حال ايستاده كه بايد بنشيند و تشهد بخواند بعد از سلام نماز دو ركعت نماز احتياط ايستاده و بعد دو ركعت نشسته بجاآورد. نهم: شك بين پنج و شش در حال ايستاده كه بايد بنشيند و تشهد بخواند و نماز را سلام دهد و دو سجده سهو بجا آورد.

١٢٠٠ اگر يكي از شكهاي صحيح براي انسان پيش آيد نبايد نماز را بشكند و چنانچه نماز را بشكند معصيت كرده است پس اگر پيش از انجام كاري كه نماز را باطل مي‏كند مثل رو گرداندن از قبله، نماز را از سر گيرد نماز دومش هم باطل است. و اگر بعد از انجام كاري كه نماز را باطل مي‏كند مشغول نماز شود نماز دومش صحيح است.

١٢٠١ اگر يكي از شكهايي كه نماز احتياط بر آنها واجب است در نماز پيش آيد،چنانچه انسان نماز را تمام كند و بدون خواندن نماز احتياط، نماز را از سر بگيرد، معصيت كرده است. پس اگر پيش از انجام كاري كه نماز را باطل مي‏كند نماز را از سر گرفته، نماز دومش هم باطل است، و اگر بعد از انجام كاري كه نماز را باطل مي‏كند مشغول نماز شده، نماز دومش صحيح است.

١٢٠٢ وقتي يكي از شكهاي صحيح براي انسان پيش آيد، چنانكه گفته شد بايد فكر كند، ولي اگر چيزهايي كه به واسطه آنها ممكن است‏يقين يا گمان به يك طرف شك پيدا شود از بين نمي‏رود، چنانچه كمي بعد فكر كند، اشكال ندارد، مثلا اگر در سجده شك كند مي‏تواند تا بعد از سجده فكر كردن را تاخير بيندازد.

١٢٠٣ اگر اول گمانش به يك طرف بيشتر باشد، بعد دو طرف در نظر او مساوي شود بايد به دستور شك عمل نمايد، و اگر اول دو طرف در نظر او مساوي باشد و به طرفي كه وظيفه او است بنا بگذارد، بعد گمانش به طرف ديگر برود بايد همان طرف را بگيرد و نماز را تمام كند.

١٢٠٤ كسي كه نمي‏داند گمانش به يك طرف بيشتر است‏يا هر دو طرف در نظر او مساوي است، بايد احتياط كند و در هر مورد، احتياط بطور مخصوصي است كه در كتابهاي مفصل گفته شده است.

١٢٠٥ اگر بعد از نماز بداند كه در بين نماز حال ترديدي داشته كه مثلا دو ركعت‏خوانده يا سه ركعت و بنا را بر سه گذاشته، ولي نداند كه گمانش به خواندن سه ركعت بوده يا هر دو طرف در نظر او مساوي بوده، به احتياط واجب بايد نماز احتياط را بخواند.

١٢٠٦ اگر موقعي كه تشهد مي‏خواند يا بعد از ايستادن شك كند كه دو سجده را بجا آورده يا نه و در همان موقع يكي از شكهايي كه اگر بعد از تمام شدن دو سجده اتفاق بيفتد صحيح مي‏باشد براي او پيش آيد، مثلا شك كند كه دو ركعت‏خوانده يا سه ركعت، به احتياط واجب بايد به دستور آن شك عمل كند و نمازش را هم دوباره بخواند.

١٢٠٧ اگر پيش از آنكه مشغول تشهد شود يا در ركعتهايي كه تشهد ندارد پيش از ايستادن شك كند كه دو سجده را بجا آورده يا نه، و در همان موقع يكي از شكهايي كه بعد از تمام شدن دو سجده صحيح است برايش پيش آيد، نمازش باطل است.

١٢٠٨ اگر موقعي كه ايستاده، بين سه و چهار يا بين سه و چهار و پنج‏شك كند و يادش بيايد كه دو سجده يا يك سجده از ركعت پيش بجا نياورده، نمازش باطل است.

١٢٠٩ اگر شك او از بين برود و شك ديگري برايش پيش آيد، مثلا اول شك كند كه دو كعت‏خوانده يا سه ركعت، بعد شك كند كه سه ركعت‏خوانده يا چهار ركعت،بايد به دستور شك دوم عمل نمايد.

١٢١٠ اگر بعد از نماز شك كند كه در نماز مثلا بين دو و چهار شك كرده يا بين سه و چهار، احتياط واجب آن است كه به دستور هر دو عمل كند و نماز را هم دوباره بخواند.

١٢١١ اگر بعد از نماز بفهمد كه در نماز شكي براي او پيش آمده ولي نداند ازشكهاي باطل بوده يا از شكهاي صحيح و اگر از شكهاي صحيح بوده كدام قسم آن بوده‏است، بنا بر احتياط واجب بايد به دستور شكهايي كه صحيح بوده و احتمال مي‏داده عمل كند و نماز را هم دوباره بخواند.

١٢١٢ كسي كه نشسته نماز مي‏خواند اگر شكي كند كه بايد براي آن، يك ركعت نماز احتياط ايستاده يا دو ركعت نشسته بخواند، بايد دو ركعت نشسته به جا آورد، بلكه اگر شكي كند كه بايد براي آن دو ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند، بايد دو ركعت نشسته بجا آورد.

١٢١٣ كسي كه ايستاده نماز مي‏خواند اگر موقع خواندن نماز احتياط از ايستادن عاجز شود، بايد مثل كسي كه نماز را نشسته مي‏خواند و حكم آن در مساله پيش گفته شد نماز احتياط را بجا آورد.

١٢١٤ كسي كه نشسته نماز مي‏خواند اگر موقع خواندن نماز احتياط بتواند بايستد،بايد به وظيفه كسي كه نماز را ايستاده مي‏خواند عمل كند.